Sadece Zamanı Geldiğinde Vazgeçmeyi Bildim !!!
 

Ne hesabını veremeyeceğim bir günüm oldu
Ne de vicdanımı lekeleyen bir geçmişim
Ne hissettiysem onu söyledim onu yaşadım...
Yaşadığım bir tek andan bile pişmanlık duymadım
Asla keşkelerim olmadı
Hiçbir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadım
Karşıma bazen gerçek yüzler. bazen sahteler çıktı
Ama olsun ben yine sadece hislerimle yaşadım...
Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim.
Ya da asla birini severken karşılığını beklemedim...
Dostluğuma değer biçmedim. sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim...
Sevdiysem sonuna kadar gittim
Bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim.
Bazen çok kırıldım. bazen belkide kırdım
Ama hata insana mahsustur dedim
Affettim...
Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim...
Onlar belki beni saflıkla yargıladılar. Belkide içten içe sinsice güldüler.
Ama asıl unuttukları şuydu
Ben aldanmadım.
Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar...
Bir İnsan Kaybının ne olduğu bilemedikleri için
Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldi...
Oysa ben hiç insan kaybetmedim...
Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim !!!