Kulaklarını Tıkarlardı..
 

Hazret-i Nuh, kavmine der idi ki: (Ey kavmim! <

<

Beni, Resul olarak gönderdi size Rabbim. <

<

<

<

Bu putları bırakıp, uyanın bu gafletten. <

<

Vazgeçin bu putlara secde ve ibadetten. <

<

<

<

İbadet olunacak, tek mabud var ki elbet, <

<

O da Hak teâlâdır, O'na yapın ibadet.) <

<

<

<

Lakin inanmadılar yine o nasipsizler. <

<

Reisleri gelerek, dedi ki: (Ey Nuh, yeter! <

<

<

<

Sen dahi bizim gibi bir insansın nihayet. <

<

Sana uymamız için, var mı lüzum ve hacet? <

<

<

<

Senin, bize nazaran yok ki bir üstünlüğün. <

<

Fazla değil hem bizden paran, malın ve mülkün. <

<

<

<

Aşağı kimselerdir, sana inananlar da. <

<

Gayet sefil ve fakir kimselerdir onlar da. <

<

<

<

Onları kov yanından, ederiz belki iman. <

<

Ar gelir zira bize, onlarla bulunmaktan.) <

<

<

<

Buyurdu ki: (Ey kavmim, ben tebliğ ediyorum. <

<

Sizden, buna karşılık, bir şey istemiyorum. <

<

<

<

Sizin sözünüzle de, kovamam onları ben. <

<

Onlar mükâfatlanır, Cennetle Rablerinden.) <

<

<

<