İnsanlık Dersi|Masal Ve Hikaye Özetleri
 

İNSANLIK DERSİ

Ünlü İtalyan sinema sanatçısı Vittorio de Sica bir TV röportajında anlatıyor :
İtalya' da Napoli'nin kenar mahallelerinden birinde, bir Cafe-Barda, espressolarımızı içiyoruz. İçeri giren müşterilerden biri, barmene "due caffee, un sospeso" (iki kahve, biri askıda) diyor, iki kahve parası veriyor, bir kahve içip gidiyor, barmen de tezgahın üzerinde asılı duran çiviye bir küçük kağıt asıyor.
Biraz sonra iki kişi içeri giriyor: "due caffee e un sospeso" (iki kahve ve bir askıda) diyorlar, üç kahve parası verip, iki kahve içip gidiyorlar, barmen gene bir küçük kağıt daha asıyor tezgahın üstündeki çiviye...
Bunun gün boyu böyle sürdüğü anlaşılıyor. Derken üstü başı biraz eski püskü, belli ki fakir biri bardan içeri girdi, barmene "un caffee sospeso" (askıdan bir kahve) dedi, ve barmenin hazırladığı kahveyi içip, para ödemeden çıkıp gitti. Barmen de tezgahın üzerine asmış olduğu kağıtlardan bir tanesini aşağı indiriverdi...

İnsanlık Dersi|Masal Ve Hikaye Özetleri
 

insanlik dersi (gercek hikaye)

unlu italyan sinema sanatcisi vittorio de sica bir tv

roportajinda anlatiyor :

italya’ da napoli’ nin kenar mahallelerinden birinde,

bir cafe-bar da, espressolarimizi iciyoruz.iceri giren

musterilerden biri, barmene “due caffee, uno sospeso”

(iki kahve, biri askida) diyor, iki kahve parasi

veriyor, bir kahve icip gidiyor, barmen de tezgahin

uzerinde asili duran civiye bir kucuk kagit

asiyor.

biraz sonra iki kisi iceri giriyor: “due caffee e un

sospeso” (iki kahve

ve bir askida) diyorlar, uc kahve parasi verip, iki

kahve icip gidiyorlar,

barmen gene bir kucuk kagit daha asiyor tezgahin

ustundeki civiye…

bunun gun boyu boyle surdugu anlasiliyor.

derken ustu basi biraz eski, pusku, belli ki fakir biri

bardan iceri

girdi, barmene “un caffee sospeso” (askidan bir kahve)

dedi, ve barmenin hazirladigi kahveyi icip, para

odemeden cikip gitti. barmen de tezgahin uzerine

asmis oldugu kagitlardan bir tanesini asagi indiriverdi…

gercek sevgi (ibretli hikaye)

bir gun sormuslar ermislerden birine: “sevginin sadece sozunu

edenlerle, onu yasayanlar arasinda ne fark vardir?” bakin gostereyim

demis, ermis. once sevgiyi dilden gonule indirememis olanlari

cagirarak onlara bir sofra hazirlamis. hepsi oturmuslar yerlerine.

derken tabaklar icinde sicak corbalar gelmis ve arkasindanda dervis

kasiklari denilen bir metre boyunda kasiklar. “ermis bu kasiklarin

ucundan tutup oyle yiyeceksiniz” diye bir de sart koymus. peki

demisler ve icmeye tesebbus etmisler. fakat o da ne? kasiklar uzun

geldiginden bir turlu dokup sacmadan goturemiyorlar agizlarina.

en sonunda bakmislar beceremiyorlar, oylece ac kalkmislar sofradan.

bunun uzerine simdi demis ermis, sevgiyi gercekten bilenleri cagiralim

yemege. yuzleri aydinlik, gozleri sevgi ile gulumseyen isikli insanlar

gelmis oturmus sofraya bu defa. “buyurun” deyince, her biri uzun

boylu kasigini corbaya daldirip, sonra karsisindaki kardesine uzatarak

icirmis. boylece her biri digerini doyurmus ve sukrederek kalkmislar

sofradan iste demis ermis, ‘kim ki gercek sofrasinda yalniz kendini

gorur ve doymayi dusunurse,o ac kalacaktir. ve kim kardesini dusunur de

doyurursa o da kardesi tarafindan doyurulacaktir suphesiz ve sunu da

unutmayin, gercek pazarinda alan degil, veren kazanctadir daima.