Bazen İnsan, İstemeden, Bilmeden Hayatında En Deger Verdigi Kisiyi Kırar.
 

Bazen insan, istemeden, bilmeden hayatında en deger verdigi kisiyi kırar.

http://frmsinsi.net/images/forumsins...sinsi.net_.jpg


Bazen insan, istemeden, bilmeden hayatında en değer verdigi kisiyi kırar.
Bilirsiniz.
Pismanlığı fayda etmez.
Geriye dönemez.
Acı verir.
İci acır.

Kırmıstır, kırılmıstır.

Göze alamayacağı sey yok zannettiği bir dostlugu, bir sevgiyi belki bir birlikteliği parcalamıstır.
Güzelim cin vazosu kırılmıstır.
Yapıstırırsın su sızdıracağını bile bile,
Bakmaya kıyamadıgın, artık yaralıdır.

Aglamak istersin, aglayamazsın,
Bilsen gözyagların bir seyleri tamir edecek, belki de seller akıtırsın, ama gözyasları iyi bir yapıskan değildir, bu yüzden o yaslar icinde erir gider.
Kalbin acır, ama elinden bir sey gelmez.
Yalvarırsın günlerce, belki de düne kadar varlıgını bile reddettigin yada sonsuz inandığın Allah'a, bir sans, ne olur bir sans daha diye.

Sevdiginin bir gülüsüne, bir nidasına, sana taktıgı bir sıfata yerlere kapanmaya hazırsındır. Oysa o sessiz kalır.
Sessizligi üstelik sessiz bir sessizlik değildir.
Konusur seninle, sohbet eder, seni, yaşamı paylasır.

Ama sessizdir iste.
Anlarsın.
Uzaktır, uzaklasmıstır.
Geri getiremezsin.
Dokunamazsın.

Bir mucize beklersin. Bir adım, bir gülüs, bir sıcaklık, tıpkı eskiden kalan ama eskimeyen bir yakınlık.
Ve eger içindeki çocuğu öldürmemissen, belki o mucize gerceklesiverir.
Kırılgan ama eskisinden daha saglam, yeni bir baslangıc yaparsın.

(Kimsenin kimseyi kırmaması ama kırarsa da yeni ve daha saglam birliktelikleri basarması dilegiyle)

http://frmsinsi.net/images/forumsins...sinsi.net_.jpg