Ruhum Kanıyor
 

Duymuyorum sesini ama beni dinlediğini biliyorum...

Ruhumun kanadığını hissedebiliyorum şimdi..
Daha net,daha acı
Ve sahici...
Hiçbir yere ait olmamak gibi,
Boşluk gibi
İşe yarayan bir şeylerin kalmaması gibi..

Hem seni tırmanıp aşmak değil asıl gayem..
Dibine çöküp kalmak da değildi çaresizlikten...
Kolay sandığım kolay değilmiş duvar..
Biliyorum artık öğrettiler,
Güçlü olmak,sürükleyebileceğin en büyük ağırlık değil...
Onu ne kadar uzağa taşıyabildiğinmiş.. .

Kendi sandalyesi elektrikli bir çocuk iken,
Kör ebemin gözlerini bir operasyonla görür hale getirdiler..
Hayallerimi de saklanbaçtan sonra gören olmadı zaten...
Bak,insan her geçen gün eksiliyor takviminden...

Ya,duvar anlamıyorum
İnsanlar mı çok kayıtsız,
Yoksa ben mi fazla umursuyorum?...
Sevgilerimizi..
Geçmişimizi...
Bilmediklerimizi..
Çok mu,
Çok mu soruyorum kendime?...
Gün gün azalıyorken ömrüm,
Sen de aşınıyorsun artık duvar..
Sen bile eksiliyorsun...

Biliyor musun,
Şarkılarımda hiç gitar olmadı benim..
Hep bildim bileli kan ağlayan bir kemaneydim...
Gün geçtikçe,
Daha net oldu..
Daha acı...
Dokunabilecek kadar sahici...

Boş bir sokağı bekliyorsun bu gece de.
Biliyorum...
Yalnızsın sen de...
Her insan gibi...
Her insan yalnızdır,
Kimse tercih etmez yalnızlığı da,
O bizde doğuştan var olanlardandır...

Keşke...
Keşke senin gibi sert olabilseydim..
Ruhsuzca...

Ağlıyorum...
Değişken mevsimlerim daima yağmur getiriyor..
Yağmurla ağlıyorum..
Yağmura ağlıyorum...
Karanlığımda soluyorum tuzlu su tadını
Genzim yanıyor
Bana mısın demiyorum bak...

Beynimin su sızmaz odası bile yosun tutmuş bak!
İyi bak!!
Mantığımı çürütüyor aşk...

Çıkmazdayım duvar...
Kolay sandığım kolay değilmiş..
Seni tırmanıp aşmak değil asıl gayem
Yorgunum da diyemem...
Biraz yaslansam geçer...
Dinlediğin için teşekkürler...
alıntıdır