ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Çanakkale İçinde Aynalı Çarşı

Yıl, 1915... Yer, Çanakkale... İngilizler, Avustralya ve Yeni Zelanda'dan getirilen askerlerin (Anzakların) yöreye ulaşması ile saldırıya geçerler. 19 Şubat sabahı bombardıman başlar. Donanma birkaç ehemmiyetsiz isabet alır ama bizim dış tabyalarımız tamamen elden çıkar.
Çanakkale savunmasını, önceleri Esat Paşa yönetir, ancak bir Alman hayranı olan Enver Paşa komutayı ondan koparırcasına alır Mareşal Liman von Sanders'e bağışlar!

Kaybımız büyüktür...
Sanders riski sever, düşmanın karaya çıkmasına müsaade eder. Evet böylece İngilizler'e daha fazla zayiat verdirir ama bizim kayıplarımız da büyük olur... Anadolu'nun gayretkeş çocukları gözlerini kırpmadan dövüşür, süngü ile makineli tüfeğin üzerine yürürler. Mehmetçikler, savaşı düşman mevzilerine girip gırtlak gırtlağa boğuşmak sanırlar. Ölüm mü? Zerre kadar korkuları yoktur. Askerlerimiz aç ve çıplaktır. Soğuk dayanılmaz olunca, kum torbalarını bozup elbise yamar, sırf bu yüzden savunmasız kalır, hedef olurlar... Hele bir ara cepheye gelen Enver Paşa, aklı sıra şov yapar. 19 Mayıs günü düşmanı denize dökmek için göstere göstere taarruza kalkar. Yalınayaklı kalabalıkları muhkem mevzilerin üstüne salar. O gün İngilizler sadece yüz ölü verirler, biz ise 9 bin yiğidimizi kaybederiz.
Malzeme kaybı tam bir felakettir. 20 Mayıs günü 4 koca tümen tanınmayacak haldedir. Ama denizde güzel şeyler olur. Muavenet-i Milli adındaki küçücük bir torpidobot, koskoca Goliot zırhlısını batırır. Bunun üzerine Amiral Fisher elinde kalan son güçlü gemiyi (Quenn Elizabeth'i) İngiltere'ye yollar. 25 Mayıs'ta Majestic, 26 Mayıs'ta Triumph zırhlısı batırılınca donanma tamamen çekilir...

Çeyrek milyon şehid!..
Hasılı Çanakkale'de çeyrek milyon evladımızı kaybederiz ki bunların kahir ekseri yedek zabittir. Doktordur, mimardır, baytardır, ressamdır, öğretmendir, mühendistir... Abdülhamid Han'ın yıllardır Avrupai bir tedrisatla yetiştirdiği değerli gençler kitleler halinde ölürler. Eh, bu saatten sonra cehalet, işsizlik, fakirlik ve gerilik kaçınılmazdır ve öyle de olur. Çoğumuz "Çanakkale içinde aynalı çarşı..." türküsünü Çanakkale havası sanırız, halbuki bu yanık ezgiler Kastamonu'da dile gelir. Düşünebiliyor musunuz Kastamonulu kadınların neredeyse tamamı dul kalır...