|
Yaşamak Kadar Sevmekde Ayıptı Bu Şehirde...
Yüreğinin taşınabilir bütün duygularıyla bir durakta beklemek Ve geçen ilk rüzgarda savrulmak ayakta Müsait bir ecelde durmak sonra Kıyasıya susmak sorgularda... Yedi iklimi ortak paydada birleştirmek Güneşi yakmak bir kıvılcımla Cayır cayır yanmak yangınlarda Sonra yüreğimdeki; Bütün sokaklara,bütün caddelere,bütün kentlere adını vermek Ama dedim ya; Ayıptı adını vermek gayrı menkullere Adının çok bilinmeyenli denklemlerde saklamak gerekti Müfredat dışı öğrenmeydi sevmek Yahut sessiz bir öğrenme biçimi Kansız bir yenilgiydi Ve birinci tekil zamanda yaşamak mecburuydi Yine de ben adına aşk bulaşmış bütün kelimeleri karambol zamanlarda haykırıyordum yıldızlara herhangi bir öğretim yılında faili meçhul bir aşka karşıyordu adım ölmeyi öğreniyordum yaşamsal faaliyetlerimi sürdürürken yüreğimin başkenti ilan ediyordum okulun bütün kapsama alanlarını çünkü orda sen vardın monarşik bir yapıda artık yağmurlar da alışmıştı bu şehre gizlice yağmaya oysa ben bu şehre inat kaçak yaşıyordum seni içimde ve hiçbirşeye hasretin kadar hasret duymuyordum hasretinin namlusu çevriliyordu her akşamüstü yüreğime baktığım her yerde gözlerin yağıyordu gözlerime gecenin her çöküşünde yitiriyordum kendimi her şafakta seni beklemenin depremselliğiyle uyanıyordu kalbim bütün hayallerimin başrolünde sen vardın bütün cümlelerimin anakonusu oluyordun bütün bütünlüğümle bütün oluyordum seninle ama dedim ya ayıptı hayal kurmak bu şehirde hayallerimi saklamak gerekti sakladım sana tüm hayallerimi.... |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.