Minderin Altında
 

Bir zamanlar birinin, bir zâta borcu vardı,
O devrin parasıyla, beş yüz akçe kadardı.

Bunu ödemek için, çok çalıştığı hâlde,
Bir türlü biriktirip, veremedi yine de.

Alacaklı o adam, zaman zaman gelerek,
İsterdi parasını, hem de sitem ederek.

"Biraz mühlet ver diye yalvardıysa da ona,
O mühlet vermeyince, çok üzüldü o buna.

Bir velînin kabrine, gitmeye karar verdi,
Onu vâsıta edip, şöyle duâ eyledi:

"Mâlumdur elbet sana, yâ Rabbî, benim hâlim,
Bu velî, hürmetine, yardımcım ol sen benim.

Ödeyebilmem için, beş yüz akçeyi buna,
Bu borcum miktarınca, parayı gönder bana."

O velî hürmetine, duâ edip dönerken,
Şâbân-ı Velî geldi, aklına onun birden.

Huzûruna vardı ki, kimse yoktu evinde,
Diz çökmüş otururdu, ibâdet mahallinde.

O içeri girince, gösterip minderini,
Buyurdu: "Gel al bunun, altındakilerini."

Hâlbuki henüz ona, bir şey söylememişti,
Ondan başka kimse de, yanına gitmemişti.

Çekinerek oradan, bir miktar para aldı,
Ve lâkin utancından, hepsini alamadı.

Allah'ın velî kulu, buyurdu ki o zaman:
"Rabbimin ihsânıdır, al hepsini oradan."

"Peki" deyip o dahi, alıverdi hepsini,
Şâbân-ı Velî ise, kaldırdı ellerini,

Acıyıp onun için, duâ etti Allah'a:

"Yâ Rabbi, bu kulunu, darda koyma bir daha."

Bu kişi hem parayı, hem duâyı aldı ve,
Sevinç ve huzûr ile, döndü ve geldi eve.

Oradan getirdiği, paraları çıkardı,
Saydığında gördü ki, tam da borcu kadardı.

Gitti hemen koşarak, o alacaklısına,
Borcunu ödeyerek şükretti Mevlâsına.

Yâ Rabbî, kul borcundan bizi de eyle halâs,
İhsân et kalbimize, kavî îmân ve ihlâs


Mübareklerin hepsi bir NURdur NUR kıymetini bilenlerden oluruzinşallah.. Rabbim bizleri Onların kapısından ayırmasın inşallah