İçimdeki Arsız Kadın

Ne zaman görsem seni elim ayağım dilim kalbim birbirine karışıyor İçimde bir yangın çıkıyor sanki tutup ellerinden bedenimi sarmak istiyorum bedenine…



Hadsizleşiyorum seni görünce hatta sesini duyunca İçimde sanki hiç bana ait olmayan ama benden de uzak olmayan bir kadın hazırlanmaya başlıyor Aynanın karşısına geçiyor saçını başını topluyor Üstüne en şuh elbisesini giyiyor

Dudağına kan kırmızı rujunu sürüyor elbisesinden daha açık sözler doluyor diline ve sana hazırlıyor kendini Sen beğen onu diye en beğenilmeyecek işleri yapıyor

Seni görünce hatta sesini duyunca bile yüzsüzleşiyor bu kadın kimse ve normalde her nerede yaşıyorsa sen gelince bir anda ortaya çıkıyor Sanırsın kulağı kapıda yaşıyor

Seni görünce elim ayağım karışıyor benim Dilim dolanmıyor da sözleri değişiyor Sanki içime başka biri giriyor Bildiğimi bile bilmediğim cümleler ağzımdan dökülüyor

Seni görünce o kendinden emin ve dünyayı yerinden sarsacak kadın gidiyor yerine bir kız çocuğu geliyor Bir telaş kaplıyor kalbimin hanesini sorma gitsin Bir hazırlık oluyor mutfakta bayramlık temizliğe kalkıyor kalbimden sorumlu köşesi aklımın

Sonra işte o adını bilmediğim ama benimle hiç ilgisi olmayan kadın geliyor Kalbim silinmiş süpürülmüş kapıda o şuh kadın hazır bekliyor mutfağında en güzel yemekler pişmiş her şey sana hazırlanmış emrine amade oluyor

Kafam bozuluyor o an yahu diyorum bir adam için bunca hazırlık bunca telaş niye? Ne olursa olsun o da gitmeyecek mi bir gün?

Gidecek diyor içimdeki fütursuz kadın gidecek ama sen sevdiğini hala söyleyemediğin o erkekle güzel bir gece yaşamanın keyfini tadacaksın

Sonra ne olacak diyorum? O keyiflerden sonra gidişinde içim acı dolmayacak mı?

Hayat diyor güzel ama ölüm acı! Ölüm var diye yaşamıyor musun? Boş ver ondan sonra tufan sen sevdiğinin gözlerinde bir gece geçir gerisi Allah kerim zaten bütün bir ömür o bir gece için değil mi mihrim?