Uzaklar!!!....
 

Bildiği yerlerden gitmeli insan arada,

Kimsenin olmadığı uzaklarına,

Mesela bir dere kenarında olmalı başı önde.

Yoldan geçmişleri saymalı,

Görebildiği balıklara merhaba diyebilmeli

Terk etmeli içinden… içinden…

Sevdiklerini değil,

Kederlerini, dertlerini.

Ya da masmavi bir denizin

Ufuklarında bulmalı kendini,

Hesaplaşmalı...

Bulutları hiçe saymadan,

Kaybolan güneşe inat.

Hayallerini yaşatmalı inceden… inceden…

Yere sermeli bedenini,

Açmalı kollarını iki yana.

Kımıldamaksızın.

Gelinciklerin arasından,

Yıldızlara sormalı bir bahar akşamında...

Gözyaşlarını akıtabilmeli derinden… derinden…

Şehirden kaçabilmeli,

Nereye gittiğini bilmeyen insan kalabalığından.

Yarıştan mola vermeli,

Dönmeli kendine.

Nefes aldığını hissetmeli,

İnsan olduğunu unutmamak için…

Hayatta hiçbir şey için kimsenin kalbini kırmaya değmez….

Her şey için, Bu savaşı kazanmak için sevmeli, sadece sevmeli…

Büyük, küçük ayırmadan…

Uzaklar!!!....
 

Uzaklar

uzaklar,acı yüklü bir gemi gibi uzaklar

uzaklar,seni alıp giden uzaklar

bir hüzün bilmecesi uzaklar

bir gün deli eder beni ah uzaklar

coşkun bir mavinin sessizliği

umudun kafdağı bilmecesi

ıssız üşüten bir yalnızlık

bir gün deli eder beni ah uzaklar

bir akşam gibi,bir gün batımı hüznü

bir bilinmez akış,bir yitik aşk

bir şafak uzaklığı,bir karanlık gece

bir gün deli eder beni ah uzaklar

gidişi nede hızlı,dönüşü zor

düşündükçe kalbimi sarar bir kor

alevlenir kül olur bir bahar bahçesinde gül

bir gün deli eder beni ah uzaklar

İbrahim Düşkün