Cuma Şiirleri
 

Bir aşkı daha yitirdim

Bugün.

Ya da

bir aşk denemesi daha

atıldı onlarcasının yanına.



Öyle ya

neden bu denli yitik bir korkudur ki?

Ve ben neden

çabası içinde olayım?



Hissetmek?

Hiç his etmedim oysa.

Yalnızca bir inat.

Yüreğimde parıldayan ruhuma bir diret.

Binlerce iz düşümü ardından

dönüşümsüz haykırıyorum da

ve bedenimi olanca budala…

Olanca acı ruhunda



Ne kadar acıdır kaçak dövüşmek,

tüm bedeninle parçalamak dururken.

Kaybetmek çelişkisi elindekini

arkadakine hiçbir iz bırakmadan

bazen zorluyor yanılgıya.


Oysa sen,

Belki hiç bilmediğim kadar özgürsün

ruhunda.

Ve o denli umarsız.



Karabulutların

kara gürültüleri gözlüyor haberi.

Ve tüm gürültüsüyle çarpıyor

Çarpıyor yürek,

duyarsız.

Şimdi tüm yankıları adına

yankıların hıçkırığı,

hıçkırığın ruhu,

ruhun plastiği,

doğanın gözünce

-Ezilmişim-

Öylece düşmüşüm.



Gayrı bir harabedir eser.

Ne sen kaldırabilirsin beni,

ne soluğu kavgamın.

Ve bir yanı ölü dolaşır

Eski çatıların

kırık duvarlarında


Ne kâğıdım,

ne sazım.

Dağıldım,

bir yaprak gibi

Öylece patavatsız

Olanca anlamsız.



Koşturuyorum her ana

Ne ben âşık olabildim aslında

Ne hazır ruhum

Böylece esen,

yakan kıvılcımlara…

Kazandığım düşler var hayat içinde.

Bir de kaybettiğim anılar.



Onlarca set koymuşuz da araya

ne sesin yetişir yüzüme

ne çığlığım rüzgâr olur teninde.

Netleştir de şu gününü

ne yüreğimi ben,

ne senden yana düşeyim beriye,

ne kavgamdan.



Kanlar içinde yarına

hani deriz ya dostça