Oysa Çoktan Sobe'ledi Hayat...

Kimilerine göre küçük aldığım derslere göre büyük uzun ve de paylaşılası bir ömür yaşadım Gün geldi acımdan kıvrandım gün geldi mutluluklara teğet geçtim Gün geldi yerçekiminden etkilenmeyecek kadar mutlu oldum Ama yaşadım hayata inat hayatı seve seve yaşadım

Pişmanlıklarım oldu zaman zaman Bazen ise keşkelerle tükettim saatleri, yanlışlarıma teslim oldum Pişmanlıklarımın en büyüğü ise aşktan yana oldu

Hiç mi doğru insan çıkmadı karşıma?

Çok mu iyi davrandım onlara?

Çok mu merhametli oldum?

Çok mu kadir kıymet bildim de yaranamadım?

Cevapsız bir sürü soru?

Hoş! İlişkilerim boyunca hep daha çok sevilen taraf ben oldum zaten Gün geldi bitti

Anladım ki yitip giden zamana yenik düşen iyi anılmamak için elinden geleni yapıyor Gel bana lanetler yağdır diyor Her şeyimsin demedin ama hiçbir şeyimsin de diyor İstiyor bunu, başarıyor da

Biliyorum Gün gelecek nasıl ki yanlışımı bulmuşsam doğrumu da bulacağım Ve her şeyimsin kelimesini ilk kez ona söylemeye değer bulacağım İlk kez ona aşık olacağım İlk kez ona yanacağım İlk kez ona yaşayacağım, onun yanında huzur bulacağım Şu sıra herkes doğrumu bulduğumu, elimdekine sıkı sıkı sarılmam gerektiğini söylüyor

Sen doğrum musun peki?

Gerçekten bir ömür aradığım sen misin?

Her nefesi alışımda iyi ki sen varsın dedirten, ömrümü ömrüme, canını canıma katan sen misin? Bilmiyorum bunları şu an, emin olamıyorum Tek bildiğim şey diğerleri gibi değilsin Farklısın sen Benimsin Özelsin

Fakat hala zamanı var bazı şeylerin Hayat akıp gitmeli biraz Çocukluğumu özletmemeli bulunduğum zaman Anı yaşamalıyım

Çocukluğumu özlüyorum, yara bere içindeki dizlerimi

Pamuk helvaya yapışmış suratımı, elma şekerine bulanmış ağzımı Yaramazlık yaptığımda annemden saklandığım kapı ağzını

Oysa çoktan sobeledi hayat?