Dosta Ya Da Dostlara
 

Uzun zamandır mektup yazmamıştım dostuma ve dostlarıma. Ne kadar özlemişim halbuki, dostuma ve dostlarıma mektup yazmayı...
Ne yazacağımı, nasıl yazacağımı inanın bilmiyorum. Dostuma ve dostlarıma olan özlemimi yazsam acaba, sığarmı şu satırlara? Onları nasıl sevdiğimi yazabilirmiyim acaba duygusallığa düşmeden? Bu mektup ulaşırmı acaba sevdiğim dostuma ve dostlarıma? Bu mektubu okuklarında özlemmi, hasretmi, mutlulukmu, hüzünmü, sevinçmi gelir akıllarına? Kendi adıma bunları düşünüyorum şu satırları yazmaya çalışırken...
Ne çok özlemişim dost ve dostlar sözcüklerini. Ben hep en güzel sözcükler olduğuna inandım dost ve dostlar sözcüklerinin. Sahiden ne güzel, ne anlamlıdır bu sözcükler. DOST ve DOSTLAR...
Bana hep sabahlara kadar sohbet etmeyi çağrıştırır nedense? O anlatır ben dinlerim, ben anlatırım o dinler. Birbirimizi anlamaya çalışırız. İsteklerimizi, emellerimizi, umutlarımızı, hayallerimizi konuşuruz. Konuştukça dahada yakınlaşırız sanki, öylesine yakınlaşırız ki hemde, soluğumuzu soluğumuzda, yüreğimizi yüreğimizde hissederiz. Konuştukça sanki kanımıza, canımıza girer. İçimize sımsıcak birşeyler akar ince ince. Sabahlara kadar konuşmak, dertleşmek, acılarını, mutluluklarını paylaşmak, göz göze, el ele, yemeden, içmeden sadece konuşmak isteriz, sadece konuşmak...
Konuştukça anlarız ki, aslında biz o dostumuzuzdur , o da bizdir. Yani birbirimize bu kadar nasıl benzediğimizin şaşkınlığını yaşarız. Okuduğumuz romanlar, şiirler, izlediğimiz filmler bile aynıdır. Her ne kadar ayrı illerde,ayrı ülkelerde yaşasakta anlarız ki, umutlarımız, hayallerimiz, endişelerimiz ve beklentilerimiz aynıdır. Kısacası yaşamımız, yaşamımıza bakış açımız aynıdır. Bu işte mutluluğun en güzel biçimidir. Mutluluğun sırrı budur bana kalırsa. Yada benim çok mutlu olmamın nedenide budur. Ne mutlu bana ki sizler gibi dostlarım var...
Hani Ahmed Arif der ya " ...Dostuna yarasını gösterir gibi, bir salkım söğüde su verir gibi, öyle içten, öyle derin, türkü söylemek, küfretmek Çukurova yiğidine mahsustur..." diye. Bencede bu böyle. Dostunuza yüreğinizin yarasını gösterin bence, onunda yüreğinin yarasını size göstermesine izin verin. Böylece hem dostunuzun, hemde sizin yaralarınız daha çabuk iyileşir ve kapanır, daha çabuk...

[..alıntı..]

Dosta Ya Da Dostlara
 

Gercek dostluklarda yaratılısları bayagı olanların hıc bır zaman goremeyecegı bır sevıye vardır.

Dostluk, geregınce tanımlanamazlardandır ve ancak, yasamakla anlasılır. Bu yuzden dostluk, sıır gıbı, ask gıbı anlatılmaz yasanır.

Dostluk ıkı dunyayı tutan bır yemın, sonuna kadar sadakat, sonuna kadar kefıllık ve sahıtlıkdır.