|
Askıda Kalan Gülümseme...
İki dudak boşlukta nasıl kala kalır…Öylesi bir resim işte…
İki duygu ile yola çıktık,yollarımız çatallanmıştı.Sen bir yöne ben bir yöne gitmek zorunda kaldık. Hikayesi olmaz ki ama bu işin.Bu yazı bir hikaye yazmak üzere çağırmadı yazıcısını klavye başına. Şayet tanımlayamamışsan bazı şeyleri ve doğru tanımları bulmak için biraz daha yolculuklara ve yaşantılara ihtiyaç duyuyorsan böyle ikircikli başlarsın yazını yazmaya… Ne zaman bir mevsimi anlatsa yüzün, Bir silüet olur kahrını çekerim, Sarınca gözlerini hafiften hüzün, Ben cigarasız çıkar giderim… Bazı insanlar kendilerine direnirler.Kendilerine direnmek üzerine kuruludur hayatları.Şairlere,şiirlere,sevgilere,umutlara ve umutsuzluklara …. Başkalarının kendilerini bırakışlarından daha keyifli hiç bir izlence yoktur onların hayatlarında.Yargılamak yahut yadırgamak için değildir kesinlikle.Çıldırtıcı bir merak duygusudur,her haline tanık olma arzusu bir insanın belkide… Hep özel bir ana adanmış, bir bekleyişe,bir ertelemeye bırakılmış, içlerinde büyüyüp duran bütün duygular… Paylaşılmaya değer olanla paylaşılacak ve hiç kimse bilmeyecek…Ebedi bir sırrı doğurmanın,belkide onu büyütme isteminin derin romantizmi ile yaşayıp giderler…her şeyleri hemen hemen her şeyleri belli bir bilinç ölçüsünde gerçekleşiyor,kendilerini geri çekmeleri kadar kendilerini bırakma edimleride…Tartılmamış düşünülmemiş, hiçbir şey yoktur sanki onların dünyasında….Bu romantizme olan bağlılıkları şaşırtıcıdır…Hep anları kaçırdıkları düşünüldü şimdiye kadar.Kim bilir yaşanmaya değer olan için ile,değermi değmezmi konusu tartışmalı olanlar için harcanan zamandı belki de onlar için önemli olan…Belki de yaşatacaklarının güzelliğinin derin bilinci ile onu önemsiyor ve bu kadar ketum kalıyorlar…Yada diğer insanlardan daha geç kendilerinde oluşuyor, dünyanın akıp giden seyrine dair duygular… Tabutun kıymığı elime batsa Elimden oluk oluk kan aksa İçindeki ölü uyansa Canım diyip elime sarılsa… Belki de anlamaya çalışmak hata idi…Belki de kendime sormam gereken soru şu olmalı idi.Onlardaki yaşama bu yaklaşım tarzına saygı duymalı mıyım yoksa duymamalı mıyım.Bunun önemi nedir sorusu geliyor aklıma.Benim saygı duyup duymamamın ne önemi varsa…? Ama saygı duyuyor muyum sorusunun cevabı ile ben ilgileniyorum,senin ilgini çekmiyorsa okumasaydın sayın okuyucum… Tercih edilmiş bir arkadaşım,tercih edilmiş bir sevgili… Kişiliğim sorgulanmış ve onaylanmış… Benimle yaşanması düşünülen her şey derinden hissedilerek yaşanıyor. Vay be! Bende güzel duygular uyandırdı bu olasılıklar sayın okuyucum… Rüzgarda savrulurken gülüşün Çekiştiriversem eteğinden Kize xato xato,desem ki, Amcam sana aşık! Belki de anlamaya çalışmak hata idi… Onları yaşamak gerekli.Bilmem ne kadar haz duyulur bu tiplerle konuşmalardan,dokunuşlardan… Bilmem… Onları yaşamamız için,onların eksenine girebilmemiz gerekiyor öncelikle.Düşününce aklıma bu geldi sayın okuyucum,senin aklına başka bir şey geldiyse yorumlarda yaz bende öğreneyim.Bu kadar dolambaçlı yollarla uğraşmak zorunda kalmayayım…Duygu dünyaları bizimkilerden daha ağır oluştuğu için(en yüzeysel anlamda ele aldığımda böyle görünüor),onlara karşı sabırlı olacağız,bekliyeceğiz,açılan her kapılarından mümkün olduğunca kendimiz olarak geçmeye çalışacağız…. Periler bitlere fistan giydirmiş, Pabuç ayaklarına dar gelmiş, Masal bu ya… Bitler küsmüş periye, Ormanın içlerine gitmiş… --alıntı-- |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.