Hayvana Veya (Bir Vasıtaya) Binince Okunacak Duâ...
 

Hayvana Veya (Bir Vasıtaya) Binince Okunacak Duâ


Allah Tealâ şöyle buyurmuştur: "Allah sizin için gemilerden ve hay­vanlardan bineceğiniz şeyler yarattı, onların sırtlarına binip oturasınız diye. Sonra onların üzerine oturunca Allah´ın nimetini hatırlayıp şöyle diyesi-niz: (Bunları bizim hizmetimize veren Allah´ın sânı ne yücedir! (O, bü­tün noksanlıklardan bendir. O´nun ihsanı olmasaydı, biz bunlara güç ye-tiremezdik. Muhakkak ki biz Rabbimize dönmüş olacağız.)"[12]

545- Ali İbni Rabîa´dan sahih isnadlarla rivayete göre şöyle demiştir: Üzerine binmesi için Ali İbni Ebû Talib´e (Radiyallahu Anh) bir hayvan getirildiği bir zamanda ben de bulundum. Hz. Ali ayağını üzengiye koy­duğu zaman "Bismillah" (Allah´ın adıyla) dedi. Hayvanın sırtına binip oturduğu zaman:

"Elhamdülillâhillezî sehhara lenâ hazâ vemâ künnâ lehû mugarrinin. Ve innâ ilâ rabbinâ lemüngaîibûn,

"Bunları bizim hizmetimize veren Allah´ın sânı ne yücedir! O´nun ih­sanı olmasaydı, biz buna güç yetiremezdik. Muhakkak ki biz, Rabbimize dönmüş olacağız." dedi.

Sonra üç defa "El-Hamdü Lillâh" dedi. Sonra üç defa "Allahu Ekber" dedi. Sonra:

"Sübbâneke innî zaîemtü nefsî fağfirlî innçhü lâ yağfiruzzünübe illâ ente."

"Alah´ım, Seni tenzih ederim. Ben kendime yazık etlim, beni bağışla, çünkü günahları ancak Sen bağışlarsın" dedi. Sonra güldü. Kendisine so­ruldu: Ey müminlerin Emiri neden güldün? Şöyle cevab verdi:

Peygamber Sallallahu Aleyhi ve Sellem´i gördüm, benim bu yaptığım gibi yapmıştı. Sonra gülmüştü. Ben (ona) sordum: Ey Allah´ın Resulü, neden güldün? Şöyle dedi:

Noksanlardan, münezzeh olan senin Rabbın, kulunun şöyle demesin­den memnun kalır: Allah´tan başka günahları bağışlayanın yok olduğu­nu bilerek: Allah´ım Benim günahlarımı bağışla.[13]

546- Abdullah İbni Ömer´den (Radıyallahu Anhümâ) rivayet edildiği­ne göre: "Resülüllah Sallallahu Aleyhi ve Sellem, bir sefere çıkarken de­vesi üzerine oturunca üç defa tekbir getirirdi.Sonra (şu ayeti okurdu:"

"Bunu bizim hizmetimize veren Allah´ın sânı ne yücedir. O´nun ihsanı olmasaydı biz buna güç yetiremezdik. Muhakkak ki biz Rabbimize dön­müş olacağız. "Allah´ım, biz bu seferimizde senden iyilik ve takva ve ra­zı olduğun amel istiyoruz. Allah´ım, bizim bu yolculuğumuzu kolaylaş-tır, uzaklığını bize yaklaştır. Allah´ım yolculukta sen koruyucusun, aile hakkında da gözeticisin. Allah´ım, yolculuğun meşakkatinden, üzüntülü halinden, mal ve aile hakkında kötü bir akıbetten Sana sığınırım." Seferden dönünce de bunları söylerdi ve şunu sözlerine eklerdi: Tevbe edi­ciler olarak, Rabbimize ibâdet ediciler olarak, hu m d ediciler olarak (se­ferimizden) dönüyoruz!"[14] Bu söz, Müslim´in rivayetidir. Ebû Davut rivayetine şunu ilâve etmiştir:

"Peygamber ve askerleri hayvanlara bindikleri zaman tekbir getirirler­di. İndikleri zaman ise, teşbih ederlerdi (Sübhânellah derlerdi.)

547- Abdullah İbni Sercis´den (Radiyallahu Anh) yapılan rivayctdc şöyle demiştir: "Resûlüllah Sallaliahu Aleyhi ve Sellem sefere (yola) çıktığı za­man yolculuğun güçlüğünden, üzüntülü akıbetten, iyi halden kötüye dön­mekten, zulme uğramışın duasından, aile ve mal hususunda fena görün­tüden Allah´a sığınırdı."[15]

548- Sahih isnadlaria Abdullah İbni Sercis´den yapılan rivayete göre şöyle demiştir:

"Peygamber Sallaliahu Aleyhi ve Sellem sefere çıktığı zaman şöyle bu­yururdu:

"Allâhümme ente´s-sâhibu fi´s-seferi vel-halîfetü fi´l-ehli. Allâhüm-me innî e´ûzü bike min va´sâi´s-seferi ve keâbcti´l-munkaiebi ve mine´I-havri bade´I-kevni ve min daveti´l-mazlûmi ve min sûi´l-manzari fil-ehü ve´1-mâli."

"Allah´ım! Yolculukta her şeye sahih olan, geride kalan aile halkını koruyup idare eden sensin. Allah´ım! Yolculuğun meşakkatinden, akıbet üzüntüsünden, iyi halden kötüye dönüşten, haksızlığa uğramışın duasın­dan ve mal ile ailede kötü görüntüden Sana sığınırım."[16]