Keman Ağlar
 

Bir ağustos akşamında üzerime sinen islermiydi.

Yoksa göz gözü görmeyen bir yalnızlık gemisinde

Korsan geceleri bekleyen sislermiydi.

Hep bir ağızda istenmeyen sözler.


Gök yüzünden kopan mavi oklardı,

yüreğimin ücra köşesinde mağdur sensizliğe saplanan.

Çanak tuttum ayrılıklarda kaşık kaşık sevdalar içtim.

Aşk kabında El yordamı ile gölgemi yoğurdum.

Açlığı önüme kattım dörtlükler arkamda.


Dargın menekşeler için düştüm yangınlara.

Küllenmiş bahar örtüsü rüzgarın dışladığı

düşsel mutlu sonlarda.

Şiirin sarhoşluğu belirir

okudukça dağılır cümleler

kurulur kâfiyeli nakaratlara.


Yağmura sözüm geçmez gelen geçen çok olur

Keman ağlar eski anıların notasında.

Ben umut yüklüyüm sebil güzelliklere vâkıf

sevgi pınarı akar sessiz fonda.

Hangi güzelliği gözü yaşlı bıraktım


Hangisinde bir tutam siyah saça alındım

anımsamıyorum.

Korkunun ecele ortak olduğu faydalı çözümler üretsemde

sonun yaşlandığı gençlik iksiri başlangıçlarda.

Çıkarları döven ekili sözler var nadasa bırakılan

Gönül topraklarında.

Sâkil seneler geçti ne eleme sığdık

ne de kedere.

Bir sikke sevgi hak getirsin derken

bulamaç tortulu bir yaşam gelecekte...


Sürünen güz yaşları

yılda bir düşer cemre göynüme sen düşünce.

Dudaklarıma fettan yakarışlar öylesine içerlenen

savruk göç sürüsünde.


Gözlerimde bir şelale akıp gider,

demini almış sevgiler zamanında müebbet dönemeçler.

Yarına kalmayan iflas tutkuları

bu günün öğününde.


Şimdi tabakamda Kükürt kokusu

tutunamadığım tiryakiliğe nispet.

Varım yoğum içine senin sindiğin

kolalı mavi bir gömlek.


Saf kayalıklara sıkışan yalnızlığın çığlıkları duyulur.

Sorgusuz tanyeli mükerrer şafak.

Sabırsız aleni bir gece sen

tüneyeceksin benimle.

Gülden sevgilerin kalesine sen

Mazbut bir seyirci olacak iklim.

Vedalar askıda kalacak kırlangıç gönüllerin adresi

Çıkmaz renklerin sokaktaki kanatları olacak.

Sen