Ben Seni En Çok Yokken Sevdim !!‏
 

En ağır şartlarda filiz veren mucizeler gördüm ben..

ya da en mucizevi anlarda kopan fırtınaları da


yalın ayak çocuk yürüyüşü gibi yüreğime batan cam kırıklarını görmezden gelmeliydim gelemedim


gördüm tüm korku yüklü,ürkütücü,soğuk kırıkları

korktum bir kez daha;kendime dönememekten



şimdi ufkuma yeni yollar çiziyorum,beğenmeyip siliyorum

baştan çiziyorum bir sürü söz biriktirip kendime saklıyorum

her gece ansızın kırıp,her sabah yeniden almaya yola koyuluyorum



yeni sözler öğreniyorum;yeni acılarıma süslü kelimeler kuruyorum

oysa ne çok söz varmış seni anlatmaya ama hiçbir cümlenin tabiri caiz olmamış




Senin bu kadar fazla hatta özel sözleri hakkettiğini düşünmüyorum aslında.

Senin için söylendiğini de düşünmemelisin,keza sana değil.


Benim sevdamaydı sözlerim.ben sevdama ağladım ağladıysam,ben sevdama aşıktım aşıksam

çünkü ben aşık olabilmeyi özledim,ben aşık olabilmeyi;sen olmasan da öğrenirdim....


yani şu kadarını söylüyorum;sen değilsin bu hikayenin ne baş kahramanı ne de ilhamı bir tek benim

tek başıma hakkettim,kimseye el sürdürmedim.

Sevdama tek kötü söz gelmesin diye yüreğimi paramparça ettim.



Bir kırık sözüm olmadı bu yüzden sana yoksan yoksun

var (?) hiç olmadın.

ölüme hasret yazıldı adın.

ben ölmeyi de yaşamayı da en az senin kadar istedim



gözlerimi kapatıp karanlığa yürüdüm ben zifiri karanlıkta sana en yakışır sözü ayak seslerinden tanıdım...


Yokluğun yeni bir varlık oldu kimliğime

Ben seni en çok yokken sevdim



şimdi seni her düşümden engelliyorum...


Ve nihayet kendime dönüyorum