“ Bir Cümlelik Yerin “ Var Mı ?

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Aşk tarafsızlığını yitirmişken,

Yamalı yüreğimi iade ediyorum karanlığa

Heybemde hüzünlerimle gidiyorum

Olur da bir gün aramak istersen beni,

Bir ömür uzaklıkta zannetme

Ben sana bir nefes kadar yakın olacağım

Çünkü ben “ altı harfli “ adında

“ Sana “ yaşıyor olacağım

”

Yüreğimden tuza bandırılmış acılarımı elerken yine şehrimin soğuk kaldırımlarına bırakıyorum sensizliği

Sensizim

Senden sonra tüm sokaklar tek adresim

Öznesizim

Senden sonra tüm cinayetlerin tek failiyim

Davasını kaybetmiş sanık gibi boynu bükük cümlelerim

Sanki ayaklarından vuruldu geleceğim

Düşüyorum uluorta

Soğuk kaldırım taşlarının arasına doluyor yol yordam bilmez harflerim

Kan revan içinde mevcudiyetim

Aşk tarafsızlığını yitirirken ben sensizliğin iktidarında sonumu hazırlıyorum

Eyyubvari susuyorum en yalın halimle

İçi kalabalık “ susmalar biriktiriyorum yüreğimin ipsiz uçurumlarında

Susuyorum olmuyor, konuşuyorum olmuyorum

Güpegündüz vuruluyorum sol yanımdan

Eksiliyorum yüreğinden / siliniyorum cümlelerimden

Yitip gidiyorum sensizliğin paragraf başlarında

Bu aşkın mağlubu ilan edilsem de, nafile

Eksiliyorum cümlelerinden

Siliniyorum adreslerinden

Şimdi benden uzaklardasın

Bensiz olman senin için hiçbir şey ifade etmiyor

Etmemeli zaten

Ama “ sensizlik “ bende o kadar büyük ki; hiçbir kalıba sığdıramadım senli mutlulukları

Yokluğun öyle büyük yara ki; hiçbir kelimeyle dolduramadım bıraktığın boşlukları

Şimdilerde seni “ sensiz “ yaşatabilme azmi ile doluyum

Bizzat senin sözlerinden alıntı yaparak “ direniyorum yalnızlığına

” Kaybetme pahasına sensizliği giydiriyorum omuzlarıma

Ayrılığın zafer çığlıkları kaplasa da etrafımı, ben yenilgiyi kuşanıyorum üzerime

Biliyorum ki; sonunda yalnızlığa boyun eğsem de, bir cümlelik yerim olacaktır yüreğinin derinliklerinde

Gözlerim Filistin gibi ağlamaklı olsa da, yenilginin perde arkasındaki gizli zaferlerim İstanbul gibi boynu hep dik duracaktır tarihin tozlu sahifelerinde

Sensizlik yüreğime galebe gelse de, bu savaşta kazanan ben olacağım

Çünkü yüreğinin iç cebinde kefenini taşımayanların, tozlu meydanlarda zaferlerle anılmaya hakkı yoktur

Sebebim bensiz varlığın olmuşken örtün üzerimi

Kefenim yüreğinden kesilmişken kefenleyin yaralı bedenimi

Bu satırları yazarken perdelerime gece misafirliğe geldi

Duvarlar siyaha boyanırken ben hala varlığının aydınlığında birşeyler karalıyorum satırlara

Basit cümleler kurarken karanlığı hesap edemedim

Cümlelerimin üzeri karanlık olsa da sen gözlerinle aydınlat sözlerimi

Gitmeliyim şimdi

Kaçak bir yüreğin yıkımını gözlerimde görmeden gitmeliyim

Sığınmadan gözyaşlarıma toplamalıyım benliğimi

Sensizliğin en çok kanadığı geceyi yüreğime gömüp sabah seni “ sensiz “ sevmeye kaldığı yerden devam etmeliyim

Gecenin infazındayım

Gözlerimde uykusuzluk,

Çöllerimde susuzluk varken,

Dudaklarında soluyor geleceğim

Oysa ben sana geliyorum sevgili

Adımlarım ürkek olsa da

Yollarım sana,

Sabrım sana

Biliyorum bu firar girişimi

Sana gelen vagonlara kaçak bindim ben

Farkındayım

Biletsizim

Bir o kadar da öznesiz

Urbamda fakir yüreğim,

Avuçlarımda hüznüm sana gelmekteyim

Senden ne bir ömür istiyorum

Fakir yüreğime feda edilecek,

Ne de bir ten diliyorum

Acılarımda heba edilecek

Sadece benle başlayıp senle biten cümle

Sana geliyorken,

Yüreğinde “ bir cümlelik yerin “ var mı ?

[aLıntıdır]

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	“ Bir Cümlelik Yerin “ Var Mı ? Aşk tarafsızlığını yitirmişken, Yamalı yüreğimi iade ediyorum karanlığa Heybemde hüzünlerimle gidiyorum Olur da bir gün aramak istersen beni, Bir ömür uzaklıkta zannetme Ben sana bir nefes kadar yakın olacağım Çünkü ben “ altı harfli “ adında “ Sana “ yaşıyor olacağım ” Yüreğimden tuza bandırılmış acılarımı elerken yine şehrimin soğuk kaldırımlarına bırakıyorum sensizliği Sensizim Senden sonra tüm sokaklar tek adresim Öznesizim Senden sonra tüm cinayetlerin tek failiyim Davasını kaybetmiş sanık gibi boynu bükük cümlelerim Sanki ayaklarından vuruldu geleceğim Düşüyorum uluorta Soğuk kaldırım taşlarının arasına doluyor yol yordam bilmez harflerim Kan revan içinde mevcudiyetim Aşk tarafsızlığını yitirirken ben sensizliğin iktidarında sonumu hazırlıyorum Eyyubvari susuyorum en yalın halimle İçi kalabalık “ susmalar biriktiriyorum yüreğimin ipsiz uçurumlarında Susuyorum olmuyor, konuşuyorum olmuyorum Güpegündüz vuruluyorum sol yanımdan Eksiliyorum yüreğinden / siliniyorum cümlelerimden Yitip gidiyorum sensizliğin paragraf başlarında Bu aşkın mağlubu ilan edilsem de, nafile Eksiliyorum cümlelerinden Siliniyorum adreslerinden Şimdi benden uzaklardasın Bensiz olman senin için hiçbir şey ifade etmiyor Etmemeli zaten Ama “ sensizlik “ bende o kadar büyük ki; hiçbir kalıba sığdıramadım senli mutlulukları Yokluğun öyle büyük yara ki; hiçbir kelimeyle dolduramadım bıraktığın boşlukları Şimdilerde seni “ sensiz “ yaşatabilme azmi ile doluyum Bizzat senin sözlerinden alıntı yaparak “ direniyorum yalnızlığına ” Kaybetme pahasına sensizliği giydiriyorum omuzlarıma Ayrılığın zafer çığlıkları kaplasa da etrafımı, ben yenilgiyi kuşanıyorum üzerime Biliyorum ki; sonunda yalnızlığa boyun eğsem de, bir cümlelik yerim olacaktır yüreğinin derinliklerinde Gözlerim Filistin gibi ağlamaklı olsa da, yenilginin perde arkasındaki gizli zaferlerim İstanbul gibi boynu hep dik duracaktır tarihin tozlu sahifelerinde Sensizlik yüreğime galebe gelse de, bu savaşta kazanan ben olacağım Çünkü yüreğinin iç cebinde kefenini taşımayanların, tozlu meydanlarda zaferlerle anılmaya hakkı yoktur Sebebim bensiz varlığın olmuşken örtün üzerimi Kefenim yüreğinden kesilmişken kefenleyin yaralı bedenimi Bu satırları yazarken perdelerime gece misafirliğe geldi Duvarlar siyaha boyanırken ben hala varlığının aydınlığında birşeyler karalıyorum satırlara Basit cümleler kurarken karanlığı hesap edemedim Cümlelerimin üzeri karanlık olsa da sen gözlerinle aydınlat sözlerimi Gitmeliyim şimdi Kaçak bir yüreğin yıkımını gözlerimde görmeden gitmeliyim Sığınmadan gözyaşlarıma toplamalıyım benliğimi Sensizliğin en çok kanadığı geceyi yüreğime gömüp sabah seni “ sensiz “ sevmeye kaldığı yerden devam etmeliyim Gecenin infazındayım Gözlerimde uykusuzluk, Çöllerimde susuzluk varken, Dudaklarında soluyor geleceğim Oysa ben sana geliyorum sevgili Adımlarım ürkek olsa da Yollarım sana, Sabrım sana Biliyorum bu firar girişimi Sana gelen vagonlara kaçak bindim ben FarkındayımBiletsizim Bir o kadar da öznesiz Urbamda fakir yüreğim, Avuçlarımda hüznüm sana gelmekteyim Senden ne bir ömür istiyorum Fakir yüreğime feda edilecek, Ne de bir ten diliyorum Acılarımda heba edilecek Sadece benle başlayıp senle biten cümle Sana geliyorken, Yüreğinde “ bir cümlelik yerin “ var mı ? [aLıntıdır]