Ne İlk Ne Son Özlemim ..
 

Şimdi diyorumda o küçük pencerelerin birinden baksan bana.kafamı kaldırdığımda bakışsak ya yoksunlukla ..

İçimi görsen baktığında;senelerce tutuşmayan,kavuşmayan ellerimizin sıcaklık heyalleriyle üşşüşsek geceleri ..

Benimle olsan ya birden.tam yanımda,tam bedenimde imkansızlıklarla sevişsek ölsiye.bir hayal gibi aksine canlı bir gerçeklikle dokunsan tenime ..

O küçük pencerelere bakmak istedeğimde,demir atmayacağını çünkü limanda olmadığımı bilmeni isterdim ..

Şu aralar sessizlik bahane her yerde .kargaşa,kavga,gürültü … bunlar varken,ruh olup fani dünyada sokak sokak adım atmak çok güç …

Zaten dolaşılmıyor da artık bahar da !.. hep sonbahar mı hüzün getirirmiş,ayrılık getirirmiş bedene …

Yalan !! .. Tüm baharlar aynıdır …

Ne İlk Ne Son !! , bahar , bahardır işte ! …

* * *

* * *

Şimdi o vaktin tam tersine yelkovan koşuyor.Dur ! Dinle ! , demeye vakit kalmadı.ileriye koşan zaman geride artık !! …

Ya hataları düzelticeksin ; kaybedilenleri,kaybedilişleri ! yada ölümü getiriceksin kaybedilenlere,kabedilişlere ! …

Yanımda hiç olamasanda , bilirdim o güzel gözlerini.bakardım fotoğraflarına boylu boyunca …

Sağ elime alırdım bir sigara dumanıyla beslerken kendimi ,tam resmin ve benim aramıza bir mum yakar sana bakardım …

Haraket ederdin uzun bakışmalarda … Asırlık bir konuşma devirirdik sessizliğimizle …

…

7/24 odamdaydın mesela.her şeyimi görüyordun ; dilsiz sevgili … hep aynı hükümsüzlükle ve endamla bakıyordun ; kör sevgili …

Sana çok alışmıştım.tam orda bana cesaret vermene , yanı başımda olduğunu bilmeme çok alışmıştım …

Az vardı biliyordum nefesini hissetmeme , hissiz olmadığını görmeme . ama ani bir darbe kavurdu , yaktı bedenimizi …

Çıkardım oradan seni.artık orada kalmamalıydın.Çektim ! … Ya yırtmak istiyordum yada zarar vermemek ! … İşte tam o anda canım çok yandı…

Elimde tutuyordum seni tam ellerinin olduğu yerden ! …

Yoktu artık ! … Odam bomboştu ! … İkinci bir kişi , ikinci bir hayat , ikinci bir aşk yoktu artık odamda ! …

Çok çabuk seneler birbirini hızla takip etti … Aklıma geldin ! …

Bir anda durdum önünde ! … Baktım ! … Eskiden olduğun yeri okşadım.Hatırladım ! … Ellerinden yırtıp atmıştım seni …

Ne kadar da çocukmuşum.bilirsin çocuklar hep acımasızdır ! …

Dikkatli bakınca anladım.duvarda ki boyalar tam dört yerden dökülmüş.Kazıdım , kazıdıkça daha da büyümeye başladı izler ! …

Tam karşısına geçtim ; eskiden beraber olmak için geçtiğim yere.anladım ki o zaman bende de duvarda da kocaman bir iz kalmıştı eskilerden ! …

Sonra sonra düşündüm … Kader dedim , hayır dedim , çocukluk dedim ; dedim işte bişeyler ! …

E.E

( kendi yazımdır bu nasıl olmuştur bilemem ama hiç aklımdan çıkmayana bu şirr onu özlüyorum )