Ben Mi? Evet...
 

BEN Mİ? EVET...


Ben mi?evet...

Bir gün çıkıp gideceğim kapıları,evleri,dergileri,hüzünleri bırakarak...

Bir çiçek merhaba diyecek...

Hoş geldin diyecek dağ...

Orman gülümseyecek...

Anımsayışların,bekleyişlerin,ümitlerin yada Ümitsizliklerin

Hırsların,yarışların,tasaların kalktığı yerde


Tam anlatanın kaldığı yerde başlayacak şiir...

Hiç kimseye seslenmeyen,kendi kendine yeten sadece...

Kendi mantığı;kendi güzelliği içinde tutarlı...

Ama halkın yaşantısı girecektir oraya,çünkü yaşayan büyük

bir şeydir halk...


Deniz ve ufuk girecek,karınca yuvaları,gökyüzü,kozalaklar

Ve kopuk ve artık hasetsiz bir aşk...

Yani sevişmek denizle,koşulsuz,önyargısız,hesapsız...

Yani uzanmak ve düşünmek binlerce yıl..

Doğan,ölen ve yaşayan şeyleri...

Doğumu,ölümü ve yaşamayı

Yani dingin ve büyük olan herşeyi anlatmak...


Ben mi?evet .çıkıp gideceğim bir gün...

Tasasız,gözyaşsız,geride birşey bırakmadan ve birşey Beklemeden ilerde...

Sadece yağmur sularından pırıl pırıl bir yürek

Artık kendi kendinin anlamı ve nedeni olan bir yürekle...


Ataol Behramoğlu