Konu: Murat Akgöz / Kalemimden Saklamadıklarım 5

Yalnız Mesajı Göster

Murat Akgöz / Kalemimden Saklamadıklarım 5

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Murat Akgöz / Kalemimden Saklamadıklarım 5 İşte burdayım yeniden Başladığım yerde Oturuyorum düştüğüm kaldırımın dibine Bir anda küçülüyorum çocuk oluyorum Hıçkara hıçkıra ağlayaşım geliyor hatrıma Öyle çok gidiyorki ağrıma Yaş'mı yoksa çocukluğum mu gözümden akan Bilemiyorum Kanayan dizim mi yoksa yırtılan önlüğümmüydü canımı yakan Anlayamıyorum Evet ilk dayak yediğim yerde İşte burada bitirdim son oyunumu Oysa ne çok severdim oynamayı Kocaman adamlar dövdüğünde beni İşte tamda burada yitirdim çocukluğumu Ve kalkıp yürüyorum çocukluğumu bırakıp ardımda Son bir kez daha bakıp arkama Gülüyorum Attığım her adımda veda ediyorum çocukluğuma Yürüyorum bir ağlayıp bir gülüyorum Yürüyorum Yürüdükçe büyüyorum Büyümek ne kötü Büyüdükçe yitiriyorum herşeyimi Yitiriyorum çocukluğumu, Yitiyorum saflığımı temizliğimi efendiliğimi İlk kez karşı çıkıyorum babama Kızıyorum attığı tokata Çarpıp kapıyı çıkıyorum Yürüyorum İşte buradayım yeniden İlk başkaldırdığım yerde Oturuyorum uyuduğum bankın üzerine Attığım izmaritler hala yerde gibi Sigara üzerine sigara yakışım geliyor aklıma Bir sigara daha yakıyorum uzanıyorum öylece Gece örtüyor üzerimi İşte burada tanıdım yanlızlığı Beton sararken bedenimi Üşüyorum İşte tamda burada hissettim kimsesizliğimi Düşünürken annemi Uyuyamıyorum Öyle çaresiz uyumayı beklerken Sabah oluyor bir sigara bir sigara daha derken Ve kalkıp yürüyorum Yürüdükçe düşünüyor Düşündükçe üşüyor, Üşüdükçe büyüyorum Yürüyorum İşte buradayım yeniden İlk vurulduğum yerde Çöküyorum öylece kanımın aktığı yere Kanımın izleri hala yerde gibi Sırtımdan vuruluşum geliyor aklıma Bir anda kabus oluyor anılar Düşüyorum kavganın ortasına Vurulumuşum atıyorum kendimi bir köşeye Karanlık saklıyor beni İşte burada tanıdım kahpeliği Oysa herkesi ben gibi bilirdim İşte tamda burada yitirdim ben güvenimi Oysa insanları ne çok severdim Ne çok severdim papatyayı Annemi duraktaki yolcuları okul yolundaki çocukları Siyah parkamı caddedeki iğde ağacını Duvarlara adını yazdığımı Ne çok severdim Çok severdim Severdim Çok İşte burada Burada ** burada Burada kaybettim ben geçliğimi Merhametimi güvenimi benliğimi Cesaretimi insanlığımı adamlığımı Adamlığımı adamlığımı yitirdim Bu yüzden yenik düştüm öfkeme Acımadım kimseye Hiç sızlamadı içim hiç burkulmadı yüreğim Bu yüzden eridi merhametim Bu yüzden İşte bu yüzden Vurdum Murat AKGÖZ**