Lades | Nâzım Hikmet
 

Lades tutuşalım seninle diye

Dün gece yalvardım şen sevgiliye

İmalı bir eda verip sesine,

Sevgili dedi ki: "Söyle nesine?"

Dedim: "Aldatırsam eğer ben seni,

Bir kere öpeyim beyaz enseni;

Aldanırsam üç gün yüzüme bakma!

Saçını önümde çözüp bırakma..."

Görelim yenecek diye kim kimi,

Güldü, kabul etti bu teklifimi.

Artık her sözümden bir hile seçti...

Dakikalar geçti....Saatler geçti...

Ne onu aldattım, ne de aldandım,

Bu böyle senelerce sürecek sandım...

Onun dalgınlığı benden de derin,

Eski bir şark işi ipek minderin

Bir ucunda kendi, bir ucunda ben,

Gözlerimiz yerde düşünüyorken

Ne hile bulalım diye yarına,

Birden o saçını omuzlarına

Tel tel dağıtarak başımda durdu.

Sonra dizlerime düşüp oturdu

Dedi ki: "Yakınlaş! Yakınlaş! Eğil'"

Artık ben ladesi cezayı değil

Bütün varlığımı unuttum bir an...

Bu beklenmeyen iltifatından

Binlerce ihtimal gelirken akla.

Dedi: "Şu fildişi ince tarakla

Saçlarımı tara hiç incitmeden!"

Daha tarağa elim gitmeden

Güldü "lades" diye yerinden kalkarak

Düştü parçalandı yerlerde tarak....

N.H. (1928)