Asırlık Şiir [ Şiir ]

Asırlık Şiir [ Şiir ]
Hakkında Asırlık Şiir [ Şiir ]




ASIRLIK ŞİİR

Bir şiir daha başlıyor
Ama bu, asırlık bir şiirdir
On dört asırlık bir şiir
Peygamber sohbetinin
Şiirleşmiş ifadesidir

Şimdi o güne gidiyoruz
Yine bir yolculuğa çıkıyoruz
Yeni bir yolculuğa…

Zaman ötesi zamanda
Ulvi bir vakitteyiz
Ve sanki biz, şimdi Asr-ı Saadetteyiz
İzhir ve celil otlarının o hoş kokusu yayılır
Mecenne sularının sesi gelir uzaktan
Şame ve tufeyl dağları ninni söyler sahraya
Herşey uysaldır
Herşeyde nazlı bir gül edası
O’nun edası…
Ve O’nun sohbeti
Dinleyenler sahabe topluluğu
Sanki başlarında bir kuş var,
Ve sanki o uçmasın diye pür dikkât
O’nu dinliyorlar
Aileden, maldan ve amelden bahsediyor
Sohbet bitince Abdullah b Kürz izin istiyor;
“Ya Rasulallah!
Anlattıklarınızı şiir halinde söyleyeyim mi?
İzin verir misiniz?”
Hz Peygamber;
“Olur” Buyuruyor
Ve Abdullah b Kürz şiirine başlıyor
Ailem, yaptıklarım ve ben sanki üç kardeşiz
Ölüm yaklaştığında onları çağırıp konuşan biri gibiyiz
Adam kardeşlerine der ki;
“Ölüm kapımı çaldı! Bana yardım edin
Geri dönülmez bir yolculuk başlıyor
Uzun ve güvenilmez
Bu hal karşısında bana nasıl yardım edebilirsiniz?”
Malı der ki;
“Benden ayrılmadığın sürece
Her isteğini yerine getiririm
Ama ayrılık olursa aramızdaki dostluk biter
İstediğini benden şimdi al
Çünkü yakında ben, savrulan kumlar arasına katılacağım
Başka insanların olacağım
Beni sonraya bırakma, harca
Hızla yaklaşan ölüm gelmeden,
Elini çabuk tut, hayır yap”

Ailesi de şöyle der;
“Ben seni cidden sever,
Seni herkesten üstün tutarım
Gücümü kuvvetimi senin için harcar, iyiliğini isterim
Ama iş ciddileştiğinde senin için ölemem!
Ardından göz yaşı dökerim,
Yüksek sesle ağlarım,
Seni hayırla yâdederim
Cenazende bulunur,
Gireceğin kabre kadar,
O son durağına kadar,
Hasretle tabutunu taşır,
Sonra geri dönerim
Sanki aramızda hiç bir şey yokmuş gibi,
Hiç birbirimizi sevmemiş gibi,
Hiç birbirimizden sevgi görmemiş gibi…”
İşte insanın ailesi!
İşte desteği
Ve işte gerçek yüzü

Sonra ameli konuşur insana;
“Ben, senin kardeşinim” der
“Sarsıntıların dehşetli anında
benim gibi bir kardeş bulamazsın
Benimle mezarda karşılaşacaksın
Orda seni savunacağım
Hesap günü, ağır gelmesi için gayret gösterdiğin kefeye oturacağım
Beni unutma, değerimi bil!
Ben üzerine titreyen merhametli bir öğütçüyüm
Seni hiç bir zaman yalnız bırakmam
İşte senin amelin!
Vuslat günü kavuşacağın güzel amellerin!”

Abdullah bu şiiri okuyunca,
Rasulullah ve arkadaşları ağladılar
İşte o günden sonra,
Hz Abdullah,
Ne zaman ki bir topluluğun yanından geçse
Kendisini çağırır, şiirini okumasını rica ederlerdi
O da okurdu
Ve yine göz yaşı
Yine çağlayan sahabe yürekleri!

Bu şiir asırlık bir şiirdi
On dört asırdır okunan bir şiirdi
Peygamber sohbetinin,
Şiirleşmiş ifadesiydi

Dursun Ali Erzincanlı