Şu Cılgın Türkler Kitaßından Alıntı
 

"ŞU ÇILGIN TÜRKLER" KİTABINDAN ALINTI


Savasin en kanli gunlerinden biriydi. Asker en iyi

arkadasinin az ileride, kanlar icinde yere dustugunu gördü.

İnsanin basini bir saniye siperden cikaramayacagi gibi bir ates

altindaydilar.

Asker tegmenine kostu hemen: - Komutanim, bir kosu arkadasimi

alip geleyim mi? "Delirdin mi?" der gibi bakti tegmen... -

Gitmege degmez oglum, arkadasin delik desik olmus. Buyuk

olasilikla ölmustur bile. Kendi hayatini da tehlikeye atma sakin!

Ama asker o kadar israr etti ki, tegmen izin vermek zorunda

kaldi.

- Peki, dene bakalim!

Asker yogun ates altinda firladi siperden ve mucize eseri,

arkadasinin yanina kadar gitti, yarali arkadasini sirtlandigi gibi

tasidi. Birlikte siperin icine yuvarlandilar.

Tegmen kosup yaraliya bir goz atti ve nefes nefese bir kenara

yikilmis askere döndu:

- Sana hayatini tehlikeye atmaya degmez, dememis miydim! Bu

zaten ölmus...

- Degdi Komutanim, degdi! dedi asker. - Nasil degdi, arkadasin

zaten ölmus, görmuyor musun? - Gene de degdi komutanim, cunku

yanina vardigimda henuz yasiyordu...

Ve onun son sözlerini duymak, dunyalara bedeldi benim icin... Ve,

hickirarak, arkadasinin son sözlerini tekrarladi: "Gelecegini

biliyordum!"