Kaybetme Korkusu
 

Kaybetme Korkusu


http://frmsinsi.net/images/forumsins...sinsi.net_.jpg



Bazı insanlara karşı kendimizi bağımlı hissederiz.

Bu sevgilimiz olabilir. Ya da arkadaşımız olabilir.

Kendimizi o kişiyle öylesine özdeştiririz ki sanki onsuz asla yaşayamayız.

Sanki hayatımızda o olmazsa sorunların altından kalkamayız, sanki o olmazsa sevinçleri bu kadar güzel yaşayamayız, sanki o olmazsa kendimizi yarım hissederiz, sanki o olmazsa sinemaya gidemeyiz, sanki olmazsa alışverişlerimize karar veremeyiz, sanki o olmazsa toplum içinde kendimizi iyi ifade edemeyiz.

Aslında işin bu boyutu bağımlılıktır.

Kurtulmak isteriz ama bir türlü başaramayız.

Oturup bir düşünsek onun bana katkısı nedir?

Hangi noktada kendimi ona bağımlı hissediyorum?

Neleri ben tek başıma yapamam?

Hele karşımızdaki kişi bu bağımlılığımızı hissederse bizi daha da bağımlı hale getirebilir.

Bütün bunlardan kurtulmak için kendimizi iyi tanımamız gerekli.

Ondan vazgeçemememizin altında yatan korkular nelerdir?

Belki de yalnızlık korkusudur.

Belki de kendine güvenmeme korkusudur.

Bunları bilince bu korkulardan kurtulmak daha kolaydır.

Bu korkuların üstüne gidince diğerine olan bağımlılığınızın ortadan kalktığını göreceksiniz.

Bence bir tane güzel korku var. Korkunun da güzeli olur mu diyeceksiniz.

Bence var.

Bağımlılık derecesinde olmayan kaybetme korkusu.

Sevdiklerimizi kaybetme korkusu.

Ama bu ölümle ilgili değil.

Onun sevgisini kaybetme korkusu.

Eğer bu duyguyu yüreğimizde hissetmezsek sevdiğimizin değeri kalmaz.

Bizi birbirimize bağlayan en büyük his kaybetme korkusudur.

Bu duygunun dışa vurumu da SEVGİ’dir.

Buradaki korku onsuz yaşayamama korkusu değil.

Sadece birlikte olmaktan keyif almak.

Birine aşık olduğumuzda onu kaybetmemek için onun hoşuna giden her şeyi yapmak ve onu mutlu etmek isteriz.

Bu kaybetme korkusu ona verdiğimiz değeri gösterir.

Sürekli onu düşünür ve onunla birlikte olma yollarını ararız.

Onun sevgisine ihtiyacımız vardır.

Bu kaybetme korkusunu yendiğimiz zaman ona olan ilgimiz azalmıştır artık.

Eskisi kadar onu kaybetmekten korkmuyoruz demektir.

Yani hayatımızdan bir yıldız kaymıştır.

Belki de korkunun içinden geçmişizdir.


(Tülay Bilin)