Sanki Benim.. Hiç Senin Olmamış..
 

varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın..

sensiz kalma ihtimalı olmayacak, alayına kurulmuş cümlelerin sonunda..

belki bir kaç satır arasında unutulacaksın, bir müddet sonra.. içimden

olmayacak , boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim..

hani hep kızardın ya, konuş konuş derdin... haykırabilirmiyim

korkaklığını.. bıraktığın bu mavi düşleriyşe mavi yalnızlığı, artık

sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabirmiyim

dersin, susarmıyım, gülüp geçermiyim yoksa...?? aslında alıştırmalıyım

kendimi hiç dönmeyecekmişsin, dönülmeyecek bir yerdeymişsin gibi

farzetmeli, unutmalı.. seni hiç tanımamış gibi, yaşamımı

sürdürmeliyim.. var olduğum her yer aşkın şehri olmalı artık yeniden

sevmenin sevilebilmenin yeri her yer. zamanı yaşanan ve gelecek tüm

zamanlar olamalı benim için.. evet sayfalardan koparıp bir bir

savurmalıyım seni.. yaşanmış tüm zamanlara, uzaklaşan her adımla

hapsetmeliyim bu anılar sokağına.. kopan takvim yaprakları, sensiz

geçen günleri saymamalı, yokluğunun güncesini tutmayı artık

bırakmalıyım.. kabullenmeli, hazmedilmeli, aldırmamalı, hatta sana hak

verebilmeliyim.. bu satırlarla büyümeye başlamalıyım, sırf seni ve

çocuklaşan bir aşkı kolayca unutabilmek için.. zira yoksun ''sanki

benim hiç senim olmamış'' ''sanki biz hiç yaşamamışız, sanki aşk

denen o hoyrat sarkıyı mırıldanmış ve sonra yarım bırakmışız gıbi


o kendini biliyorr...