Rahibe Teresa
 

Rahibe Teresa

http://bp0.blogger.com/_61OKSic47xQ/...ibe+Teresa.jpg




"Dün, geçmişte kaldı. Yarın, henüz gelmedi. Yalnızca
bugünümüz var. Haydi başlayalım."
"Yoksulları sevmenin mutluluğunu her daim hisset
ve bunu tanıştığın herkesle paylaş. Unutma, sevgi dolu olmak, Barış dolu
olmak demektir. Tanrı seni korusun."



Rahibe Teresa Kimdir?

Agnes Gonxha Bojaxhiu adıyla 26 Ağustos 1910 tarihinde eski Yugoslavya'nın
Makedonya bölgesindeki Üsküp'te doğan Rahibe Teresa, üç kardeşin en küçüğüydü.
Agnes, gençlik yıllarında, Kardeşlik adlı yerel bir gençlik grubuna katıldı.
Katolik bir rahibin rehberliğinde yapılan etkinliklerde yer alan Agnes,
misyonerliğe ilgi duymaya başladı. 17 yaşındayken, Tanrı tarafından Katolik
bir misyoner rahibe olarak görevlendirildiğine ilişkin ilahi bir mesaj
aldı. İrlandalı bir örgüt olan ve Hindistan'daki misyonerlik çalışmalarıyla
tanınan Loretto Hemşireleri'ne katıldı. Bu dönemde Teresa adını aldı.



Kalküta'da St. Mary's Lisesi'nde coğrafya ve temel Hıristiyanlık bilgisi
dersleri verdi. 1944'te aynı liseye müdür olarak atandı. Kısa bir süre
sonra vereme yakalanan Rahibe Teresa, öğretmenliğe devam edemedi; dinlenmesi
ve iyileşmesi için Darjeeling'e gönderildi. Darjeeling treninde ikinci
ilahi mesaj geldi. Rahibe Teresa, o anı şöyle anlatıyordu: "Hemşire
Okulu'nu bırakmalı ve yoksullarla birlikte çalışmalı, onların arasında
yaşamalıydım. Bu bir emirdi. Nereye ait olduğumu biliyordum; ama oraya
nasıl varacağımı bilmiyordum."


1948'de Vatikan, Rahibe Teresa'nın Loretta Hemşireleri'nden ayrılmasına
ve Kalküta Başrahipliği'nin denetiminde ilahi mesajın gereklerini yapmasına
izin verdi.


Rahibe Teresa, yoksul ailelerin çocuklarına ders vermeye başladı. Aynı
zamanda temel tıp eğitimi aldı ve hastaların evlerine giderek tedavilerine
yardımcı oldu. 1949'da eski öğrencilerinden bazıları ona katıldı. Grup,
yerel hastanelerin reddettiği ve sokaklarda ölüme terk edilen erkek, kadın,
çocuk, pek çok insanla karşılaştı. Bunun üzerine, bir oda kiralayarak,
yoksulluk içinde ölmek üzere olan bu çaresiz insanlara yardım etmeye başladı.
1950'de, kilisenin de desteğiyle Kalküta Hayırsever Misyonerler Cemaati'ni
kurdu.



1952'de Kalküta Belediyesi'nin verdiği arazide ilk Ölü Evi açıldı. Rahibe
Teresa'nın 12 kişiyle kurduğu bu cemaat, yıllar içinde, binlerce gönüllüsüyle,
dünyanın 450 noktasında yoksullara hizmet eden bir topluluk haline geldi.
Rahibe Teresa, Kalküta'dan New York'a, her yerde, ölmek üzere olanlar
ve terk edilmişler için sağlık evleri açtı. AIDS kurbanlarına yönelik
hastaneler kuran öncülerden biri oldu. 45 yılı aşkın bir süre, dünya çapında,
yoksullara, ölmek üzere olanlara ve terk edilmişlere yardım etti.


1966'da Hayırsever Misyoner Kardeşler Derneği kuruldu. Roma'da, Tanzanya'da
ve Avustralya'da sağlık evleri açıldı. ABD'nin ilk sağlık evi ise 1971'de
New York'ta açıldı.


Rahibe Teresa, dünya barışına katkılarından dolayı büyük övgü topladı.
Çalışmalarıyla pek çok ödül aldı. Bunlar arasında, Papa XXIII. John Barış
Ödülü ve 1979 Nobel Barış Ödülü de bulunuyor. Rahibe Teresa, bu ödülü
alırken geleneksel tören anlayışına aykırı bir tutum izleyerek ziyafet
verilmesini istemedi ve 6.000 dolarlık fonun Kalkütalı yoksullara bağışlanmasını
talep etti. Bu para, yüzlerce insanın bir yıl boyunca karnını doyurmaya
yetecekti.


Rahibe Teresa, dünyevi ödüllerin, ancak bu dünyadaki muhtaçlara yardım
edilmesini sağlıyorsa önem taşıdığını söylerdi.


1980'den itibaren, dünyanın her yanında, uyuşturucu bağımlıları, fahişeler
ve hırpalanmış kadınlara yönelik sağlık evlerinin, yoksul çocuklara yönelik
yetimhanelerin ve okulların sayısı artmaya başladı. Rahibe Teresa, 1985
yılında New York'ta AIDS kurbanlarına özel ilk hastaneyi kurdu. Daha sonra,
San Francisco ve Atlanta'da sağlık evleri açıldı. Rahibe Teresa, ABD'nin
en önemli sivil ödülü olan Özgürlük Madalyası ile ödüllendirildi.


Rahibe Teresa, 1991'de ilk kez kendi anavatanı Arnavutluk'a (şimdi Sırbistan
olarak biliniyor) geri döndü ve Tiran'da bir sağlık evi açtı. Bu yıla
gelinceye kadar Hindistan'da 168 sağlık evi açılmıştı.


3 Şubat 1994'te ABD Senatosu ve Temsilciler Meclisi sponsorluğunda düzenlenen
Ulusal Dua Kahvaltısı'nda, Rahibe Teresa, aile yaşamı ve kürtaj gibi konularda
tüm dinleyicileri şaşırtan bir konuşma yaptı. Teresa, "Lütfen, çocuğu
öldürmeyin. Ben onu istiyorum. Onu bana verin," dedi.


Rahibe Teresa, Etiyopya'daki açlara, Çernobil'deki radyasyon kurbanlarına
ve Ermenistan'daki depremzedelere yardım etmek için sürekli seyahat etti.
Yardım arzusu ve faaliyetleri sınır tanımıyordu. 1996 Kasım'ında, onursal
ABD vatandaşı oldu.


Topluluğun faaliyetleri çeşit ve sayı bakımından çoğalırken, Rahibe Teresa
da Tanrı adına yapılan işler için dua ediyor ve çalışmalar sürekli artıyordu.
Sağlık evleri açılıyor; bazıları da politik, sosyal ya da güvenliğe ilişkin
gerekçelerle kapanıyordu. Topluluk, son derece yoğun ve faaldi. Rahibe
Teresa, dünyanın her yanında insanlara yardım ediyor, çocukları kurtarıyor,
hemşirelere öğüt veriyor, organizasyon ve konuşmalar yapıyordu. Kimi zaman
"sıradan", kimi zaman da seçkin kalabalıklara konuşma yapması
için aldığı tekliflerin sayısı her geçen gün artıyordu. Mesajının hep
aynı ve bir iki tümceyle anlatılabilir olmasına ve çoğu zaman doğal olarak
epey "geleneksel" bir bakış açısıyla konuşmasına rağmen, dikkatle
dinleniyordu. İlerlemiş yaşına rağmen, dünyanın dört bir yanında yoksullara
yardım edebilmek için kaynak araştırmaya devam ediyor ve elindeki olanakların
tümünü kullanarak onlara yardım ediyordu. Her kıtada, Rusya'da bile, Teresa'nın
hemşireleri, İsa aşkına kimsesizlere yardım ediyorlardı. 1992 seçimlerinde
görevini devretmeye hazırlanırken yeniden seçildi. 1996'da sağlığı ciddi
biçimde bozulmaya başladı. Sevgiden ve çalışmaktan yorulan kalbi yüzünden
devam edemeyeceğini söyledi. 13 Mayıs 1997'de, hemşireler kurulu, İsa
aşkına yapılan bu onurlu işi Hemşire Nirmala'nın yürütmesine karar verdi.



Rahibe Teresa, 5 Eylül 1997'de, akşam 9:30'da, Kalküta'daki sağlık evinde
Cennet'e uğurlandı. Yüzünde tamamen tükenmiş; kendini tüm kalbiyle, özgürce
ve koşulsuz olarak yoksullara adamış bir insanın ifadesi vardı :


"Yalnızca bir Tanrı vardır ve O, herkesin Tanrı'sıdır. Bu yüzden,
Tanrı'nın önünde herkes eşittir. Her zaman dediğim gibi, bir Hintliye
daha iyi bir Hintli, bir Müslümana daha iyi bir Müslüman, bir Katoliğe
daha iyi bir Katolik olması için yardım etmeliyiz. Çalışmalarımızın, insanlara
örnek olacağına inanıyoruz. 475 candan oluşuyoruz. 30 ailemiz Katolik;
geriye kalanlar Hintli, Müslüman ve Sih; kısacası tamamen farklı dinlerden.
Ama hepsi de dualarımıza katılıyorlar."