ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Yokluk Denizinden Yardım Çağrısı

Gözlerindi benim dermansız dertlerime çare.
Aslında eriyordum bakarken ama yinede alamıyordum gözlerimi.
Çünkü bu erimekti benim çarem.
Sende eriyip kendimi seninle bulmaktı.
Buzun eriyip suyla bütünleşmesi ve yekvücut olmasıydı.
Ve anlam kazanmasıydı belkide.
Ve sesin evet o sesin yokmuydu senden en çok haber veren bana,
hani duyunca tutulup kaldığım...
Derdinya neden susuyorsun diye;
sesini duyunca, sen konuşunca
anlamsızdı kelimeler, susmaktı en güzeli.
Şimdi susmaklığında anlamı yok!
Ve dert çok derman yok!
Parıldayan gözlerin yok!
Gamzeli gülüşün yok!
Ne sesin ne nefesin yok!
Ruhumun Emeli yok!
Emelim yok!
Ve bu sensizlikten ibaret;
fırtınalı, karanlıklı ve çok soğuk yokluk denizinde,
giderek uzaklaşırken senin serin sahilinden,
yalnız kalmış eski bir sandal gibiyim artık sağa sola savrulan.
Ama ne kadar savrulsamda biliyorum ki gömülmek muhakkak,
kurtulmak çok zor bu derin ve acımasız sulardan.
Artık çok korkuyorum boğulmaktan ve karanlıktan.
Gel kurtar beni ne olur.
Fenerim ol, ışığım ol bırakma beni.
Bırakma ne olur...

Alıntı