Osmanlıca-Türkçe Sözlük A-Ç
 

Osmanlıca Kelimeler - Osmanlıca Cümleler - Osmanlıca Türkçe Kelimeler

[B][COLOR="Silver"]â (F.) [ 1 [آ .ünlem edatı ey hey. 2.iki kelimenin arasına girerek anlamı

pekiştiren yeni kelimeler türetmeye yarayan orta ek.

a’dâ (A.) [ اعدا ] düşmanlar.

a’dâd (A.) [ اعداد ] sayılar.

â’ik (A.) [ عائق ] engel.

a’lâ (A.) [ اعلی ] en yüksek en yüce.

a’lâf (A.) [ آلاف ] otlar.

a’lâl (A.) [ 1 [اعلال .hastalıklar. 2.sebepler.

a’lâm (A.) [ 1 [اعلام .bayraklar. 2.özel isimler.

a’lem (A.) [ اعلم ] en iyi bilen.

a’mâ (A.) [ اعمی ] kör.

a’mâk (A.) [ اعماق ] derinlikler.

a’mâl (A.) [ اعمال ] işler ameller davranışlar.

a’mâr (A.) [ 1 [اعمار .ömürler. 2.yaşlar.

a’nî (A.) [ اعنی ] yani.

a’râb (A.) [ اعراب ] Araplar çöl arapları.

a’râbî (A.) [ اعرابی ] çöl arabı.

a’râz (A.) [ اعراض ] belirtiler.

a’sâb (A.) [ اعصاب ] sinirler.

a’sâr (A.) [ اعصار ] yüz yıllar.

a’şâr (A.) [ اعشار ] öşür vergileri onda birler.

a’şârî (A.) [ اعشاری ] ondalık.

a’vec (A.) [ اعوج ] yamuk eğri büğrü.

a’ver (A.) [ اعور ] tek gözlü.

a’yâd (A.) [ اعياد ] bayramlar.

a’yân (A.) [ 1 [اعيان .ileri gelenler eşraf sosyete. 2.gözler.

a’yün (A.) [ 1 [اعين .gözler. 2.pınarlar.

a’zâ (A.) [ 1 [اعضا .üyeler. 2.organlar.

a’zam (A.) [ اعظم ] en büyük.

âb (F.) [ 1 [آب .su. 2.deniz. 3.ırmak. 4.tükürük. 5.özsuyu. 6.ter. 7.döl suyu.

8.sidik. 9.parlaklık. 10.yüzsuyu. 11.letafet hava.

âb (F.) [ آب ] Ağustos.

âb -ı âbistenî [ 1 [آب آبستنی .meni; 2.bitkilerin yetişmesine neden olan su.

âb -ı adâlet [ 1 [آب عدالت .adalet suyu; 2.doğruluğun bereketi.

âb -ı ahmer [ 1 [آب احمر .kızıl su. 2.kırmızı şarap. 3.gözyaşı.

âb -ı âteşîn [ 1 [آب آتشين .ateşli su; 2.kırmızı şarap; 3.gözyaşı.

âb -ı bâdereng [ 1 [آب باده رنگ .kızıl su. 2.gözyaşı kanlı gözyaşı.

âb -ı engûr [ 1 [آب انگور .üzüm suyu. 2.şarap.

âb -ı harâbât [ آب خرابات ] (meyhane suyu) şarap.

âb -ı kevser [ 1 [آب کوثر .cennet suyu 2.şarap.

ab’âb (A.) [ عبعاب ] vantrolog.

abâ (A.) [ 1 [عبا .kaba yün kumaş. 2.aba.

âbâ’ (A.) [ 1 [آباء .babalar. 2.gezegenler.

âbâd (A.) [ آباد ] ebedler.

âbâd (F.) [ آباد ] bayındır mamûr.

âbâd etmek/eylemek 1.mamûr etmek. 2.zenginleştirmek. 3.huzur vermek.

âbâd olmak 1.mamûrlaşmak. 2.zenginleşmek. 3.huzura kavuşmak.

âbâdân (F.) [ آبادان ] bayındır.

âbâdânî (F.) [ آبادانی ] bayındırlık.

âbâdî (F.) [ 1 [آبادی .bayındırlık. 2.ince Hint kağıdı.

âbâl (A.) [ آبال ] develer.

âbân (F.) [ آبان ] Âbân ayı.

abâpûş (A.-F.) [ 1 [عباپوش .abalı. 2.derviş. 3.yoksul.

âbâr (A.) [ آبار ] kuyular.

âbcâme (F.) [ آبجامه ] su kabı.

âbçîn (F.) [ آبچين ] peştemal.

abd (A.) [ 1 [عبد .kul. 2.köle.

âbdân (F.) [ 1 [آبدان .su kabı. 2.mesane.

âbdâr (F.) [ 1 [آبدار .sulu. 2.parlak. 3.hoş

âbdendân (F.) [ 1 [آبدندان .bön. 2.âciz.

abdest (F.) [ 1 [آبدست .abdest. 2.paylama.

abdesthâne (F.) [ 1 [آبدستخانه .tuvalet. 2.abdest alınan yer.

abdestlik (F.-T.) kısa cübbe.

âbek (F.) [ 1 [آبک .sulu. 2.cıva.

abes (A.) [ عبث ] saçma abes.

âbgîne (F.) [ 1 [آبگينه .kristal. 2.kadeh. 3.sürahi. 4.ayna. 5.gözyaşı.

âbgîr (F.) [ 1 [آبگير .havuz. 2.su birikintisi.

âbgûn (F.) [ 1 [آبگون .su rengi. 2.mavi.

abher (A.) [ 1 [عبهر .nergis. 2.zerrinkadeh çiçeği. 3.yasemin.

âbhîz (F.) [ آبخيز ] büyük dalga.

âbhord (F.) [ آبخورد ] nasip.

âbırû (F.) [ آبرو ] yüzsuyu.

âbî (F.) [ آبی ] mavi.

âbid (A.) [ 1 [عابد .ibadet eden. 2.erkek adı.

abîd (A.) [ 1 [عبيد .kullar. 2.köleler.

âbidât [ آبدات ] anıtlar.

âbide (A.) [ آبده ] anıt.

âbidevî (A.) [ آبدوی ] anıtsal.

âbile (F.) [ 1 [آبله .su çiçeği. 2.sivilce. 3.su kabarcığı.

âbir (A.) [ عابر ] yaya.

âbisten (F.) [ آبستن ] gebe.

âbistengâh (F.) [ آبستنگاه ] döl yatağı.

âbişhor (F.) [ 1 [آبشخور .sulama yeri. 2.nasip.

âbkâr (F.) [ 1 [آبکار .saka. 2.ayyaş.

âbkeş (F.) [ 1 [آبکش .saka su çeken. 2.kevgir.

âbnûs (F.) [ آبنوس ] abanoz.

âbrâh (F.) [ آبراه ] su yolu kanal.

abraş (A.) [ ابرش ] alacalı.

âbrîz (F.) [ 1 [آبریز .tuvalet. 2.ıbrık.

âbşâr (F.) [ آبشار ] çağlayan.

abûs (A.) [ عبوس ] somurtkan.

âbühava (F.-A.) [ آب و هوا ] iklim.

âbzih (F.) [ 1 [آبزه .su kaynağı. 2.gözyaşı.

âc (A.) [ عاج ] fildişi.

âc (F.) [ آج ] ılgın ağacı.

acâib (A.) [ عجائب ] tuhaf ilginç acaip.

acâleten (A.) [ عجالة ] alelacele.

aceb (A.) [ 1 [عجب .tuhaflık. 2.acaba.

acebâ (A.) [ عجبا ] acaba.

acele (A.) [ عجله ] acele.

aceleten (A.) [ عجلة ] çarçabuk alelacele.

acem (A.) [ 1 [عجم .arap olmayan. 2.İranlı acem.

acemaşîran (A.) [ عجم عشيران ] Türk mûsikisinde bir makam.

acemce (A.-T.) Farsça.

acemî (A.) [ 1 [عجمی .deneyimsiz acemi. 2.İranlı.

acemistan (A.-F.) [ عجمستان ] İran.

acemiyân (A.-F.) [ 1 [عجميان .deneyimsizler. 2.İranlılar.

aceze (A.) [ عجزه ] düşkünler âcizler.

acîb (A.) [ عجيب ] tuhaf acayip ilginç.

acîbe (A.) [ عجيبه ] şaşılacak şey.

âcil (A.) [ عاجل ] acil.

âcilen (A.) [ عاجلا ] derhal acil olarak.

acîn (A.) [ عجين ] macun yoğurulmuş.

âciz (A.) [ 1 [عاجز .aciz. 2.ben.

âcizâne (A.-F.) [ 1 [عاجزانه .acizce. 2.alçakgönüllüce.

âcizî (A.-F.) [ عاجزی ] acizlik.

âciziyyet (A.) [ عاجزیت ] acizlik.

âcizleri (A.-T.) bendeniz ben.

acûl (A.) [ عجول ] aceleci.

acûlâne (A.-F.) [ عجولانه ] acele acele.

acûz (A.) [ 1 [عجوز .kocakarı. 2.cadı.

acûze (A.) [ 1 [عجوزه .kocakarı. 2.cadı.

âcür (F.) [ 1 [آجر .tuğla. 2.kiremit.

acz (A.) [ عجز ] acizlik çaresizlik bir şey yapamama.

âdâb (A.) [ 1 [آداب .edepler terbiyeler. 2.yol yordam.

adalât (A.) [ عضلات ] kaslar.

adale (A.) [ 1[عضله .kas. 2.kaslar.

adâlet (A.) [ عدالت ] adalet.

adaletkâr (A.-F.) [ عدالتکار ] adil adaletli.

âdât (A.) [ عادات ] âdetler alışkanlıklar.

adâvet (A.) [ عداوت ] düşmanlık.

adâvet etmek/eylemek düşmanlık gütmek.

add (A.) [ عد ] sayma görme değerlendirme kabul etme.

addedilmek sayılmak görülmek değerlendirilmek.

addetmek/eylemek saymak görmek değerlendirmek.

addolunmak sayılmak kabul edilmek.

aded (A.) [ عدد ] sayı.

adeden (A.) [ عددا ] sayıca.

adedî (A.) [ عددی ] sayısal.

âdem (A.) [ 1 [آدم .ilk insan Adem Peygamber. 2.insan adam.

adem (A.) [ عدم ] yokluk bulunmama adem.

adem -i muvaffakiyet [ عدم موفقيت ] başarısızlık.

adem -i muvazenet [ عدم موازنت ] dengesizlik.

adem -i riâyet [ عدم رعایت ] uymama..

adem -i te’lîfiyet [ عدم تأليفيت ] uzlaşamama bir araya gelememe.

adem -i teveccüh [ عدم توجه ] ilgisizlik.

ademâbâd (A.-F.) [ عدم آباد ] yokluk ülkesi.

âdemhâr (A.-F.) [ آدم خوار ] yamyam insan yiyen.

âdemî (A.-F.) [ 1[آدمی .insanoğlu. 2.insanlık.

âdemiyân (A.-F.) [ آدميان ] insanlar.

âdemiyyet (A.) [ 1 [آدميت .insanlık. 2.adamlık.

ades (A.) [ عدس ] mercimek.

adese (A.) [ عدسه ] mercek.

âdet (A.) [ عادت ] alışkanlık âdet.

âdeta (A.) [ عادتا ] basbayağı.

âdeten (A.) [ عدتا ] âdet olarak geleneklere göre.

adhâ (A.) [ اضحی ] kurbanlar.

âdi (A.) [ عادی ] sıradan âdi değersiz.

adîd (A.) [ عدید ] birçok.

adîde (A.) [ عدیده ] birçok.

âdil (A.) [ عادل ] adaletli.

adîl (A.) [ عدیل ] eşit denk.

âdilâne (A.-F.) [ عدلانه ] adilce.

adîm (A.) [ عدیم ] yok olan.

adîmülimkân (A.) [ عدیم الامکان ] imkânsız.

âdiye (A.) [ عادیه ] alışılmış sıradan.

adl (A.) [ عدل ] adalet.

adlâ’ (A.) اضلاع ] kenarlar.

adlî (A.) [ عدلی ] adalet ile ilgili.

adliyye (A.) [ عدليه ] mahkeme adliye.

adn (A.) [ عدن ] cennet.

adû (A.) [ عدو ] düşman.

âfâk (A.) [ آفاق ] ufuklar.

âfâkî (A.) [ 1 [آفاقی .nesnel. 2.şuradan buradan konuşma.

âfât (A.) [ آفات ] afetler belalar.

âferîde (F.) [ آفریده ] yaratık yaratılmış mahluk.

âferîdgâr (F.) [ آفریدگار ] yaratan Tanrı.

âferîn (F.) [ آفرین ] bravo çok yaşa aferin.

âferîn (F.) [ آفرین ] yaratan.

âferînende (F.) [ آفریننده ] yaratıcı.

âferîniş (F.) [ آفرینش ] yaratılış.

âfet (A.) [ 1 [آفت .afet bela felaket. 2.güzel sevgili.

âfet -i cân [ 1 [آفت جان .can belası. 2.güzel.

âfet -i devrân [ 1 [آفت دوران .güzel dilber.

âfetengîz (A.-F.) [ آفت انگيز ] afet getiren.

âfetresân (A.-F.) [ آفت رسان ] bela getiren.

âfetzede (A.-F.) [ آفت زده ] belaya uğramış afet görmüş.

afîf (A.) [ عفيف ] iffetli.

âfil (A.) [ 1 [آفل .batan. 2.görünmez olan.

âfitâb (F.) [ آفتاب ] güneş.

âfitâbcemâl (F.-A.) [ آفتاب جمال ] güzel yüzlü parlak yüzlü yüzü güneş gibi

parlayan sevgili maşuk.

âfiyet (A.) [ عافيت ] esenlik.

âfiyet bulmak sağlığına kavuşmak.

afiyetbahş [ آفيت بخش ] afiyet verici.

afrika (A.) [ افریقا ] Afrika kıtası.

afsun (F.) [ افسون ] büyü efsun.

âftâb (F.) [ آفتاب ] güneş.

âftâbe (F.) [ آفتابه ] ıbrık su kabı.

âftâbgîr (F.) [ آفتابگير ] güneş alan güneş gören.

âftâbî (F.) [ آفتابی ] güneşlik.

âftâbrû (F.) [ آفتاب رو ] parlak yüzlü.

afv (A.) [ عفو ] bağışlama af.

âgâh (F.) [ آگاه ] haberdar.

âgâh etmek haberdar etmek.

âgâh olmak haberdar olmak.

âgâhî (F.) [ آگاهی ] haberdarlık.

âgeh (F.) [ آگه ] haberdar.

âgehî (F.) [ آگهی ] haberdarlık.

âgîn (F.) [ آگين ] dolu.

âgûş (A.) [ آغوش ] kucak.

âğâliş (F.) [ آغالش ] kışkırtma.

ağayân (T.-F.) [ آغایان ] ağalar.

âğâz (F.) [ 1 [آغاز .başlama. 2.başlangıç.

ağbiyâ (A.) [ اغبيا ] kalın kafalılar.

âğişte (F.) [ آغشته ] bulaşmış bulanık.

ağlâl (A.) [ 1 [اغلال .boyunduruklar. 2.zincirler.

ağlât (A.) [ اغلاط ] hatalar.

ağleb [(A.) [ اغلب احتمال ] çoğunlukla genellikle sık sık.

ağleb -i ihtimâl [ اغلب احتمال ] büyük bir ihtimalle büyük bir olasılıkla.

ağnâ (A.) [ اغنی ] en zengin.

ağnâm (A.) [ اغنام ] koyunlar.

ağniyâ (A.) [ اغنيا ] zenginler.

ağniye (A.) [ اغنيه ] şarkılar.

ağrâs (A.) [ اغراس ] fidanlar.

ağrâz (A.) [ اغراض ] maksatlar.

ağsân (A.) [ اغصان ] dallar.

ağşiye (A.) [ 1 [اغشيه .perdeler. 2.zarlar.

ağyâr (A.) [ اغيار ] yabancılar.

ah (A.) [ 1 [اخ .kardeş. 2.dost.

âh (F.) [ 1 [آه .feryat etme feryat. 2.ilenme.

âh almak biri tarafından kendisine ilenilmek.

âh ü zâr [ آه و زار ] âh edip inleme.

âhâd (A.) [ آحاد ] birler.

ahad (A.) [ احد ] bir.

ahali (A.) [ اهالی ] halk ahali insan topluluğu.

ahavât (A.) [ اخوات ] kızkardeşler.

ahbâb (A.) [ 1 [احباب .dostlar. 2.dost.

ahbap (A.) [ احباب ] dostlar sevdikler.

ahbâr (A.) [ اخبار ] haberler.

ahcâr (A.) [ احجار ] taşlar.

ahd (A.) [ 1 [عهد .yemin and. 2.çağ devir. 3.söz verme.

ahd -i atîk [ عهد عتيق ] Tevrat Zebur ve Mezâmir.

ahd -i cedîd [ عهد جدید ] İncil ve ekleri.

ahdar (A.) [ احضر ] yemyeşil.

ahdâs (A.) [ 1 [احداث .yeni olaylar. 2.dertler. 3.gençler.

ahdeb (A.) [ احدب ] kambur.

ahdnâme (A.-F.) [ عهدنامه ] ahitname antlaşma metni.

ahdüpeymân (A.-F.) [ عهد و پيمان ] and.

âhek (F.) [ آهک ] kireç.

âhen (F.) [ آهن ] demir.

âhendil (F.) [ آهن دل ] acımasız.

âheng (F.) [ 1 [آهنگ .uyum ahenk. 2.eğlence.

âheng -i esvât [ آهنگ اصوات ] ses uyumu.

âhengdâr (F.) [ آهنگدار ] uyumlu.

âhenger (F.) [ آهنگر ] demirci.

âhenggüzâr (F.) [ آهنگ گذار ] uyumlu ahenkli.

âhenîn (F.) [ 1 [آهنين .demirden. 2.demir gibi.

âhenîndil (F.) [ 1 [آهنين دل .katı yürekli. 2.yiğit.

âhenk (F.) [ آهنگ ] ahenk uyum.

âhenkdâr (F.) [ آهنگ دار ] uyumlu ahenkli.

âhenkeş (F.) [ آهنکش ] miknatıs.

âhenrüba (F.) [ آهن ربا ] miknatıs.

âhensâ(y) (F.) [ آهن سای ] törpü.

âher (A.) [ آخر ] başka diğer.

âheste (F.) [ آهسته ] yavaş usul ağır.

âhestegî (F.) [ آهستگی ] yavaşlık.

ahfâ (A.) [ اخفا ] en gizli.

ahfâd (A.) [ احفاد ] torunlar.

ahger (F.) [ اخگر ] kor ateş.

ahibbâ (A.) [ احبا ] dostlar sevilenler; sevgililer.

ahid (A.) [ عهد ] söz yemin.

ahidşiken (A.-F.) [ عهدشکن ] sözünden dönen antlaşmayı bozan.

âhîhte (F.) [ آهيخته ] kınından çıkmış sıyrılmış.

ahîr (A.) [ آخر ] son en son.

âhir -i kâr [ 1 [آخر کار .sonunda. 2.sonuç.

âhirbîn (A.-F.) [ آخربين ] ileri görüşlü.

âhire (A.) [ آخره ] son.

ahîren (A.) [ اخيرا ] geçenlerde son zamanlarda son olarak.

âhiret (A.) [ آخرت ] öbür dünya.

âhiretlik (A.-T.) 1.ahiret kardeşi. 2.evlat edinilen öksüz.

âhirin (A.-F.) [ 1 [آخرین .sonuncu. 2.sonrakiler.

âhirkâr (A.-F.) [ آخرکار ] sonunda nihayet.

âhirülemr (A.) [ آخرالامر ] sonunda işin sonunda.

âhiz (A.) [ آخذ ] alan.

ahize (A.) [ آخذه ] alıcı gereç.

ahkâm (A.) [ احکام ] hükümler.

ahlâf (A.) [ اخلاف ] halefler.

ahlâk (A.) [ اخلاق ] huy ahlak.

ahlâk -ı amelî [ اخلاق عملی ] uygulamadaki ahlak anlayışı.

ahlâk -ı hasene [ اخلاق حسنه ] iyi huy.

ahlâk -ı nazarî [ اخلاق نظری ] teorideki ahlak anlayışı.

ahlâk -ı zemîme [ اخلاق ذميمه ] kötü huy.

ahlâken (A.) [ اخلاقا ] ahlakça.


ahlâkiyat (A.) [ اخلاقيات ] ahlak bilgisi.

ahlâkiyûn (A.) [ اخلاقيون ] ahlakçılar.

ahlâm (A.) [ 1 [احلام .karmakarışık rüyalar. 2.düşazmalar.

ahlât (A.) [ اخلاط ] salgılar.

ahlât -ı erba’a [ اخلاط اربعه ] dört özsuyu kan salya safra dalak.

ahmak (A.) [ احمق ] budala aptal ahmak.

ahmakâne (A.-F.) [ احمقانه ] ahmakça.

ahmakî (A.-F.) [ احمقی ] ahmaklık.

ahmer (A.) [ احمر ] kırmızı kızıl.

ahrâm (A.) [ 1 [احرام .kutsal yerler. 2.haremler. 3.hanımlar eşler.

ahrâr (A.) [ احرار ] özgürler.

ahrârâne (A.-F.) [ احرارانه ] özgürce.

ahrâs (A.) [ احراس ] koruyucular muhafızlar.

ahret (A.) [ آخرت ] öbür dünya ahiret.

ahretlik (A.-T.) 1.ahiret kardeşi. 2.evlat edinilen öksüz.

ahsâs (A.) [ احساس ] duygular.

ahsen (A.) [ احسن ] en güzel.

ahşâ’ (A.) [ 1 [احشاء .iç organlar 2.bölgeler yöreler.

ahşâb (A.>T.) [ 1 [اخشاب .ahşap. 2.keresteler.

ahşâm (A.) [ احشام ] maiyet.

ahtâb (A.) [ احطاب ] odunlar.

ahtâr (A.) [ اخطار ] tehlikeler.

âhte (F.) [ 1 [آخته .iğdiş edilmiş. 2.kınından çıkarılmış.

ahter (F.) [ اختر ] yıldız.

ahter -i dünbâledâr [ اختر دنباله دار ] kuyruklu yıldız.

ahterbîn (F.) [ اختربين ] astrolog yıldızbilimci.

ahterşinâs (F.) [ اخترشناس ] yıldızbilimci.

ahterşümâr (F.) [ 1 [اخترشمار .yıldızbilimci. 2.geceleri uyuyamayan.

ahu (A.) [ اخو ] kardeş.

âhû (F.) [ آهو ] ceylan karaca.

âhûbere (F.) [ آهوبره ] ceylan yavrusu.

âhûdil (F.) [ آهودل ] ödlek korkak.

âhund (F.) [ آخوند ] molla hoca.

âhûnigah (F.) [ آهونگاه ] ceylan bakışlı.

âhur (F.) [ آخر ] ahır.

âhuvân (F.) [ آهوان ] ceylanlar.

âhûvâne (F.) [ آهوانه ] ceylan gibi.

âhüvâh(F.) [ آه و واه ] feryat sızlanma hayıflanma.

âhüvâveylâ (F.-A.) [ آه و واویلا ] feryat âh çekme figan etme.

âhüzâr (F.) [ آه و زار ] âh çekip inleme.

ahvâl (A.) [ احوال ] haller durumlar.

ahvâl -i âdiye [ احوال عادیه ] olağan haller.

ahvâl -i sıhhiye [ احوال صحيه ] sağlık durumu

ahvef (A.) [ اخوف ] en korkunç.

ahvel (A.) [ احول ] şaşı.

ahyâ (A.) [ احيا ] diriler.

ahyâl (A.) [ اخيال ] yılkılar.

ahyânen (A.) [ احيانا ] arasıra kimi zaman.

ahyâr (A.) [ اخيار ] iyiler.

ahyât (A.) [ اخياط ] iplikler.

ahz (A.) [ اخذ ] alma.

ahz ü kabul etmek alıp kabul etmek.

ahzâb (A.) [ 1 [احزاب .kütleler. 2.partiler. 3.Ahzâb sûresi.

ahzân (A.) [ احزان ] hüzünler.

ahzar (A.) [ اخضر ] yeşil.

ahzen (A.) [ احزن ] çok hüzünlü.

ahzetmek almak.

ahzüi’tâ (A.) [ اخذ و عطا ] alış veriş.

ahzükabz (A.) [ اخذ و قبض ] alıp sahip çıkma.

âid (A.) [ 1 [عائد .ait ilişkin. 2.geri dönen.

âidât (A.) [ عائدات ] gelirler aidat.

âide (A.) [ عائده ] kâr kazanç gelir.

âika (A.) [ عائقه ] engel.

âile (A.) [ 1 [عائله .aile. 2.eş karı.

ailevî (A.) [ عائلوی ] aile ile ilgili.

âjeng (F.) [ آژنگ ] buruşuk cilt kırışığı.

âk (A.) [ عاق ] serkeş.

akab (A.) [ 1 [عقب .arka art. 2.topuk ökçe.

akabât (A.) [ 1 [عقبات .yokuşlar. 2.tehlikeli anlar.

akabe (A.) [ 1 [عقبه .geçilmesi güç geçit. 2.yokuş.

akabinde (A.-T.) ardından.

akâid (A.) [ عقائد ] inançlar akideler.

akâmet (A.) [ 1 [عقامت .verimsizlik durgunlaştırma aksatma. 2.kısırlık.

akar (A.) [ عقار ] kazanç sağlayan mülk.

akarât (A.) [ عقرات ] kazanç sağlayan mülkler akarlar.

akbeh (A.) [ اقبح ] çok çirkin.

akd (A.) [ 1 [عقد .düğümleme bağlama. 2.nikah. 3.kararlaştırma. 4.kurma.

akdâh (A.) [ اقداح ] kadehler.

akdâm (A.) [ اقدام ] ayaklar.

akdedilmek yapılmak uygulanmak icra edilmek.

akdem (A.) [ اقدم ] önce önceki.

akdes (A.) [ اقدس ] en kutsal.

akdetmek/ eylemek yapmak uygulamak icra etmek imzalamak antlaşma

yapmak sözleşme yapmak.

akıbet (A.) [ عاقبت ] son.

âkıbetbîn (A.-F.) [ عاقبت بين ] sonu gören ileri görüşlü.

âkıbetendîş (A.-F.) [ عاقبت اندیش ] sonunu düşünen.

âkıbetülemr (A.) [ عاقبت الامر ] sonunda.

âkıl (A.) [ عاقل ] akıllı akıl sahibi.

akıl (A.) [ عقل ] akıl.

âkılâne (A.-F.) [ عاقل ] akıllıca.

âkıle (A.) [ عاقله ] akıllı kadın.

âkır (A.) [ 1 [عاقر .kısır. 2.verimsiz.

âkid (A.) [ عاقد ] akit yapan.

akîde (A.) [ عقيده ] inanç akide.

akîdefurûş (A.-F.) [ عقيده فروش ] inanç tüccarı.

akîk (A.) [ عقيق ] akik taşı.

âkil (A.) [ آکل ] yiyen.

akîm (A.) [ 1 [عقيم .kısır. 2.sonuçsuz.

akim kalmak gerçekleşememek sonuçsuz kalmak.

akis (A.) [ عکس ] yansıma aksetme akis.

akl (A.) [ عقل ] akıl.

akl -ı bâliğ [ عقل بالغ ] ergin.

akl -ı evvel [ عقل اول ] Tanrı.

akl -ı küll [ 1 [عقل کل .doğadaki genel uyum. 2.Cebrail.

akl -ı mücerred [ عقل مجرد ] soyut akıl.

akl -ı selim [ عقل سليم ] sağduyu.

aklâm (A.) [ 1 [اقلام .kalemler. 2.yazı gereçleri. 3.devlet daireleri.

aklen (A.) [ اقلا ] akılca.

aklıselim (A.-F.) [ عقل سليم ] sağduyu.

aklî (A.) [ عقلی ] akılca akıl bakımından rasyonel.

akliyye (A.) [ عقليه ] akılcılık rasyonalizm.

akliyyûn (A.) [ عقليون ] akılcılar rasyonalistler.

akm (A.) [ عقم ] kısırlık.

akmâr (A.) [ اقمار ] aylar.

akmişe (A.) [ اقمشه ] kumaşlar.

akrabâ (A.) [ اقرباء ] akraba yakınlar.

akran (A.) [ اقران ] yaşıtlar.

akreb (A.) [ اقرب ] en yakın.

akreb (A.) [ 1 [عقرب .akrep. 2.saat ibresi.

akrebek (A.-F.) [ عقربک ] saati gösteren ibre.

aks (A.) [ عکس ] yansıma akis.

aks -i müddeâ [ عکس مدعا ] çatışkı.

aks -i sedâ [ عکس صدا ] yankı.

aksâ (A.) [ اقصی ] uzak en son.

aksâ -yı emel [ اقصای امل ] ülkü ideal.

aksâ -yı şark [ اقصای شرق ] Uzakdoğu.

aksâm (A.) [ اقسام ] kısımlar bölümler.

aksâm -ı sâire [ اقسام سائره ] diğer kısımlar öbür bölümler.

akser (A.) [ اقصر ] en kısa.

aksetmek yansımak vurmak.

aksî (A.) [ 1 [عکسی .inatçı. 2.ters zıt. 3.huysuz.

aksülamel (A.) [ عکس العمل ] tepki reaksiyon.

aktâ’ (A. [ 1 [اقطاع .kesmeler. 2.beylik araziler.

aktâb (A.) [ 1 [اقطاب .kutuplar. 2.azizler. 3.efendiler.

aktâr (A.) [ اقطار ] taraflar yöreler.

aktâr-ı cihân [ اقطار جهان ] dünyanın her tarafı.

akûr (A.) [ عقور ] azgın kudurmuş saldırgan.

akûrâne (A.-F.) [ عقورانه ] kudurmuşçasına.

akvâl (A.) [ اقوال ] sözler.

akvâm (A.) [ اقوام ] kavimler.

akviyâ (A.) [ اقویا ] kuvvetliler.

âl (A.) [ 1 [آل .aile. 2.sülale. 3.evlat.

âl (A.) [ عال ] yüce yüksek.

alâ (A.) [ علاء ] yücelik şeref.

alâ (A.) [ علی ] üst üstü üzeri.

alâeyyihâl (A.) [ علی ای حال ] her nasıl olsa.

âlâf (A.) [ آلاف ] binler.

alâhide (A.) [ عليحده ] tek başına başlı başına.

alâik (A.) [ علائق ] alakalar ilgiler.

alâim (A.) [ ] işaretler alametler.

alâim-i semâ [ علائم سما ] gökkuşağı.

alak (A.) [ 1 [علق .kan pıhtısı. 2.sülük.

alâka (A.) [ علاقه ] ilgi alaka.

alâkabahş (A.-F.) [ علاقه بخش ] ilgilendiren ilgili.

alâkadar (A.-F.) [ علاقه دار ] ilgili alakalı.

alâkadar etmek ilgilendirmek.

alâkadar olmak ilgilenmek.

alakadârân (A.-F.) [ علاقه داران ] ilgililer.

alâkadrilimkân (A.) [ علاقدرالامکان ] olabildiğince.

âlâm (A.) [ آلام ] elemler acılar.

alâmât (A.) [ علامات ] işaretler alametler.

alâmet (A.) [ علامت ] işaret iz alamet belirti. 2.çok iri.

âlât (A.) [ آلات ] aletler.

alâvechi (A.) [ علِی وجه ] üzere.

alâvefk (A.) [ علی وفق ] uygun olarak.

âlâyiş (F.) [ 1 [آلایش .bulaşma. 2.gösteriş.

aleddevam (A.) [ علی الدوام ] sürekli.

alef (A.) [ 1 [علف .ot. 2.hayvan yemi.

aleka (A.) [ 1 [علقه .kan pıhtısı. 2.balçık.

alelacele (A.) [ علی العجله ] çarçabuk.

alelâde (A.) [ علی العاده ] sıradan bayağı.

alelamyâ (A.) [ علی العميا ] körükörüne.

alelekser (A.) [ علی الاکثر ] çok defa.

alelhusûs (A.) [ علی الخصوص ] özellikle.

alelıtlâk (A.) [ 1 [علی الاطلاق .genellikle. 2.rastgele.

alelicmâl (A.) [ علی الاجمال ] topluca.

alelinfirâd (A.) [ علی الانفراد ] birer birer.

alelistimrâr (A.) [ علی الاستمرار ] sürekli aralıksız.

aleliştirâk (A.) [ علی الاشتراک ] ortaklaşa.

alelkifâye (A.) [ علی الکفایه ] yeterince.

alelumûm (A.) [ علی العموم ] genellikle genelde genel olarak.

âlem (A.) [ عالم ] dünya; evren.

alem (A.) [ 1 [علم .sancak. 2.alem. 3.nişan alamet.

âlemârâ (A.-F.) [ عالم آرا ] dünyayı süsleyen.

alemdâr (A.-F.) [ علمدار ] sancaktar.

âlemefrûz (A.-F.) [ عالم افروز ] dünyayı parlatan.

âlemgîr (A.-F.) [ 1 [عالمگير .dünyayı fetheden. 2.dünyaya yayılan.

âlemiyân (A.-F.) [ عالميان ] insanlar.

âlemşümûl (A.) [ علم شمول ] dünyayı kaplayan.

âlemtâb (A.-F.) [ عالمتاب ] dünyayı aydınlatan.

alenen (A.) [ علنا ] açıkça.

alenî (A.) [ علنی ] açık aşikâr.

âlet (A.) [ 1 [آلت .araç alet. 2.aygıt.

alettafsîl (A.) [ علی التفصيل ] ayrıntılı olarak.

alettevâlî (A.) [ علی التوالی ] peşpeşe.

aleyh (A.) [ عليه ] karşı karşıt; üzerine.

aleyhdar (A.-F.) [ عليه دار ] karşıt zıt.

aleyhisselâm (A.) [ عليه السلام ] selam onun üzerine olsun.

âlî (A.) [ عالی ] yüce; yüksek.

âlîcâh (A.-F.) [ عالی جاه ] yüksek dereceli.

âlîcenâb (A.) [ 1 [عالی جناب .cömert. 2.haysiyetli.

âlihe (A.) [ آلهه ] ilahlar.

âlîhimmet (A.) [ عالی همت ] yüce himmetli.

âlîkadr (A.) [ عالی قدر ] saygıdeğer.

alîl (A.) [ 1 [عليل .hasta hastalıklı illetli. 2.sakat.

âlim (A.) [ عالم ] bilgin.

alîm (A.) [ عليم ] çok bilen.

âlîmakâm (A.) [ عالی مقام ] yüksek makamlı.

âlînazar (A.) [ عالی نظر ] yüksek görüşlü.

âlîşan (A.) [ عالی شان ] şanı yüce.

âliye (A.) [ عاليه ] yüce yüksek.

aliyyülâlâ (A.) [ علی الاعلا ] en iyisi.

Allâh (A.) [ الله ] Tanrı Allah.

allâme (A.) [ علامه ] büyük bilgin.

âlû (F.) [ آلو ] erik.

âlûbâlu (F.) [ آلوبالو ] vişne.

âlûd (F.) [ آلود ] bulanmış bulaşmış.

âlûde (F.) [ آلوده ] bulanmış bulaşmış.

âlûdedâmen (F.) [ آلوده دامن ] iffetsiz.

âlûdegî (F.) [ آلودگی ] bulaşma bulaşıklık.

âlüfte (F.) [ 1 [آلفته .iffetsiz fahişe. 2.alışık.

âmâc (F.) [ 1 [آماج .hedef. 2.nişan tahtası.

âmâcgâh (F.) [ آماجگاه ] nişan alınan yer.

âmâde (F.) [ آماده ] hazır.

âmâdegî (F.) [ آمادگی ] hazırlık.

a'mâl (A.) [ اعمال ] davranışlar ameller.

âmâl (A.) [ آمال ] emeller.

âmâl (A.) [ آمال ] emeller.

âmâr (F.) [ 1 [آمار .sayım. 2.hesap.

amd (A.) [ عمد ] kasıt.

amden (A.) [ عمدا ] kasıtlı olarak.

âmed (F.) [ آمد ] gelme geliş.

âmedşüd (F.) [ آمدشد ] geliş gidiş.

âmedüreft (F.) [ آمدورفت ] geliş gidiş.

âmedüşüd (F.) [ آمدوشد ] geliş gidiş.

amel (A.) [ 1 [عمل .iş. 2.ishal.

amele (A.) [ عمله ] işçi.

amelen (A.) [ عملا ] bilfiil işleyerek.

amelî (A.) [ عملی ] pratik uygulamalı.

ameliyât (A.) [ 1 [عمليات .işlemler uygulamalar. 2.ameliyat.

ameliye(A.) [ عمليه ] işlem uygulama.

âmennâ (A.) [ آمنا ] diyecek bir şey yok inandık.

âmîhte (A.) [ آميخته ] karışık karışmış.

amîk (A.) [ عميق ] derin.

âmil (A.) [ 1 [عامل .yapan işleyen. 2.faktör etken. 3.vergi memuru. 4.vali.

amîm (A.) [ عميم ] yaygın.

âmîn (A.) [ آمن ] amin.

âminen (A.) [ آمنا ] emin olarak.

âmir (A.) [ آمر ] emreden.

âmirâne (A.-F.) [ آمرانه ] emredercesine.

âmiyâne (A.-F.) [ عاميانه ] bayağı avamca.

âmm (A.) [ عام ] genel yaygın.

âmm (A.) [ عام ] yıl.

amm (A.) [ عم ] amca.

ammâ (A.) [ اما ] ama.

ammâba’d (A.) [( امابعد ] maksada gelince.

amme (A.) [ عمه ] hala.

amûd (A.) [ عمود ] direk.

amûden (A.) [ عمودا ] dikine.

amûdî (A.) [ عمودی ] diaaa.

âmurziş (F.) [ 1 [آمرزش .bağışlama affetme.

âmûz (F.) [ 1 [آموز .öğrenen. 2.öğreten.

âmûzgâr (F.) [ آموزگار ] öğretmen.

âmürzgâr (F.) [ آمرزگار ] bağışlayıcı Tanrı.

âmürziş (F.) [ آمرزش ] bağışlama.

ân (A.) [ آن ] an.

an (A.) [ عن ] –den -dan.

ân (F.) [ 1 [ان .çoğul eki -ler -lar. 2.zarf yapan ek -erek -arak.

ân (F.) [ آن ] alım cazibe hava.

an’anât (A.) [ عنعنات ] gelenekler.

an’ane (A.) [ عنعنه ] gelenek.

an’anevî (A.) [ عنعنوی ] geleneksel.

ânân (F.) [ آنان ] onlar.

anâsır (A.) [ عناصر ] unsurlar elemanlar.

anâsır-ı erba’a [ عناصر اربعه ] dört unsur ateş hava su toprak.

ânât (A.) [ آنات ] anlar.

anbean (A.-F.) [ آن به آن ] her an gittikçe.

anber (A.) [ عنبر ] amber.

anberbû (A.-F.) [ عنبربو ] amber kokulu.

andelîb (A.) [ عندليب ] bülbül.

âne (F.) [ انه ] gibi anlamını verecek şekilde sıfat ve zarf yapan son ek.

anh (A.) [ عنه ] ondan.

anhâ (A.) [ عنها ] ondan.

anhâ (F.) [ آنها ] onlar.

ânî (A.-F.) [ 1 [آنی .bir an. 2.derhal.

ânifen (A.) [ 1 [آنفا .az önce demin. 2.yukarıda.

âniyen (A.) [ آنيا ] bir anda der hal o anda.

ankâ (A.) [ عنقا ] zümrütüanka

ankarîb (A.) [ عن قریب ] yakında yakından çok geçmeden.

ankasdin (A.) [ عن قصد ] kasıtlı olarak bile bile.

ankebût (A.) [ عنکبوت ] örümcek.

ansamîmilkalb (A.) [ عن صميم القلب ] içtenlikle canügönülden.

anûd (A.) [ عنود ] inatçı.

âr (A.) [ عار ] utanma ar.

ar’ar (A.) [ 1 [عرعر .anırma. 2.dikenli ardıç.

ârâ (F.) [ آرا ] süsleyen.

ârâ’ (A.) [ آراء ] oylar.

arâ’is (A.) [ عرائس ] gelinler.

arab (A.) [ عرب ] arap

arabî (A.) [ عربی ] arapça.

arak (A.) [ 1 [عرق .ter. 2.rakı.

arakçîn (A.-F.) [ عرقچين ] takke kavuk altı takkesi.

arakdâr (A.-F.) [ عرقدار ] terli.

arakıyye (A.) [ عرقيه ] derviş külahı.

ârâm (F.) [ 1 [آرام .dinlenme. 2.yerleşme.

ârâm etmek yerleşmek

ârâmbahş (F.) [ آرام بخش ] dinlendiren huzur veren.

ârâmgâh (F.) [ 1 [آرامگاه .dinlenme yeri. 2.mezar.

ârâmiş (F.) [ 1 [آرامش .dinlenme. 2.huzur.

ârâste (F.) [ آراسته ] süslenmiş süslü.

ârâyiş (F.) [ 1 [آرایش .süs. 2.süslenme.

araz (A.) [ 1 [عرض .işaret belirti. 2.tesadüf.

arâzî (A.) [ اراضی ] yerler arazi.

arbede (A.) [ عربده ] kavga.

arbedecû (A.-F.) [ عربده جو ] kavgacı.

ard (F.) [ آرد ] un.

ardbîz (F.) [ آردبيز ] elek.

arefe (A.) [ عرفه ] arife bayramdan önceki gün.

ârız (A.) [ 1 [عارض .yanak. 2.gelen. 3.engel.

ârızî (A.) [ عارضی ] geçici.

ârî (A.) [ 1 [عاری .çıplak. 2.uzak uzakta soyutlanmış.

ârî (F.) [ آری ] evet.

ârif (A.) [ عارف ] bilen arif irfan sahibi.

âriyyet (A.) [ عاریت ] ödünç.

arîz (A.) [ عریض ] geniş genişlemesine.

arman (F.) [ 1 [آرمان .özlem. sıkıntı.

arsa (A.) [ عرصه ] yer meydan.

arş (A.) [ 1 [عرش .gök. 2.taht. 3.çardak.

arşa (A.) [ عرشه ] güverte.

arûs (A.) [ ] gelin.

arz (A.) [ 1 [ارض .yer. 2.dünya yeryüzü.

arz (A.) [ 1 [عرض .genişlik en. 2.enlem.

arz (A.) [ عرض ] sunma arzetme.

arzan (A.) [ ارضا ] enine genişliğine.

arzıhâl (A.) [ ارض حال ] dilekçe.

ârzû (F.) [ آرزو ] istek heves.

asâ (A.) [ 1 [عصا .değnek sopa. 2.derviş değneği.

âsâ (F.) [ آسا ] gibi.

asab (A.) [ عصب ] sinir.

asabî (A.) [ عصبی ] sinirli.

asabiyülmizac (A.) [ عصبی المزاج ] asabî mizaçlı.

asabiyyet (A.) [ عصبيت ] sinirlilik.

âsaf (A.) [ 1 [آصف .vezir. Hz. Süleyman’ın veziri.

asâkir (A.) [ عساکر ] askerler.

asalet (A.) [ اصالت ] asillik.

asamm (A.) [ اصم ] sağır.

âsân (F.) [ آسان ] kolay.

âsâr (A.) [ 1 [آثار .izler. 2.eserler.

âsâyiş (F.) [ 1 [آسایش .huzur. 2.güvenlik.

âsâyiş berkemâl [ آسایش برکمال ] her yerde huzur hakim.

asdika (A.) [ اصدقا ] gerçek dostlar.

asel (A.) [ عسل ] bal.

ases (A.) [ عسس ] gece bekçisi.

asfer (A.) [ 1 [اصفر .sarı. 2.soluk benizli.

asgar (A.) [ اصغر ] en küçük.

asgarî (A.) [ اصغری ] en az.

ashâb (A.) [ 1 [اصحاب .dostlar arkadaşlar. 2.sahipler.

âsım (A.) [ 1 [عاصم .günahtan sakınan. 2.iffetli.

asır ba’de asır (A.) [ عصر بعد عصر ] asırlarca yüzyıllarca.

âsî (A.) [ 1 [عاصی .isyancı. 2.günahkâr.

âsîb (F.) [ آسيب ] felaket bela zarar.

asîl (A.) [ 1 [اصيل .sağlam. 2.soylu.

asîlzâde (A.-F.) [ اصيل زاده ] soylu çocuğu asilzade.

asîr (A.) [ عصير ] özsuyu usare.

âsitan (F.) [ آستان ] eşik.

âsiyâ (F.) [ آسيا ] değirmen.

âsiyâb (F.) [ آسياب ] değirmen.

asker (A.) [ عسکر ] asker er.

asl (A.) [ 1 [اصل .asıl. 2.kök. 3.gerçek.

asla (A.) [ اصلا ] hiçbir zaman.

aslî (A.) [ اصلی ] asıl.

aslünesl (A.-F.) [ اصل و نسل ] soy sop.

âsmân (F.) [ آسمان ] gök gökyüzü.

âsmânî (F.) [ 1 [آسمانی .gökyüzüne ait. 2.melek. 3.açık mavi.

asnâm (A.) [ 1 [اصنام .putlar. 2.dilberler.

asr (A.) [ 1 [عصر .yüzyıl. 2.ikindi vakti.

asrî (A.) [ عصری ] modern.

âstân (F.) [ 1 [آستان .eşik. 2.tekke.

âstâne (F.) [ 1 [آستانه .eşik. 2.başkent. 3.tekke. 4.İstanbul.

âster (F.) [ آستر ] astar.

âstîn (F.) [ آستين ] yen.

âsûde (F.) [ آسوده ] rahat huzurlu.

âsûdegî (F.) [ آسودگی ] huzur.

âsûdehâtır (F.-A.) [ آسوده خاطر ] gönlü rahat huzurlu.

âsüman (F.) [ آسمان ] gökyüzü.

âş (F.) [ 1 [آش .yemek. 2.aşûre.

âşâm (F.) [ آشام ] içen.

aşer (A.) [ عشر ] on.

aşere (A.) [ عشره ] onlar.

aşhâne (F.) [ آشخانه ] mutfak.

âşık (A.) [ عاشق ] aşık.

âşıkân (A.-F.) [ عاشقان ] aşıklar.

âşifte (F.) [ 1 [آشفته .perişan. 2.iffetsiz kadın.

âşikâr (F.) [ آشکار ] açık belli aşikâr.

âşikâr etmek ortaya çıkarmak belli etmek.

âşikâr olmak ortaya çıkmak belli olmak.

âşikâre (F.) [ آشکاره ] açık belli.

âşina (F.) [ 1 [آشنا .tanıdık bildik. 2.bilen.

âşir (A.) [ عاشر ] onuncu.

aşîr (A.) [ عشير ] onda bir.

âşiren (A.) [ عاشرا ] onuncusu.

âşiyân (F.) [ 1 [آشيان .yuva. 2.ev.

aşk (A.) [ عشق] [عشق ] aşk.

âşkâr (F.) [ 1 [آشکار .açık belli aşikâr.

âşkârâ (F.) [ آشکارا ] açık belli aşikâr.

âşnâ (F.) [ آشنا ] tanıdık dost aşina.

âşnâyân (F.) [ آشنایان ] tanıdıklar dostlar.

âşnâyî (F.) [ 1 [آشنایی .dostluk. 2.bilme haberdarlık.

âşpez (F.) [ آشپز ] aşçı.

aşre (A.) [ عشره ] on.

âşûb (F.) [ 1 [آشوب .kargaşa. 2.karıştırıcı.

âşûbengîz (F.) [ آشوب انگيز ] kargaşa çıkaran.

âşûrâ (A.) [ عاشورا ] aşûre.

âşüfte (F.) [ 1 [آشفته .iffetsiz kadın. 2.perişan.

âşüftedil (F.) [ آشفته دل ] gönlü perişan.

ât (A.) [ ات ] çoğul eki -ler -lar.

at’ime (A.) [ اطعمه ] taamlar yiyecekler.

atâ (A.) [ عطاء ] bağış ihsan bahşiş.

atâbahş (A.-F.) [ عطا بخش ] bahşiş veren ihsanda bulunan.

atâlet (A.) [ 1 [عطالت .durgunluk. 2.tembellik.

ataş (A.) [ عطش ] susuzluk.

atâyâ (A.) [ عطایا ] bağışlar ihsanlar bahşişler.

atebât (A.) [ 1 [عتبات .eşikler. 2.şiîlerin ziyaret yerleri Necef Kerbela Kâzımiye.

atebe (A.) [ عتبه ] eşik.

ateh (A.) [ عته ] bunama.

ateh getirmek bunamak.

âteş (F.) [ آتش ] ateş.

âteşbâr (F.) [ آتش بار ] ateş yağdıran.

âteşbâz (F.) [ آتشباز ] fişekçi.

âteşdân (F.) [ 1 [آتشدان .mangal. 2.ocak.

âteşdem (F.) [ آتش دم ] acı sözlü.

âteşefrûz (F.) [ آتش افروز ] ateş yakan.

âteşfâm (F.) [ 1 [آتش فام .ateş rengi. 2.kırmızı.

âteşfeşân (F.) [ آتش فشان ] ateş saçan.

âteşgâh (F.) [ آتشگاه ] ateşkede ateşperest tapınağı.

âteşgede (F.) [ آتشگده ] ateşkede ateşperest tapınağı.

âteşgîre (F.) [ 1 [آتش گيره .maşa. 2.çıra.

âteşgûn (F.) [ آتش گون ] ateş rengi kırmızı.

âteşî (F.) [ 1 [آتشی .ateşli. 2.öfkeli kızgın. 3.acı dokunaklı. 4.cehennemlik.

âteşîn (F.) [ 1 [آتشين .ateşli. 2.hararetli.

âteşkâr (F.) [ آتش کار ] külhancı ateşçi.

âteşmizâc (F.-A.) [ آتش مزاج ] sert mizaçlı.

âteşpâre (F.) [ آتش پاره ] kıvılcım.

âteşperest (F.) [ آتش پرست ] ateşe tapan ateşperest.

atf (A.) [ 1 [عطف .eğme. 2.bağlaç. 3.çevirmeyöneltme.

atfen (A.) [ عطفا ] atıfta bulunarak

atfetmek yöneltmek vermek.

âtıf (A.) [ 1 [عاطف .şefkatli. 2.meyleden. 3.bağlayan.

âtıfet (A.) [ عاطفت ] şefkat gösterme.

âtıfetkâr (A.-F) [ عاطفتکار ] şefkat gösteren gözeten.

âtıl (A.) [ 1 [عاطل .yararsız. 2.tembel.

âtî (A.) [ 1 [آتی .gelecek.

âtîdeki (A.-T.) [ ] ilerideki aşağıdaki gelecek olan.

atîk (A.) [ 1 [عتيق .eski antik. 2.asil. 3.özgür.

atîka (A.) [ 1 [عتيقه .eski antik. 2.asil. 3.özgür.

atîkiyyât (A.) [ عتيقيات ] arkeoloji.

âtiye (A.) [ آتيه ] gelecek.

âtiyen (A.) [ 1 [آتيا .gelecekte. 2.aşağıda görüleceği gibi.

âtiyülbeyân (A.) [ آتی البيان ] aşağıda açıklanacak olan.

âtiyüzzikr (A.) [ آتی الذکر ] aşağıda zikredilecek olan.

atiyyât (A.) [ عطيات ] bağışlar ihsanlar.

atiyye-i seniyye [ عطيهء سنيه ] padişah tarafından verilen hediye.

atlas (A.) [ 1 [اطلس .atlas kumaş. 2.büyük harita dünya haritası.

atnâb (A.) [ 1 [اطناب .ipler. 2.çadır ipleri. 3.ağaç kökleri.

ats (A.) [ عطس ] hapşırma aksırma.

atse (A.) [ عطسه ] hapşırık aksırık.

atş (A.) [ عطش ] susuzluk.

atşân (A.) [ عطشان ] susuz susamış.

attar (A.) [ عطار ] attar baharatçı.

attârî (A.-F.) [ 1 [عطاری .attarlık. 2.attar dükkanı.

atûfet (A.) [ عطوفت ] şefkat.

avâid (A.) [ عوائد ] gelirler.

avâkıb (A.) [ 1 [عواقب .sonuçlar. 2.sonlar.

avâlim (A.) [ عوالم ] âlemler dünyalar.

avâm (A.) [ عوام ] halk tabakası.

avâmil (A.) [ 1 [عوامل .etkenler faktörler.

avâmpesend (A.-F.) [ عوام پسند ] halkın beğendiği.

avân (A.) [ اوان ] zaman.

âvâre (F.) [ آواره ] aylak.

âvâreser (F.) [ آواره سر ] aylak.

avârız (A.) [ 1 [عوارض .belalar. 2.engeller. 3.geçici vergi.

avârif (A.) [ عوارف ] bilginler arifler.

âvâz (F.) [ آواز ] ses.

âvâze (F.) [ 1 [آوازه .bağırma. 2.ün.

avdet (A.) [ عودت ] geri dönüş.

avdet etmek dönmek.

avene (A.) [ عونه ] yardakçılar avene.

âvîze (F.) [ آویزه ] asılı.

avn (A.) [ عون ] yardım.

avrât (A.) [ عورات ] kadınlar.

avret (A.) [ عورت ] kadın.

âyâ (F.) [ آیا ] acaba.

ayân (A.) [ عيان ] açık belli aşikâr.

ayâr (A.) [ عيار ] ayar.

âyât (A.) [ آیات ] ayetler.

ayb (A.) [ عيب ] ayıp.

âyet (A.) [ 1 [آیت .ayet. 2.işaret.

âyîn (F.) [ 1 [آیين .tören. 2.ayin. 3.din.

âyine (F.) [ آینه ] ayna.

âyînhân (F.) [ آیين خوان ] ayin okuyan.

ayn (A.) [ 1 [عين .göz. 2.tıpkı. 3.ayın harfi.

aynen (A.) [ عينا ] tıpkı aynen olduğu gibi.

ayniyye (A.) [ 1 [عينيه .taşınabilir değerli eşya. 2.göz hastalıkları bölümü.

ayniyyet (A.) [ عينيت ] aynılık.

aynülyakîn (A.) [ عين اليقين ] kesin kesin bilgi.

ayş (A.) [ عيش ] yaşama aaaif alma gününü gün etme.

ayyâr (A.) [ 1 [عيار .kurnaz. 2.düzenbaz.

ayyârî (A.-F.) [ 1 [عياری .kurnazlık. 2.düzenbazlık.

azâb (A.) [ عذاب ] azap.

azab (A.) [ عزب ] bekar.

azâbengiz (A.-F.) [ عذاب انگيز ] azap veren.

âzâd (F.) [ آزاد ] özgür.

âzâde (F.) [ آزاده ] özgür.

âzâdî (F.) [ آزادی ] özgürlük.

azamet (A.) [ 1 [عظمت .büyüklük ululuk. 2.çalım.

âzâr (F.) [ 1 [آزار .incitme. 2.inciten.

azdâd (A.) [ اضداد ] zıtlar karşıtlar.

âzer (F.) [ 1 [آذر .ateş. 2.Âzer ayı.

âzerâsâ (F.) [ 1 [آذرآسا .ateş gibi. 2.ateş rengi.

azil (A.) [ عزل ] görevden alma.

âzim (A.) [ عازم ] kararlı.

azîm (A.) [ عظيم ] büyük.

azîmet (A.) [ عزیمت ] gitme yola çıkma.

azimet etmek gitmek.

aziz (A.) [ عزیز ] değerli saygın.

azîzan (A.-F.) [ عزیزان ] değerliler.

azîze (A.) [ 1 [عزیزه .sevgili. 2.saygın.

azl (A.) [ عزل ] görevden alma.

azm (A.) [ 1 [عزم .azim. 2.niyet.

azm (A.) [ عظم ] kemik.

âzmâyiş (F.) [ آزمایش ] deneme sınama.

âzmend (F.) [ آزمند ] hırslı.

azrâ (A.) [ عذرا ] bâkire.

azrâil (A.) [ عزدائيل ] Azrail.

azrar (A.) [ اضرار ] zararlar.

azulât (A.) [ عضلات ] adaleler.

âzürde (F.) [ آزرده ] incinmiş gücenmiş.



B

bâ (F.) [ 1 [با .ile. 2.sahip.

ba’de (A.) [ بعد ] sonra.

ba’dehu (A.) [ بعده ] daha sonra ondan sonra.

ba’delmîlâd (A.) [ بعدالميلاد ] milattan sonra İsa’dan sonra.

ba’demâ (A.) [ بعدما ] bundan böyle.

ba’dezin (A.-F.) [ بعدازاین ] bundan sonra bundan böyle.

ba’s (A.) [ بعث ] diriliş.

ba’süba’delmevt (A.) [ بعث بعد الموت ] ölümden sonra diriliş.

ba’zan (A.) [ بعضا ] bazen kimi zaman.

bâb (A.) [ 1 [باب .kapı. 2.konu. 3.bölüm.

bâbâ (F.) [ 1 [بابا .baba. 2.ata.

bâbâyâne (F.) [ بابایانه ] babaca babacan.

bâbûne (F.) [ بابونه ] babuna papatya.

bâc (F.) [ 1 [باج .haraç. 2.vergi. 3.gümrük vergisi.

bâcgîr (F.) [ باجگير ] vergi memuru.

bâd (F.) [ 1 [باد .rüzgar yel. 2.defa kez. 3.yük. 4.olsun.

bâdâm (F.) [ بادام ] badem.

bâdbân (F.) [ بادبان ] yelken.

bâdbedest (F.) [ بادبدست ] eli boş züğürt.

bâdbîz (F.) [ بادبيز ] yelpaze.

bâde (F.) [ 1 [باده .içki. 2.şarap.

bâdefürûş (F.) [ باده فروش ] meyhaneci.

bâdehâr (F.) [ باده خوار ] içki içen.

bâdekeş (F.) [ باده کش ] şarap içen.

bâdenûş (F.) [ باده نوش ] içki içen.

bâdî (A.) [ بادی ] sebep olan yol açan.

bâdî olmak sebep olmak yol açmak.

bâdire (A.) [ بادره ] tehlikeli olay felaket.

bâdiye (A.) [ بادیه ] çöl.

bâğ (F.) [ باغ ] bahçe bağ.

bağal (F.) [ بغل ] koltuk.

bâğbân (F.) [ باغبان ] bahçıvan.

bâğçe (F.) [ باغچه ] bahçe.

bağçevan (F.) [ باغچوان ] bahçıvan.

bağteten (A.) [ بغتة ] ansızın birdenbire.

bâh (A.) [ باه ] cinsel güç.

bahâ (F.) [ بها ] değer kıymet.

bâhaber (F.-A.) [ باخبر ] haberli haberdar.

bahâdar (F.) [ بهادار ] kıymetli.

bahâdır (F.) [ بهادر ] yiğit.

bahâne (F.) [ 1 [بهانه .bahane. 2.sebep.

bahânecû (F.) [ بهانه جو ] bahaneci.

bahâr (F.) [ 1 [بهار .ilkbahar. 2.bahar. 3.baharat.

bahârî (F.) [ بهاری ] ilkbahar ile ilgili.

bahâyim (A.) [ بهایم ] dört ayaklı hayvanlar.

bahîl (A.) [ بخيل ] cimri.

bâhired (F.) [ باخرد ] akıllı.

bâhis (A.) [ باحث ] bahseden söz eden.

bahis (A.) [ 1 [بحث .konu. 2.tartışma.

bahr -i siyâh [ بحر سياه ] Karadeniz.

bahr (A.) [ بحر ] deniz.

bahr -i ahdar [ بحر احضر ] Hint Okyanusu.

bahr -i ahmer [ بحر احمر ] Kızıldeniz.

bahr -i hazer [ بحر خزر ] Hazar Denizi.

bahr -i kulzum [ بحر قلزم ] Kızıldeniz.

bahr -i muhît-i atlasî [ بحر محيط اطلسی ] Atlas Okyanusu.

bahr -i muhît-i kebîr [ بحر محيط کبير ] Büyük Okyanus.

bahr -i mutavassıt [ بحر متوسط ] Akdeniz.

bahs (A.) [ 1 [بحث .konu. 2.tartışma.

bahs edilmek ele alınmak söz edilmek.

bahs etmek ele almak söz etmek.

bahş (F.) [ بخش ] bağışlayan.

bahş edilmek 1.bağışlanmak. 2.verilmek.

bahş etmek 1.bağışlamak. 2.vermek.

bahşâyiş (F.) [ 1 [بخشایش .bağışlama. 2.bağış ihsan.

bahşiş (F.) [ 1 [بخشش .bağış. 2.bahşiş.

baht (F.) [ بخت ] talih.

bahtiyârî (F.) [ بختياری ] bahtiyarlık.

bâhûr (A.) [ باخور ] aşırı sıcak.

bâhusus (F.-A.) [ باخصوص ] hele hele özellikle.

baîd (A.) [ بعيد ] uzak.

bâis (A.) [ باعث ] yol açan sebep olan.

bâis olmak yol açmak sebep olmak.

bâjurnal (F.-Fr.) [ باژورنال ] tutanak ile.

bâk (F.) [ باک ] korku.

bakâyâ (A.) [ بقایا ] geriye kalanlar.

bakıyye (A.) [ بقيه ] geriye kalan bakiye.

bâkî (A.) [ 1 [باقی .kalıcı ölümsüz. 2.artan geri kalan.

bâkir (A.) [ باکر ] el sürülmemiş.

bâkire (A.) [ باکره ] kızoğlan kız.

bâl (F.) [ بال ] kanat.

bâlâ (F.) [ 1 [بالا .yukarı üst. 2.boy.

bâlâbülend (F.) [ بالابلند ] uzun boylu.

bâlâhâne (F.) [ بالاخانه ] tavan arası çatı.

bâlâpervaz (F.) [ بالاپرواز ] yükseklerden uçan.

bâliğ (A.) [ 1 [بالغ .erişkin. 2.tutan varan.

bâliğ olmak 1.erişkin olmak. 2.tutmak ulaşmak varmak

bâlîn (F.) [ 1 [بالين .başucu. 2.yastık.

bâliş (F.) [ بالش ] yastık.

bâm (F.) [ بام ] dam çatı.

bâmazbata (F.-A.) [ بامضبطه ] tutanak ile.

bâmdâd (F.) [ بامداد ] sabah sabahleyin.

bâmukâvele (F.-A.) [ بامقاوله ] sözleşme ile sözleşmeli.

bâng (F.) [ 1 [بانگ .ses. 2.haykırış.

bânû (F.) [ 1 [بانو .bayan. 2.büyük hanım.

bâr (F.) [ 1 [بار .yük. 2.defa kez. 3.Tanrı. 4.meyva. 5.yağdıran.

bâr vermek meyva vermek.

bârân (F.) [ باران ] yağmur.

bârapor (F.-Fr.) [ باراپور ] rapor ile birlikte raporlu.

bârber (F.) [ باربر ] hamal.

bâre (F.) [ 1 [باره .defa. 2.sur.

bârgâh (F.) [ 1 [بارگاه .yüksek huzur padişah huzuru. 2.otağ.

bârgîr (F.) [ بارگير ] beygir.

bârî (F.) [ باری ] hiç olmazsa en azından.

bârid (A.) [ بارد ] soğuk.

bârîk (F.) [ باریک ] ince.

bârika (A.) [ بارقه ] şimşek.

bâriz (A.) [ بارز ] belirgin.

bârû (F.) [ بارو ] burç hisar burcu.

bârver (F.) [ 1 [بارور .verimli. 2.meyvalı.

basar (A.) [ 1 [بصر .görme. 2.görme yetisi.

basîret (A.) [ بصيرت ] görüş ileriyi görme gücü.

basît (A.) [ 1 [بسيط .sade. 2.kolay.

bast (A.) [ بسط ] yayma.

batâet (A.) [ بطائت ] ağırlık yavaşlık.

bâtakrîr (F.-A.) [ باتقریر ] rapor halinde.

bâtıl (A.) [ 1 [باطل .hükümsüz. 2.boş.

batın (A.) [ 1 [بطن .karın. 2.kuşak nesil.

bâtınen (A.) [ باطنا ] işin iç yüzünde.

batî (A.) [ بطی ] ağır yavaş.

batn (A.) [ 1 [بطن .karın. 2.kuşak nesil.

batt (A.) [ بط ] kaz.

battal (A.) [ 1 [بطال .yiğit. 2.köhnemiş. 3.hantal.

bâvekar (F.-A.) [ باوقار ] ağırbaşlı.

bâyi (A.) [ بایع ] satıcı.

bayrakdâr (A.-F.) [ بيدقدار ] bayraktar sancaktar.

baytâr (A.) [ بيطار ] veteriner.

bâz (F.) [ 1 [باز .tekrar. 2.açık. 3.doğan.

bazargâh (F.) [ بازارگاه ] pazar yeri.

bazen (A.) [ بعضا ] kimi zaman

bazı (A.) [ بعض ] kimi.

bâzî (F.) [ بازی ] oyun.

bâzîçe (F.) [ بازیچه ] oyuncak.

bâzû (F.) [ 1 [بازو .kol. 2.güç.

be’s (A.) [ بأس ] zarar kötü yan.

bebr (F.) [ ببر ] kaplan.

becâ (F.) [ بجا ] yerinde.

becâyiş (F.) [ بجایش ] yer değişimi.

beççe (F.) [ 1 [بچه .çocuk. 2.yavru.

bed (F.) [ بد ] kötü.

bed’ etmek başlamak.

bedahd (F.-A.) [ بدعهد ] sözünde durmayan.

bedâheten (A.) [ بداهة ] düşünmeden.

bedahlâk (F.-A.) [ بداخلاق ] ahlaksız.

bedâvâz (F.) [ بدآواز ] kötü sesli.

bedâvet (A.) [ 1 [بداوت .göçebelik. 2.bedevîlik.

bedâyi’ (A.) [ بدایع ] yeni ve güzel şeyler.

bedbaht (F.) [ بدبخت ] tahilsiz.

bedbaht etmek mutsuz etmek.

bedbîn (F.) [ بدبين ] kötümser karamsar.

bedbû (F.) [ بدبو ] kötü kokulu.

bedcins (F.-A.) [ بدجنس ] kötü cinsli cinsi bozuk.

bedçeşm (F.) [ بدچشم ] kötü gözlü.

beddil (F.) [ بددل ] ödlek.

bedduâ (F.-A.) [ بددعا ] ilenç.

bedelât (A.) [ بدلات ] bedeller.

bedendîş (F.) [ بداندیش ] kötü düşünceli.

bedenen (A.) [ بدنا ] vücutça.

bedestân (F.) [ بزستان ] bedesten.

bedevî (A.) [ بدوی ] çöl arabı.

bedeviyyet (A.) [ 1 [بدویت .göçebelik. 2.bedevîlik.

bedfercâm (F.) [ بدفرجام ] kötü sonlu.

bedgû (F.) [ بدگو ] dedikoducu.

bedgüher (F.) [ بدگهر ] kalbi bozuk mayası bozuk.

bedhâh (F.) [ بدخواه ] birinin kötülüğünü isteyen kötü niyetli.

bedhû (F.) [ بدخو ] huysuz kötü huylu.

bedî’ (A.) [ بدیع ] güzel yepyeni.

bedîa (A.) [ بدیعه ] yepyeni şey.

bedîhe (A.) [ بدیهه ] düşünmeden.

bedîhî (A.) [ بدیهی ] kuşkusuz.

bedkâr (F.) [ بدکار ] kötü hareketli.

bedlikâ (F.-A.) [ بدلقا ] çirkin.

bedmâye (F.) [ بدمایه ] mayası bozuk.

bedmest (F.) [ بدمست ] içip içip dağıtan.

bedmestî (F.) [ بدمستی ] içip içip dağıtma.

bedmestlik (F.-T.) [ed+mes] içip içip dağıtma.

bedmestlik etmek içip için dağıtmak.

bedmihr (F.) [ بدمهر ] sevgisiz.

bednâm (F.) [ بدنام ] adı kötüye çıkmış.

bednigâh (F.) [ بدنگاه ] kötü gözlü kötü bakışlı.

bednihâd (F.) [ بدنهاد ] kötü yaratılışlı soysuz.

bedr (A.) [ بدر ] dolunay.

bedre (A.) [ بدره ] para kesesi.

bedreftâr (F.) [ بدرفتار ] kötü davranışlı.

bedreka (F.) [ 1 [بدرقه .uğurlama yolcu etme. 2.kılavuz.

bedrûd (F.) [ بدرود ] veda.

bedsigâl (F.) [ بدسگال ] kötü düşünceli.

bedsîret (F.-A.) [ بدسيرت ] ahlaksız.

bedsirişt (F.) [ بدسرشت ] kötü yaratılışlı mayası bozuk.

bedter (F.) [ بدتر ] daha kötü beter.

bedtıynet (F.-A.) [ بدطينت ] tıynetsiz karaktersiz.

bedzebân (F.) [ بدزبان ] ağzı bozuk.

bedzehre (F.) [ بدزهره ] ödlek.

begâyet (F.-A.) [ بغایت ] çok son derece.

behâ (F.) [ بها ] değer kıymet.

behbûd (F.) [ بهبود ] sağlık.

behcet (A.) [ 1 [بهجت .sevinç. 2.güzellik.

behem (F.) [ بهم ] birlikte beraber.

behemehâl (F.-A.) [ بهه حال ] her halükârda mutlaka ne olursa olsun.

beher (F.) [ بهر ] her her biri.

behic (A.) [ بهيج ] güleryüzlü.

behîmî (A.) [ بهيمی ] hayvanî.

behîmiyyet (A.) [ بهيميت ] hayvanlık.

behişt (F.) [ بهشت ] cennet.

behiştî (F.) [ بهشتی ] cennetlik.

behiyye (A.) [ بهيه ] güzel.

behmân (F.) [ بهمان ] falan filan.

behre (F.) [ بهره ] nasip.

behremend (F.) [ 1 [بهرمند .hisse sahibi. 2.yararlanan.

beht (A.) [ بهت ] şaşkınlık.

behte uğramak şaşakalmak şaşkınlığından donakalmak.

bekâ (A.) [ بقا ] kalıcılık.

bekâm (F.) [ بکام ] muradına ermiş.

bekâm olmak muradına ermek.

bekâya (A.) [ بقایا ] geriye kalanlar; kalıntılar.

bekrî (A.) [ بکری ] içki düşkünü.

beksimat (F.) [ بکسمات ] peksimet.

bel (A.) [ بل ] belki.

bel’ (A.) [ 1 [بلع .yutma. 2.yutulma.

bel’ edilmek yutulmak.

bel’ etmek yutmak.

belâ (A.) [ بلا ] felaket musibet.

belâ (A.) [ بلی ] evet.

belâdet (A.) [ بلادت ] dangalaklık.

belâdîde (A.-F.) [ بلادیده ] belaya uğramış.

belâgat (A.) [ بلاغت ] kusursuz söz söyleme

belâhet (A.) [ بلاهت ] eblehlik.

belâyâ (A.) [ بلایا ] belalar.

belde (A.) [ 1 [بلده .kent. 2.diyar memleket.

beled (A.) [ 1 [بلد .kent. 2.memleket.

beledî (A.) [ بلدی ] kentli.

belediyye (A.) [ بلدیه ] belediye.

belî (A.) [ بلی ] evet.

belîğ (A.) [ 1 [بليغ .fasih konuşan. 2.fasih düzgün.

beliyyât (A.) [ بليات ] belalar.

belki (F.-A.) [ بلکه ] olabilir belki.

belût (A.) [ 1 [بلوط .pelit palamut. 2.meşe.

benâdir (A.<F.) [ بنادر ] limanlar.

benâm (F.) [ 1 [بنام .ünlü. 2.adında.

benân (A.) [ 1 [بنان .parmaklar. 2.parmak uçları.

benât (A.) [ بنات ] kızlar.

bend (F.) [ 1 [بند .bağ. 2.zincir. 3.boğum. 4.bend fıkra. 4.baraj su bendi.

bend olmak bağlanmak.

bende (F.) [ 1 [بنده .kul. 2.köle.

bendegân (F.) [ 1 [بندگان .kullar. 2.köleler.

bendegî (F.) [ 1 [بندگی .kulluk. 2.kölelik.

bendehâne (F.) [ بنده خانه ] benim evim.

bender (F.) [ بندر ] liman.

bendergâh (F.) [ بندرگاه ] rıhtım.

bendezâde (F.) [ 1 [بنده زاده .köle çocuğu. 2.benim çocuğum.

benefşe (F.) [ بنفشه ] menekşe.

benefşî (F.) [ بنفشی ] mor.

beng (F.) [ بنگ ] esrar.

bengî (F.) [ بنگی ] esrarkeş.

benî (A.) [ بنی ] oğullar.

benîâdem [ بنی آدم ] insanlar Adem oğulları.

benîisrâîl ı [ بنی اسرائيل ] İsrailoğulları.

bennâ (A.) [ بناء ] yapı ustası.

benû (A.) [ بنو ] oğullar.

ber (F.) [ 1 [بر .üzeri. 2.üzere. 3.göğüs. 4.meyva.

berâ’et (A.) [ برائت ] aklanma.

berâ’et etmek aklanmak.

berâber (F.) [ 1 [برابر .birlikte. 2.eşit.

berâberî (F.) [ 1 [برابری .birliktelik. 2.eşitlik.

berâhîn (A.) [ براهين ] deliller kanıtlar.

berâyı (F.) [ برای ] için.

berâyı malûmât [ برای معلومات ] bilgi edinmek için bilgi vermek için bilgi sahibi

olmak için.



berbâd (F.) [ 1 [برباد .mahvolmuş. 2.kötü pis berbat.

bercâ (F.) [ برجا ] yerinde uygun.

berceste (F.) [ برجسته ] seçkin seçme.

berd (A.) [ برد ] soğuk.

berde (F.) [ برده ] köle.

berdevâm (F.-A.) [ بردوام ] sürekli devam eden.

berdülacuz (A.) [ بردالعجوز ] kocakarı soğuğu.

bere (F.) [ بره ] kuzu.

berehne (F.) [ برهنه ] çıplak.

berekât (A.) [ برکات ] bereketler.

bereket (A.) [ 1 [برکت .bolluk. 2.uğur.

berevât (A.) [ بروات ] beratlar.

berf (F.) [ برف ] kar.

berfîn (F.) [ برفين ] karlı.

berg (F.) [ برگ ] yaprak.

bergüzâr (F.) [ برگذار ] hatıra hediye yadigâr.

berhâne (F.) [ برخانه ] harap vaziyetteki ev.

berhayât (F.-A.) [ برحيات ] hayatta olan sağ.

berhayât bulunmak yaşamak hayatta olmak.

berhürdâr (F.) [ برخوردار ] mutlu muradına ermiş.

berî (A.) [ بری ] arınmış temiz uzak.

berîd (A.) [ 1 [برید .ulak. 2.postacı.

berîn (F.) [ برین ] yüksek yüce.

berk (A.) [ برق ] şimşek.

berkarâr (F.-A.) [ برقرار ] yerinde duran karar eden.

berkarâr olmak devam etmek kalmak.

berkemâl (F.-A.) [ بزکمال ] en iyi şekilde mükemmel.

bermâh (F.) [ برماه ] matkap burgu.

bermu’tâd (F.-A.) [ برمعتاد ] alışıldığı gibi mutâd olduğu üzere.

bermûcib-i (F.-A.) [ برموجب ] uyarınca gereğince.

bernâ (F.) [ برنا ] genç.

berpâ (F.) [ برپا ] ayakta.

berr (A.) [ 1 [بر .toprak. 2.kara. 3.kıta.

berrak (A.) [ براق ] duru.

berren (A.) [ برا ] kara yolu ile.

berrî (A.) [ بری ] kara ile ilgili.

bersâbık (F.-A.) [ برسابق ] eskiden olduğu gibi.

bertaraf (F.-A.) [ 1 [برطرف .bir yana. 2.giderilmiş.

bertaraf etmek gidermek.

bertaraf olmak giderilmek.

berter (F.) [ برتر ] daha üstün.

berterîn (F.) [ برترین ] en üstün.

bervech-i (F.-A.) [ بروجه ] gibi.

berzah (A.) [ 1 [برزخ .cehennem. 2.dil kara uzantısı. 3.sorun dert.

berzger (F.) [ برزگر ] çiftçi.

bes (F.) [ 1 [بس .yeterli. 2.çok.

besâ (F.) [ بسا ] nice.

besâtîn (A.) [ بساتين ] bahçeler.

besend (F.) [ بسند ] yeterli.

besende (F.) [ بسنده ] yeterli.

beserüçeşm (F.) [ بسر و چشم ] başüstüne başım gözüm üstüne.

besî (F.) [ بسی ] birçok.

besîm (A.) [ بسيم ] güleç.

beste (F.) [ 1 [بسته .kapalı. 2.beste.

bestekâr (F.) [ بسته کار ] besteci.

bestenigâr (F.) [ بسته نگار ] Türk mûsikîsinde bir makam adı.

beşâret (A.) [ بشارت ] müjde.

beşer (A.) [ 1 [بشر .insan. 2.insanlık.

beşere (A.) [ بشره ] deri dış deri.

beşerî (A.) [ بشری ] insanlıkla ilgili insanî.

beşeriyyât (A.) [ بشریات ] antropoloji.

beşeriyyet (A.) [ بشریت ] insanlık.

beşîr (A.) [ بشير ] müjdeci.

beşûş (A.) [ بشوش ] güleç.

beşûşâne (A.-F.) [ بشوشانه ] güleryüzle.

betâet (A.) [ بطائت ] ağırlık yavaşlık.

beter (F.) [ بدتر ] daha kötü beter şiddetli.

bevl (A.) [ 1 [بول .idrar. 2.işeme.

bevlî (A.) [ بولی ] idrar ile ilgili.

bevliyye (A.) [ بوليه ] üroloji.

bevvâb (A.) [ بواب ] kapıcı.

bevvâbîn (A.) [ بوابين ] kapıcılar.

bey’ (A.) [ بيع ] satış.

beyâbân (F.) [ بيابان ] çöl.

beyân (A.) [ بيان ] açıklama ifade etme dile getirme.

beyân edilmek açıklanmak dile getirilmek.

beyân etmek açıklamak dile getirmek.

beyânât (A.) [ بيانات ] açıklamalar demeç.

beyânnâme (A.-F.) [ بيان نامه ] bildirge.

beyâz (A.) [ بياض ] ak beyaz.

beyhûde (F.) [ بيهوده ] boş boşuna.

beyn (A.) [ بين ] ara orta.

beynelmilel (A.) [ بين الملل ] uluslararası.

beyn-i (A.-F.) [ بين ] arasında ortasında.

beynülmilel (A.) [ بين الملل ] uluslararası.

beyt (A.) [ 1 [بيت .ev. 2.konut. 3.beyit.

beytâr (A.) [ بيطار ] veteriner.

beytullah (A.) [ بيت الله ] Kâbe.

beytûtet (A.) [ بيتوتت ] geceleme.

beytülmal (A.) [ بيت المال ] hazine maliye hazinesi.

beyzâ (A.) [ بيضا ] bembeyaz çok beyaz.

beyze (A.) [ 1 [بيضه .yumurta. 2.husye.

beyzî (A.) [ بيضی ] oval.

beze (F.) [ 1 [بزه .günah. 2.suç.

bezekâr (F.) [ 1 [بزه کار .günahkar. 2.suçlu.

bezir (A.) [ بذر ] tohum.

bezirgân (F.) [ بازرگان ] tüccar.

bezistân (A.-F.) [ بزستان ] bedesten.

bezle (A.) [ بذله ] şaka latife.

bezlegû (A.-F.) [ بذله گو ] şakacı.

bezm (F.) [ 1 [بزم .eğlence meclisi. 2.içki meclisi.

bezmgâh (F.) [ بزمگاه ] eğlence yeri eğlence meclisi.

bezzaz (A.) [ بزبز ] manifaturacı kumaşçı.

bi’r (A.) [ بئر ] kuyu.

bi’set (A.) [ بئثت ] gönderiliş Hz. Muhammed’in peygamber olarak gönderilişi.

bîaman (F.) [ بی امان ] amansız.

bîâr (F.-A.) [ بی عار ] arsız.

bîbahâ (F.) [ بی بها ] çok değerli paha biçilmez.

bîbedel (F.-A.) [ بی بدل ] eşsiz benzersiz.

bîbehre (F.) [ بی بهره ] nasipsiz.

bîcâ (F.) [ بيجا ] yersiz.

bîcan (F.) [ بی جان ] cansız.

bîçâre (F.) [ 1 [بيچاره .çaresiz. 2.zavallı.

bîçâregân (F.) [ 1 [بيچارگان .çaresizler. 2.zavallılar.

bîçunuçirâ (F.) [ 1 [بی چون و چرا .sorgusuz sualsiz. 2.Tanrı.

bîd (F.) [ بيد ] söğüt.

bid’at (A.) [ 1 [بدعت .sonradan ortaya çıkma. 2.dinde yeni getirilmiş şey.

bîdâd (F.) [ بيداد ] zulüm.

bîdâdger (F.) [ بيدادگر ] zalim.

bîdâr (F.) [ بيدار ] uyanık.

bîdârbaht (F.) [ بيداربخت ] talihli.

bidâyet (A.) [ بدایت ] başlangıç.

bidâyette (A.-T.) [d] başlangıçta.

bîd-i mecnûn [ بيد مجنون ] salkımsöğüt.

bîdil (F.) [ بيدل ] aşık.

bîdin (F.-A.) [ بی دین ] dinsiz.

bîedeb (F.-A.) [ بی ادب ] terbiyesiz edepsiz.

bîeman (F.) [ بی امان ] amansız.

bîendişe (F.) [ بی اندیشه ] düşünmeyen umursamayan.

bîgâne (F.) [ بيگانه ] yabancı.

bîgüman (F.) [ بی گمان ] kuşkusuz.

bîgünah (F.) [ 1 [بی گناه .günahsız. 2.suçsuz.

bîh (F.) [ بيخ ] kök.

bîhaber (F.-A.) [ بی خبر ] habersiz.

bîhadd (F.-A.) [ بی حد ] sınırsız.

bihakkın (A.) [ بحق ] hakkıyla hak ederek.

bihamdillah (A.) [ بحمدالله ] Allah’a şükürler olsun.

bihâr (A.) [ بحار ] denizler.

bîhareket (F.-A.) [ بی حرکت ] hareketsiz.

bîhâsıl (F.-A.) [ بی حاصل ] sonuçsuz.

bîhayâ (F.-A.) [ بی حيا ] utanmaz hayasız.

bîhayat (F.-A.) [ بی حيات ] cansız yaşamayan.

bihâzelemr (A.) [ بهذا الامر ] buna göre bu durumda böylelikle.

bihbûd (F.) [ بهبود ] sağlık.

bîhemtâ (F.) [ بی همتا ] benzersiz.

bîhesâb (F.-A.) [ بی حساب ] hesapsız sonsuz.

bîhiss (F.-A.) [ بی حس ] hissiz duygusuz.

bihişt (F.) [ بهشت ] cennet.

bîhod (F.) [ 1 [بيخود .baygın. 2.kendine olmama kendinden geçme.

bihter (F.) [ بهتر ] daha iyi.

bîhude (F.) [ بيهده ] boşuna beyhude.

bîinsâf (F.-A.) [ بی انصاف ] insafsız.

bîkâr (F.) [ 1 [بيکار .işsiz. 2.bekar.

bîkarâr (F.-A.) [ بی قرار ] kararsız.

bikr (A.) [ 1 [بکر .el sürülmemiş. 2.yepyeni orijinal.

bîl (F.) [ بيل ] bel.

bilâd (A.) [ 1 [بلاد .beldeler. 2.memleketler.

bilâfâsıla (A.) [ بلافاصله ] aralıksız kesintisiz.

bilâhareket (A.) [ بلاحرکت ] hareketsiz hareket etmeden.

bilâhere (A.) [ 1 [بالآخره .sonradan. 2.sonunda nihayet.

bilâinkıtâ (A.) [ بلاانقطاع ] kesintisiz aralıksız.

bilâkayt (A.) [ بلاقيد ] kayıtsız şartsız kesin.

bilakis (A.) [ بالعکس ] aksine tersine.

bilâmâni’a (A.) [ بلامانعه ] engelsiz

bilâmazeret (A.) [ بلامعذرت ] mazeretsiz özür bildirmeksizin.

bilâmerhamet (A.) [ بلامرحمت ] acımasızca.

bilâmühlet (A.) [ بلامهلت ] zaman tanımadan süre vermeden.

bilâpervâ (A.-F.) [ بلاپروا ] korkusuzca.

bilâşikâyet (A.) [ بلاشکایت ] şikayet etmeden.

bilâte’ehhür (A.) [ بلاتأخر ] gecikmeden.

bilâtefrik (A.) [ بلاتفریق ] hiçbir ayırım gözetmeksizin.

bilâtehlike (A.) [ بلاتهلکه ] tehlikesizce.

bilâteminat (A.) [ بلاتأمينات ] güvencesiz teminatsız.

bilâücret (A.) [ بلاأجرت ] parasız ücretsiz.

bilcümle (A.) [ بالجمله ] tümüyle.

bilfarz (A.) [ بالفرض ] diyelim ki.

bilfiil (A.) [ بالفعل ] gerçekten yaparak katılarak bizzat.

bilhassa (A.) [ بالخاصه ] özellikle hele hele.

biliktizâ (A.) [ بالاقتضا ] gerektiğinden.

bililtizâm (A.) [ بالالتزام ] bilerek bile bile.

bilistifade (A.) [ بالاستفاده ] yararlanarak istifade ederek.

bilistihsâl (A.) [ بالاستحصال ] alarak elde ederek.

biliştirâk (A.) [ بالاشتراک ] katılarak.

billûr (A.) [ بلور ] kristal.

bilmecbûriye (A.) [ بالمجبئریه ] zorunlu olarak mecburen.

bilmukabele (A.) [ بالمقابله ] karşılığında aynen mukabele ederek mukâbil olarak.

bilmünâsebe (A.) [ بالمناسبه ] bir münasebetle sırası geldiğinde.

bilmünâvebe (A.) [ بالمناوبه ] dönüşümlü.

bilmüzakere (A.) [ بالمذاکره ] görüşülerek.

bilumum (A.) [ بالعموم ] tüm bütün.

bilvâsıta (A.) [ بالواسطه ] dolaylı olarak.

bîm (F.) [ بيم ] korku.

bîma’nâ (F.-A.) [ بی معنی ] anlamsız.

bîmâr (F.) [ بيمار ] hasta.

bîmârân (F.) [ بيماران ] hastalar.

bîmecâl (F.-A.) [ بی مجال ] takatsiz dermansız.

bîmekân (F.-A.) [ 1 [بی مکان .yersiz. 2.aylak.

bîmerhamet (F.-A.) [ بی مرحمت ] acımasız.

bîmeze (F.) [ بی مزه ] lezzetsiz tatsız.

bîmihr (F.) [ بی مهر ] sevgisiz şefkatsiz.

bîmisâl (F.-A.) [ بی مثال ] benzersiz.

bîmuhâbâ (F.-A.) [ بی محابا ] çekinmeden.

bîmübâlât (F.-A.) [ بی مبالات ] kayıtsız umursamaz.

bîmürüvvet (F.-A.) [ بی مروت ] mürüvvetsiz.

bin (A.) [ بن ] oğul.

binâ (A.) [ بناء ] yapı.

bînâ (F.) [ بينا ] gören iyi gören.

binâberin (A.-F.) [ بنابرین ] bundan dolayı buna dayanarak.

binâen (A.) [ بناء ] dayanarak göre.

binâenaleyh (A.) [ بناء عليه ] bu yüzden bundan dolayı.

bînâm (F.) [ بينام ] adsız tanınmamış.

bînamaz (F.) [ بی نماز ] beynamaz.

bînasîb (F.-A.) [ بی نصيب ] nasipsiz kısmetsiz.

bînazîr (F.-A.) [ بی نظير ] benzersiz.

bînemek (F.) [ بی نمک ] tuzsuz.

bînevâ (F.) [ 1 [بينوا .zavallı. 2.yoksul.

bînî (F.) [ بينی ] burun.

bînihaye (F.-A.) [ بی نهایه ] sonsuz bitmez tükenmez.

binnetice (A.) [ بالنتيجه ] sonuçta sonuç olarak.

binnisbe (A.) [ بالنسبه ] bir dereceye kadar nispeten.

bint (A.) [ بنت ] kız.

bîpâyân (F.) [ بی پایان ] sonsuz.

bîpervâ (F.) [ 1 [بی پروا .korkusuz. 2.çekinmeden.

bir gûna (T.-F.) [ ] hiçbir herhangi bir.

bir nevi (T.-A.) [ ] adeta bir bakıma.

birâder (F.) [ برادر ] erkek kardeş.

bîrahm (F.-A.) [ بی رحم ] merhametsiz acımasız.

bîrayb (F.-A.) [ بی ریب ] kuşkusuz.

birinc (F.) [ برنج ] pirinç.

birişte (F.) [ برشته ] kavrulmuş.

bîrûn (F.) [ 1 [بيرون .dış. 2.dışarı.

biryân (F.) [ بریان ] kebap.

bisât (A.) [ بساط ] yaygı.


bîsebat (F.-A.) [ بی ثبات ] dayanıksız.

bîsebeb (F.-A.) [ بی سبب ] dayanıksız.

bîser (F.) [ بی سر ] başsız.

bîst (F.) [ بيست ] yirmi.

bister (F.) [ بستر ] yatak.

bîsûd (F.) [ بی سود ] yararsız.

bisyâr (F.) [ بسيار ] çok.

bîşe (F.) [ بيشه ] orman.

bîşerm (F.) [ بی شرم ] orman.

bîşuur (F.-A.) [ بی شعور ] bilinçsiz.

bîşübhe (F.-A.) [ بی شبهه ] kuşkusuz şüphesiz.

bîşümâr (F.) [ بی شمار ] sayısız.

bîtâb (F.-A.) [ بيتاب ] yorgun takatsiz.

bîtâb kalmak bitkin düşmek.

bîtâbane (F.) [ بيتابانه ] bitkince.

bitamâmihâ (A.) [ بتمامها ] tümüyle tamamen.

bîtaraf (F.-A.) [ بی طرف ] tarafsız.

bîtarafâne (F.-A.) [ بی طرفانه ] tarafsızca yan tutmadan.

bittab’ (A.) [ بالطبع ] doğal olarak.

bittafsîl (A.) [ بالتفصيل ] ayrıntılı olarak uzun uzadıya.

bittamâm (A.) [ بالتمام ] tümüyle.

bîve (F.) [ بيوه ] dul.

bîvefâ (F.-A.) [ بی وفا ] vefasız.

bîvezen (F.) [ بيوه زن ] dul kadın.

bîzâr (F.) [ بيزار ] bıkmış usanmış.

bîzâr olmak bıkmak usanmak.

bizâtihi (A.) [ بذاته ] kendiliğinden.

bizzarûre (A.) [ بالضروره ] zorunlu olarak.

bostân (F.) [ بوستان ] bahçe.

bû (F.) [ بو ] koku.

bu’d (A.) [ 1 [بعد .uzaklık. 2.boyut.

bu’diyet (A.) [ بعدیت ] uzaklık mesafe.

bûd (F.) [ بود ] varlık.

buğrâ (F.) [ بغرا ] turna.

buhalâ (A.) [ بخلا ] cimriler.

buhâr (A.) [ بخار ] buğu buhar.

buhl (A.) [ بخل ] cimrilik.

buhrân (A.) [ بحران ] bunalım kriz.

buht (A.) [ بهت ] şaşkınlık.

buhûr (F.) [ بخور ] tütsü.

buhurdan (F.) [ بخوردان ] tütsülük tütsü kabı.

buk’a (A.) [ 1[بقعه .yer diyar. 2.ülke.

buk’avî (A.) [ بقعوی ] yerel.

bûm (F.) [ 1 [بوم .yer. 2.ülke.

bûm (F.) [ بوم ] baykuş.

bûmehen (F.) [ بومهن ] deprem.

bundan mâada (T.-A.) [dan+m] bundan başka bunun yanısıra.

bûr (F.) [ بور ] kumral.

burc (A.) [ 1 [برج .burç. 2.yıldız kümesi.

burhan (A.) [ برهان ] kanıt delil.

bûriya (F.) [ بوریا ] hasır.

burûc (A.) [ بروج ] burçlar.

burûdet (A.) [ برودت ] soğukluk.

bûs etmek öpmek.

bûse (F.) [ بوسه ] öpücük.

bûstân (F.) [ بوستان ] bahçe.

bûte (F.) [ 1 [بوته .çalı çırpı. 2.pota.

bûtimar (F.) [ بوتيمار ] balıkçıl botimar.

butlân (A.) [ 1 [بطلان .boşluk anlamsızlık. 2.yalan.

butûn (A.) [ 1 [بطون .karınlar. 2.kuşaklar nesiller.

bûy (F.) [ بوی ] koku.

bûydâr (F.) [ بویدار ] kokulu.

bûzîne (F.) [ بوزینه ] maymun.

bühtân (A.) [ بهتان ] iftira.

bühtân etmek iftira etmek.

bükâ (A.) [ بکاء ] ağlama.

bülaceb (A.) [ بوالعجب ] şaşılacak şey.

büldân (A.) [ بلدان ] beldeler diyarlar ülkeler.

büleğâ (A.) [ بلغاء ] belagat sahipleri.

bülend (F.) [ 1 [بلند .yüksek. 2.yüce.

bülendbâlâ (F.) [ بلندبالا ] uzun boylu.

bülendpervâz (F.) [ 1 [بلندپرواز .yükseklerden uçan. 2.şerefli.

bülheves (A.) [ بوالهوس ] maymun iştahlı.

bülûğ (A.) [ بلوغ ] erginlik.

bün (F.) [ 1 [بن .kök. 2.dip. 3.temel.

bünyâd (F.) [ 1 [بنياد .temel kök. 2.yapı bina.

bünye (A.) [ بنيه ] yapı.

bünyeviyat (A.) [ بنيویات ] bünye ile ilgili bilim dalı morfoloji.

bürdbâr (F.) [ بردبار ] sabırlı.

bürde (A.) [ برده ] hırka.

bürhân (A.) [ برهان ] kanıt.

bürîde (F.) [ بریده ] kesik.

bürka (A.) [ برقع ] peçe.

bürnâ (F.) [ برنا ] genç.

bürrân (F.) [ بران ] keskin.

bürûdet (A.) [ برودت ] soğukluk.

bürûz (A.) [ بروز ] ortaya çıkma.

büstân (F.) [ بستان ] bahçe.

büşrâ (A.) [ بشرا ] müjde.

büt (F.) [ بت ] put.

büthâne (F.) [ بت خانه ] puthane.

bütperest (F.) [ بت پرست ] putperest puta tapan.

bütûn (A.) [ 1 [بطون .karınlar. 2.kuşaklar nesiller.

büyût (A.) [ 1 [بيوت .evler. 2.beyitler.

büz (F.) [ بز ] keçi.

büzdil (F.) [ بزدل ] ödlek.

büzûr (A.) [ بذور ] tohumlar.

büzürg (F.) [ 1 [بزرگ .büyük. 2.ulu.

büzürgân (F.) [ 1 [بزرگان .büyükler. 2.ulular.

büzürgzâde (F.) [ بزرگ زاده ] seçkin kişinin çocuğu asilzade kişizade.

C

câ (F.) [ 1 [جا .yer. 2.mevki. 3.makam.

ca’l (A.) [ جعل ] yapma.

ca’lî (A.) [ 1 [جعلی .yapma uydurma. 2.sahte.

câbecâ (F.) [ جابجا ] yer yer.

câbir (A.) [ جابر ] zorlayıcı.

câdde (A.) [ جاده ] ana yol cadde.

câdû (F.) [ 1 [جادو .büyücü. 2.cadı.

câdûger (F.) [ جادوگر ] büyücü.

câh (F.) [ جاه ] makam mevki.

câhid (A.) [ جاهد ] çalışıp çabalayan.

câhil (A.) [ جاهل ] bilgisiz.

câhilâne (A.-F.) [ جاهلانه ] cahilce.

câiz (A.) [ جائز ] uygun.

câize (A.) [ جائزه ] ödül.

câlib (A.) [ جالب ] ilginç çekici.

câlib -i dikkat [ جالب دقت ]dikkat çekici.

câm (F.) [ 1 [جام .kadeh. 2.şişe. 3.cam.

câme (F.) [ جامه ] giysi.

câmedân (F.) [ جامه دان ] gardrop.

câmegî (F.) [ 1 [جامگی .giysi parası. 2.hizmetçi.

câmekan (F.) [ جامکان ] hamamda soyunma odası.

câmekan (F.-A.) [ 1 [جامکان .camlı bölme. 2.vitrin.

câmeşûy (F.) [ جامه شوی ] çamaşırcı.

câmi’ (A.) [ 1 [جامع .toplayan. 2.cami.

câmia (A.) [ جامعه ] topluluk.

câmid (A.) [ 1 [جامد .cansız. 2.donuk.

câmûs (A.) [ جاموس ] manda camız.

cân (F.) [ 1 [جان .ruh. 2.can. 3.sevgili.

cânâ (F.) [ جانا ] sevgilim ey sevgili.

cânân (F.) [ جانان ] sevgili.

cânâne (F.) [ جانانه ] sevgili.

cânbâz (F.) [ 1 [جانباز .canını hiçe sayan. 2.fedai. 3.cambaz.

cândâr (F.) [ 1 [جاندار .canlı. 2.koruyucu.

canefşân (F.) [ جان افشان ] canını hiçe sayan fedai.

cânefzâ (F.) [ جان افزا ] cana can katan.

cânfersâ (F.) [ جان فرسا ] ömür törpüsü yürek tüketen.

cânfeşân (F.) [ جان فشان ] canını hiçe sayan fedai.

cânfezâ (F.) [ جان فزا ] cana can katan.

cângüdâz (F.) [ جان گداز ] yürek yakan.

canhıraş (F.) [ جان خراش ] yürek paralayan.

cânib (A.) [ جانب ] taraf.

cânişin (F.) [ جانشين ] halef birinin yerine oturan.

cânnisâr (F.-A.) [ جان نثار ] canını feda eden.

cânsipâr (F.) [ جان سپار ] canını feda eden.

cânsiperâne (F.) [ جان سپرانه ] canını feda edercesine.

cânsitân (F.) [ جان ستان ] can alan.

cânver (F.) [ 1 [جان ور .canlı. 2.canavar.

câr (A.) [ جار ] komşu.

cârî (A.) [ جارِ ] geçerli yürürlükte.

câriha (A.) [ 1 [جارحه .yırtıcı kuş. 2.yırtıcı hayvan.

câriye (A.) [ جاریه ] halayık.

cârû (F.) [ جارو ] süpürge.

cârûb (F.) [ جاروب ] süpürge.

câsûsî (A.-F.) [ جاسوسی ] casusluk ajanlık.

câvid (F.) [ جاود ] kalıcı sonsuz ebedi.

câvidân (F.) [ جاودان ] kalıcı sonsuz ebedi.

cây (F.) [ جای ] yer.

câygâh (F.) [ 1 [جایگاه .yer. 2.makam.

câyi’ (A.) [ جایع ] aç.

câynişîn (F.) [ جاینشين ] birinin yerine geçen halef.

câzib (A.) [ 1 [جاذب .ilginç. 2.çekici.

câzibe (A.) [ جاذبه ] çekicilik.

cazibedar (A.-F.) [ جاذبه دار ] çekici cazibeli.

câzibiyyet (A.) [ جاذبيت ] çekicilik.

cebâbire (A.) [ جبابره ] zorbalar.

cebânet (A.) [ جبانت ] korkaklık.

cebbâr (A.) [ 1 [جبار .zorba. 2.güçlü. 3.Tanrı. 4.tuttuğunu koparan becerikli.

cebbârî (A.-F.) [ 1 [جباری .zorbalık. 2.beceriklilik tuttuğunu koparma.

cebel (A.) [ جبل ] dağ.

cebhe (A.) [ 1 [جبهه .cephe. 2.alın. 3.yüz.

cebîn (A.) [ جبين ] korkak.

cebr (A.) [ 1 [جبر .zorlama. 2.cebir.

cebr etmek zorlamak.

cebren (A.) [ جبرا ] zorla.

cebrî (A.) [ جبری ] zoraki zorla.

cedâvil (A.) [ جداول ] cetveller çizelgeler.

cedd (A.) [ جد ] ata.

cedel (A.) [ 1 [جدل .tartışma. 2.mücadele.

cedelî (A.) [ جدلی ] tartışmaya dayalı münakaşa üstüne oturmuş.

cedî (A.) [ 1 [جدی .oğlak. 2.oğlak burcu.

cedîd (A.) [ جدید ] yeni.

cedîde (A.) [ جدیده ] yeni.

cedvel (A.) [ 1 [جدول .cetvel. 2.çizelge.

cefâ (A.) [ جفا ] üzme eziyet etme.

cefâ çekmek cefaya katlanan üzülen.

cefâcû (A.-F.) [ جفاجو ] üzen cefa eden.

cefâdîde (A.-F.) [ جفادیده ] üzülmüş cefa çekmiş.

cefâkâr (A.-F.) [ 1 [جفاکار .cefa eden üzen. 2.cefa çeken üzülen.

cefâkârî (A.-F.) [ 1 [جفاکاری .cefa etme üzme. 2.cefa çekme.

cefâkeş (A.-F.) [ جفاکش ] üzülen cefa çeken eziyete katlanan.

cefâpîşe (A.-F.) [ 1 [جفاپيشه .üzmeyi huy edinmiş cefa eden. 2.aşığını üzen

sevgili.

cefcâf (F.) [ 1 [جفجاف .hoppa kadın.

ceffelkalem (A.) [ جف القلم ] çalakalem.

cefr (A.) [ جفر ] gaipten haber veren bilim.

cehâlet (A.) [ جهالت ] cahillik bilgisizlik.

cehd (A.) [ جهد ] çalışma çabalama.

cehd etmek çalışıp çabalamak.

cehele (A.) [ جهله ] cahiller.

cehennemî (A.-F.) [ 1 [جهنمی .cehennemlik. 2.cehennem gibi sıcak.

cehl (A.) [ جهل ] cahillik bilgisizlik.

cehren (A.) [ جهرا ] açıkça.

celâdet (A.) [ جلادت ] yiğitlik.

celâl (A.) [ جلال ] ululuk.

celb (A.) [ جلب ] kendine çekme.

celb edilmek 1.kendine çekilmek. 2.yazı ile çağırılmak.

celb etmek 1.kendine çekmek. 2.yazı ile çağırmak.

celbnâme (A.-F.) [ جلب نامه ] çağırı mektubu.

celeb (A.) [ جلب ] sığır tüccarı.

celesât (A.) [ جلسات ] oturumlar.

celîl (A.) [ جليل ] ulu.

celîs (A.) [ جليس ] arkadaş.

cellâd (A.) [ جلاد ] cellat.

cellâdî (A.-F.) [ جلادی ] cellatlık.

celse (A.) [ جلسه ] oturum.

cem’ (A.) [ 1 [جمع .toplama. 2.çoğul.

cem’ edilmek toplanılmak.

cem’ etmek toplamak derlemek bir araya getirmek.

cem’an (A.) [ جمعا ] toplam.

cem’iyyât (A.) [ جمعيات ] cemiyetler dernekler.

cem’iyyet (A.) [ 1 [جمعيت .cemiyet dernek. 2.topluluk.

cem’iyyet -i akvâm [ جمعيت اقوام ]Birleşmiş Milletler.

cemâat (A.) [ 1 [جماعت .topluluk. 2.camide ibadet edenler.

cemâd (A.) [ جماد ] cansız varlık.

cemâdât (A.) [ جمادات ] cansız varlıklar.

cemâhîr (A.) [ جماهير ] cumhuriyetler.

cemâl (A.) [ جمال ] yüz güzelliği.

cemel (A.) [ جمل ] deve.

cemî’ (A.) [ جميع ] tümü.

cemî’an (A.) [ جميعا ] tümüyle.

cemil (A.) [ 1 [جميل .güzel. 2.yüzü güzel.

cemîle (A.) [ جميله ] iyilik.

cemiyet (A.) [ جمعيت ] topluluk toplum.

cemm (A.) [ جم ] kalabalık.

cenâb (A.) [ جناب ] hazret.

cenâbet (A.) [ 1 [جنابت .pis murdar. 2.cünüplük hali.

cenâh (A.) [ جناح ] kanat.

cenb (A.) [ جنب ] taraf.

cendere (A.) [ 1 [جندره .pres. 2.basınç baskı. 3.oklava.

ceng (F.) [ جنگ ] savaş.

ceng etmek 1.savaşmak. 2.dövüşmek.

cengâver (F.) [ جنگاور ] savaşçı.

cengâverî (F.) [ جنگاوری ] savaşçılık.

cengcû (F.) [ 1 [جنگجو .savaşçı. 2.kavgacı.

cengel (F.) [ جنگل ] orman.

cennât (A.) [ 1 [جنات .cennetler. 2.bahçeler.

cennet (A.) [ 1 [جنت .cennet. 2.bahçe.

cennet -i a’lâ [ جنت اعلی ] cennet.

cennetmekân (A.) [ جنت مکان ] mekanı cennet olan.

cenûb (A.) [ جنوب ] güney.

cenûb -i garb [ جنوب غرب ] güneybatı.

cenûb -i garbî [ جنوب غربی ] güneybatı.

cenûb -i şark [ جنوب شرق ] güneydoğu.

cenûb -i şarkî [ جنوب شرقی ] güneydoğu.

cenûbî (A.) [ جنوبی ] güneye ait.

cerâd (A.) [ جراد ] çekirge.

cerâhat (A.) [ جراحت ] yara.

cerâid (A.) [ جرائد ] gazeteler.

cerâim (A.) [ جرائم ] suçlar.

cerbeze (A.) [ جربزه ] beceriklilik.

ceres (A.) [ 1 [جرس .çan. 2.çıngırak.

cereyân (A.) [ 1 [جریان .akış. 2.oluş. 3.akım.

cereyân etmek olmak gerçekleşmek.

cerge (F.) [ جرگه ] küme.

cerh (A.) [ 1 [جرح .yaralama. 2.çürütme.

cerh edilmek 1.yaralanmak. 2.çürütülmek.

cerh etmek 1.yaralamak. 2.çürütmek.

cerîde (A.) [ 1 [جریده .gazete. 2.tutanak.

cerîha (A.) [ جریحه ] yara.

cerîme (A.) [ 1 [جریمه .suç. 2.para cezası cereme. 3.ceza ödeme.

cerrâh (A.) [ جراح ] operatör.

cerrâhî (A.) [ جراحی ] operatörlük.

cesâmet (A.) [ جسامت ] irilik.

cesâret (A.) [ جسارت ] cesurluk.

cesîm (A.) [ جسيم ] iri büyük.

cesîmülcüsse (A.) [ جسيم الجثه ] iri yapılı iriyarı.

cesûr (A.) [ جسور ] cesaret sahibi.

cev (F.) [ جو ] arpa.

cevâb (A.) [ 1 [جواب .yanıt. 2.karşılık.

cevâben (A.) [ جوابا ] yanıt olarak.

cevâd (A.) [ جواد ] cömert.

cevâhir (A.) [ 1 [جواهر .mücevherler. 2.mücevher.

cevâmi’ (A.) [ جوامع ] camiler.

cevâmid (A.) [ جوامد ] cansız varlıklar.

cevâmîs (A.) [ جواميس ] mandalar.

cevân (F.) [ جوان ] genç.

cevânib (A.) [ جوانب ] yanlar yönler.

cevârî (A.) [ جواری ] halayıklar.

cevâz (A.) [ جواز ] izin uygun verme.

cevâz vermek uygun vermek olur vermek müsaade etmek.

cevdet (A.) [ 1 [جودت iyilik. 2.olgunluk. 3.tazelik.

cevelân (A.) [ جولان ] dolaşma gezinti.

cevelân etmek 1.dolaşmak akmak. 2.gezinmek.

cevelângâh (A.-F.) [ 1 [جولانگاه .gezinti yeri mesire yeri. 2.dolaşım yeri.

cevf (A.) [ جوف ] boşluk.

cevher (A.) [ 1 [جوهر .mücevher. 2.öz. 3.elmas.

cevherfürûş (A.-F.) [ جوهرفروش ] mücevherci.

cevherî (A.) [ 1 [جوهری .mücevherle ilgili. 2.mücevherli. 3.öz ile ilgili.

cevîn (F.) [ جوین ] arpadan yapılmış.

cevir (A.) [ جور ] haksızlık üzülme üzme zulüm.

cevir çekmek acı çekmek zulüm görmek.

cevr (A.) [ جور ] haksızlık üzme üzülme zulüm.

cevr etmek haksızlık etmek üzmek acı çektirmek.

cevşen (F.) [ جوشن ] zırhlı giysi.

cevv (A.) [ 1 [جو .hava. 2.boşluk.

cevvâl (A.) [ جوال ] çok hareketli koşan.

cevvî (A.) [ جوی ] hava ile ilgili.

cevzâ (A.) [ جوزاء ] ikizler burcu.

ceyb (A.) [ جيب ] cep.

ceyş (A.) [ جيس ] asker.

ceyyid (A.) [ جيد ] iyi güzel.

cezâ (A.) [ 1 [جزاء .karşılık. 2.ceza.

cezâir (A.) [ جزائر ] adalar.

cezâlet (A.) [ جزالت ] akıcılık düzgünlük.

cezb (A.) [ جذب ] kendine çekme.

cezb edilmek kendine çekilmek.

cezb etmek kendine çekmek.

cezbe (A.) [ 1 [جذبه .coşku. 2.kendinden geçiş.

cezer (A.) [ جزر ] havuç.

cezîre (A.) [ جزیره ] ada.

cezm (A.) [ جزم ] kesin karar.

cezm etmek kesin karar vermek kesin olarak niyetlenmek.

cezzâb (A.) [ جذاب ] çekici cazibeli.

cibâl (A.) [ جبال ] dağlar.

cibillet (A.) [ جبلت ] karakter yaratılış.

cibilliyet (A.) [ جبليت ] karakter yaratılış.

cibilliyetsiz (A.-T.) [ جبلتسز ] karaktersiz kötü yaratılışlı.

cidâl (A.) [ جدال ] mücadele.

cidâlcû (A.-F.) [ جدال جو ] mücadeleci.

cidâr (A.) [ 1 [جدار .duvar. 2.zar.

cidden (A.) [ جدا ] ciddi olarak.

ciddî (A.) [ 1 [جدی .ağırbaşlı. 2.önemli.

ciddiyyet (A.) [ 1 [جدیت .ciddilik. 2.ağırbaşlılık.

cîfe (A.) [ جيفه ] leş.

ciger (F.) [ جگر ] ciğer.

cigergûşe (F.) [ 1 [جگرگوشه .ciğerköşe evlat. 2.sevgili.

cigerpâre (F.) [ 1 [جگرپاره .ciğer parçası. 2.evlat.

cigersûz (F.) [ جگرسوز ] yürek yakan.

cihâd (A.) [ جهاد ] din uğrunda savaş.

cihâd etmek din uğrunda savaşmak.

cihân (F.) [ 1 [جهان .dünya. 2.âlem.

cihânâferîn (F.) [ جهان آفرین ] dünyayı yaratan Tanrı.

cihandar (F.) [ جهاندار ] büyük hükümdar imparator.

cihandîde (F.) [ جخان دیده ] görmüş geçirmiş.

cihangîr (F.) [ جهانگير ] büyük hükümdar imparator.

cihangîrî (F.) [ جهانگيری ] büyük hükümdarlık imparatorluk.

cihângüşâ (F.) [ جهانگشا ] dünyayı feth eden fatih hükümdar.

cihânî (F.) [ 1 [جهانی .dünya ile ilgili. 2.insan.

cihannüma (F.) [ 1 [جهان نما .dünya atlası. 2.taraça.

cihâr (F.) [ چهار ] dört.

cihâren (A.) [ جهارا ] açıkça.

cihât (A.) [ 1 [جهات .yönler. 2.sebepler. 3.yerler.

cihâz (A.) [ 1 [جهاز .çeyiz. 2.aygıt. 3.sistem.

cihet (A.) [ 1 [جهت .yön taraf. 2.bakım nokta. 3.sebep.

cilâ (A.) [ 1 [جلاء .parlaklık. 2.cila.

cilâdar (A.-F.) [ جلادار ] cilalı.

cild (A.) [ 1 [جلد .deri cilt. 2.kitap.

cilve (A.) [ 1 [جلوه .görünme. 2.kırıtma.

cilvegâh (A.-F.) [ جلوه گاه ] görünme yeri.

cilvegâh olmak yatak teşkil etmek yurt olmak.

cilveger (A.-F.) [ 1 [جلوه گر .görünen. 2.kırıtan.

cilvesâz (A.-F.) [ جلوه ساز ] kırıtan cilve yapan.

cimâ’ (A.) [ جماع ] cinsel ilişki.

cimâ’ etmek cinsel ilişkide bulunmak.

cinâ’î (A.) [ جنائی ] cinayetle ilgili.

cinân (A.) [ 1 [جنان .cennetler. 2.bahçeler.

cinayetkâr (A.-F.) [ جنایتکار ] câni cinayet işleyen.

cinâze (A.) [ جنازه ] tabut.

cindar (A.-F.) [ جندار ] cinci afsuncu.

cindarlık (A.-F.-T.) cincilik afsunculuk muskacılık.

cinnet (A.) [ جنت ] çıldırma.

cins (A.) [ 1 [جنس .tür. 2.soy.

cinsî (A.) [ جنسی ] cinsel.

cirm (A.) [ جرم ] cismin kapladığı yer hacim.

cism (A.) [ 1 [جسم .cisim madde. 2.vücut beden.

cismânî (A.) [ 1 [جسمانی .cisim ile ilgili. 2.bedensel.

cismen (A.) [ جسما ] bedenen.

cisr (A.) [ جسر ] köprü.

civan (F.) [ جوان ] genç.

civânân (F.) [ جوانان ] gençler.

civanbaht (F.) [ جوان بخت ] talihli.

civânî (F.) [ جوانی ] gençlik.

civânmerd (F.) [ 1 [جوانمرد .cömert. 2.soylu.

civâr (A.) [ جوار ] yakın çevre.

cîve (F.) [ جيوه ] cıva.

cizye (A.) [ جزیه ] gayrimüslim vergisi.

cû (F.) [ 1 [جو .arayan. 2.arama.

cû (F.) [ جو ] çay ırmak.

cû’ (A.) [ جوش ] açlık.

cûce (F.) [ جوجه ] civciv.

cûd (A.) [ جود ] cömertlik.

cuğd (A.) [ جغد ] baykuş.

cûlâh (F.) [ 1 [جولاه .dokumacı. 2.çulha.

cum’a (A.) [ جمعه ] cuma.

cumhûr (A.) [ 1 [جمهور .halk. 2.kalabalık.

cumhûrî (A.) [ جمهوری ] cumhuriyetle ilgili.

cumhûriyyet (A.) [ جمهوریت ] cumhuriyet.

cûş (F.) [ 1 [جوش .coşku. 2.kaynama.

cûş eylemek coşmak coşup taşmak.

cûşâcûş (F.) [ جوشاجوش ] coşkun coşkulu.

cûşân (F.) [ 1 [جوشان .coşan. 2.kaynayan.

cûşiş (F.) [ جوشش ] coşku.

cûy (F.) [ 1 [جوی .arayan. 2.arama.

cûy (F.) [ جوی ] çay ırmak.

cûybâr (F.) [ جویبار ] ırmak.

cûyende (F.) [ جوینده ] arayan.

cübn (A.) [ جبن ] korkaklık.

cüdâ (F.) [ جدا ] ayrı.

cüda kalmak ayrı düşmek uzak kalmak.

cüdâyî (F.) [ جدایی ] ayrılık.

cüdrân (A.) [ جدران ] duvarlar.

cüft (F.) [ جفت ] çift.

cüfte (F.) [ جفته ] çifte.

cühelâ (A.) [ جهلاء ] cahiller.

cühhâl (A.) [ جهال ] cahiller.

cüllâh (A.) [ جلاه ] dokumacı çulhacı.

cülûs (A.) [ 1 [جلوس .oturma. 2.tahta geçme.

cülûs etmek tahta geçmek.

cülûsiyye (A.) [ 1 [جلوسيه .tahta çıkan hükümdarın dağıttığı bahşiş. 2.tahta çıkan

hükümdar için yazılan şiir.

cümcüme (A.) [ جمجمه ] kafatası.

cümel (A.) [ جمل ] cümleler.

cümle (A.) [ 1 [جمله .bütün tüm. 2.tümce.

cümleten (A.) [ جملة ] tümüyle

cümûd (A.) [ جمود ] donukluk.

cümûdiyye (A.) [ جمودیه ] buzul.

cünbân (F.) [ 1 [جنبان .sallayan. 2.sallanan.

cünbiş (F.) [ جنبش ] kıpırtı hareket sallanma.

cünd (A.) [ 1 [جند .asker. 2.ordu.

cündî (A.) [ جندی ] usta binici.

cündîlik (A.-T.) [ ] binicilik at binme.

cünha (A.) [ جنحه ] küçük suç.

cünûd (A.) [ 1 [جنود .askerler. 2.ordular.

cürm (A.) [ جرم ] suç.

cürûf (A.) [ جروف ] maden atığı maden posası.

cüsse (A.) [ جثه ] gövde yapı.

cüstücû (F.) [ جست و جو ] arayış arama.

cüvâl (F.) [ جوال ] çuval.

cüvân bk. civan.

cüz’ (A.) [ 1 [جزء .parça. 2.medrese alfabe kitabı.

cüz’î (A.) [ جزئی ] çok az.

cüz’iyyât (A.) [ جزئيات ] küçük şeyler önemsiz şeyler.

cüzâm (A.) [ جذام ] cüzzam.

cüzdan (A.-F.) [ 1 [جزئدان .para çantası. 2.evrak çantası.

Ç

çâbük (F.) [ چابک ] kıvrak çevik çabuk.

çâbükî (F.) [ چابکی ] kıvraklık çeviklik çabukluk.

çâbükpâ (F.) [ چابک پا ] ayağına çabuk.

çâbükrev (F.) [ چابک رو ] hızlı giden.

çâbüksüvar (F.) [ چابک سوار ] usta binici.

çâder (F.) [ 1 [چادر .çadır. 2.örtü kadınların giydiği örtü.

çâdernişin (F.) [ چادرنشين ] göçebe çadırda yaşayan.

çadır (F.) [ 1 [چادر .çadır. 2.örtü kadınların giydiği örtü.

çağz (F.) [ چغز ] kurbağa.

çâh (F.) [ 1 [چاه .kuyu. 2.çukur.

çâk (F.) [ 1 [چاک .yırtık. 2.yırtmaç.

çâk etmek yırtmak.

çâk olmak yırtılmak.

çâkâçâk (F.) [ چاکاچاک ] kılıç şakırtısı.

çâker (F.) [ 1 [چاکر .kul. 2.hizmetkâr.

çâkerî (F.) [ 1 [چاکری .kulluk. 2.hizmetkârlık.

çâkûç (F.) [ چاکوچ ] çekiç.

çâlâk (F.) [ چالاک ] çevik kıvrak.

çâlâkî (F.) [ چالاکی ] çeviklik kıvraklık.

çâlik (F.) [ چاليک ] çelik çomak.

çâlpâre (F.) [ چارپاره ] çalpara.

çâme (F.) [ چامه ] şiir.

çâne (F.) [ چانه ] çene.

çâpâr (F.) [ 1 [چاپار .ulak. 2.postacı.

çâplûs (F.) [ چاپلوس ] dalkavuk.

çâr (F.) [ چار ] çare.

çâr (F.) [ چار ] dört.

çârçûbe (F.) [ چارچوبه ] çerçeve.

çardak (F.) [ چارطاق ] çardak.

çârdeh (F.) [ چارده ] ondört.

çâre (F.) [ 1 [چاره .tedbir. 2.çare. 3.ilaç derman.

çârecû (F.) [ چاره جو ] çare arayan.

çâresâz (F.) [ چاره ساز ] çare bulan.

çâresâz olmak çare bulmak.

çâresâzî (F.) [ چاره سازی ] çare bulma.

çârgâh (F.) [ چارگاه ] Türk musikîsinde bir makam.

çârgûşe (F.) [ چارگوشه ] dört köşe.

çarh (F.) [ 1 [چرخ .tekerlek. 2.çarkıfelek. 3.felek. 4.tef. 5.çıkrık.

çarmıh (F.) [ چارميخ ] çarmıh.

çârnâçâr (F.) [ چارناچار ] ister istemez çaresiz mecburen.

çârpâ (F.) [ چارپا ] dört ayaklı.

çârsû (F.) [ چارسو ] dört yön.

çârsû (F.-A.) [ چارسو ] çarşı.

çârşeb (F.) [ چارشب ] çarşaf.

çârşenbe (F.) [ چارشنبه ] çarşamba.

çârtâk (F.) [ 1 [چارطاق .çardak. 2.kare şeklinde çadır.

çârüm (F.) [ چارم ] dördüncü.

çâryâr (F.) [ چاریار ] dört halife Ebubekir Ömer Osman ve Ali.

çâşni (F.) [ چاشنی ] çeşni.

çâşnigîr (F.) [ چاشنی گير ] çeşnici.

çâşt (F.) [ چاشت ] kuşluk vakti.

çeğâle (F.) [ چغاله ] çağla.

çeh (F.) [ 1 [چه .kuyu. 2.çukur.

çehâr (F.) [ چهار ] dört.

çehre (F.) [ چهره ] yüz.

çehreperdâz (F.) [ چهره پرداز ] ressam.

çekâçâk (F.) [ چکاچاک ] kılıç şakırtısı.

çekîde (F.) [ چکيده ] damlamış.

çekûç (F.) [ چکوچ ] çekiç.

çelîpâ (F.) [ چليپا ] haç.

çem (F.) [ 1 [چم .salınma. 2.süslü.

çemen (F.) [ 1 [چمن .çimenlik çayırlık. 2.yeşillik.

çemenzâr (F.) [ چمنزار ] çimenlik.

çenâr (F.) [ چنار ] çınar.

çenber (F.) [ 1 [چنبر .çember. 2.kasnak.

çend (F.) [ 1 [چند .kaç. 2.birkaç. 3.ne zamana kadar.

çendan (F.) [ چندان ] o kadar onca.

çendin (F.) [ چندین ] bu kadar bunca.

çeng (F.) [ 1 [چنگ .pençe. 2.el. 3.harp çeng.

çengâl (F.) [ 1 [چنگال .pençe. 2.çengel.

çengî (F.) [ 1 [چنگی .çeng çalan. 2.dansöz çengi.

çep (F.) [ چپ ] sol.

çerâ (F.) [ چرا ] otlama.

çerâgâh (F.) [ چراگاه ] otlak.

çerâğ (F.) [ 1 [چراغ .mum. 2.kandil.

çerâğân (F.) [ چراغان ] aydınlatma donatma.

çerâkese (A.) [ چراکسه ] çerkesler.

çerb (F.) [ چرب ] semiz.

çerbzebân (F.) [ 1 [چرب زبان .yaltakçı. 2.ağzı laf yapan.

çerh (F.) [ 1 [چرخ .çark. 2.felek. 3.tekerlek. 4.çıkrık. 5.çarkıfelek. 6.tef.

çerm (F.) [ چرم ] deri.

çeşm (F.) [ چشم ] göz.

çeşmân (F.) [ چشمان ] gözler.

çeşmderîde (F.) [ چشم دریده ] arsız.

çeşme (F.) [ 1 [چشمه .pınar. 2.çeşme.

çetr (F.) [ 1 [چتر .gölgelik. 2.şemsiye.

çevgân (F.) [ چوگان ] çevgen.

çeyrek (F.) [ چهاریک ] dörtte bir çeyrek.

çîgûne (F.) [ چگونه ] nasıl.

çigûnegî (F.) [ چگونگی ] nitelik.

çihâr (F.) [ چهار ] dört.

çihar yâr (F.) [ چهاریار ] dört halife. Ebubekir Ömer Osman Ali.

çihârüdü (F.) [ چهار و دو ] dört ve iki.

çihârüse (F.) [ چهار و سه ] dört ve üç.

çihârüyek (F.) [ چهار و یک ] dört ve bir.

çihil (F.) [ چهل ] kırk.

çihilpâ (F.) [ چهل پا ] kırkayak.

çihre (F.) [ چهره ] yüz.

çil (F.) [ چل ] kırk.

çile (F.) [ 1 [چله .kırk günlük ibadet. 2.sıkıntı azap. 3.iplik demeti.

çilekeş (F.) [ چله کش ] çile çeken acı çeken.

çimen (F.) [ چمن ] çimenlik.

çîn (F.) [ چين ] kırışık.

çirâğ (F.) [ 1 [چراغ .mum. 2.kandil. 2.çırak.

çîredest (F.) [ چيره دست ] yetenekli becerikli.

çirk (F.) [ 1 [چرک .kir. 2.irin.

çirkâb (F.) [ چرک آب ] pis su.

çirkîn (F.) [ 1 [چرکين .kirlenmiş. 2.çirkin.

çîz (F.) [ چيز ] şey.

çûb (F.) [ 1 [چوب .sopa. 2.odun. 3.tahta.

çûbân (F.) [ چوبان ] çoban.

çûbek (F.) [ 1 [چوبک .tokmak tokaç. 2.çomak.

çun (F.) [ 1 [چون .gibi. 2.mademki. 3.nasıl. 4.için. 5.çünkü.

çün (F.) [ 1 [چن .gibi. 2.mademki. 3.nasıl. 4.için. 5.çünkü.

çünki (F.) [ چونکه ] çünkü.

çüst (F.) [ چست ] çevik kıvrak.

çüstî (F.) [ چستی ] çeviklik kıvraklık.

çüvâl (F.) [ چوال ] çuval.

çüvaldûz (F.) [ چوالدوز ] çuvaldız.