Yavuz Sultan Selim Ve Gerçek Aşk
 

Celadet ve adaletin timsali Yavuz Sultan Selim(rahmetullahialeyh) Mısır seferinden sonra fethettiği

beldede adalet ve otoriteyi tesis için bir süre kalmak ister. Bunun için hazırlıklar yapılır ve

padişahın otağ'ı hümayunu kurulur. Sultanın çadırını temizlemekle vazifeli kadınlardan biri,

akşamları çadıra dönen Yavuz'u o gün ilk defa yakından görür ve ondan sonra onun sevgisiyle yanmaya

başlar. Zamanla bu sevgi bir sevda olur Mısırlı kadının yüreğinde. O, düştüğü derdin çaresizliğini

bilir; fakat bununla birlikte çare aramaktan geri durmaz.

Kadın, bir cuma günü Koca Yavuz çadırdan çıktıktan sonra, bir tanıdığına yazdırdığı kağıdı, sultanın

yastığının yanı başına iliştiriverir. Kağıtta; "Derdi olan neylesin?" yazmaktadır. Sultan, gece

istirahatına çekildiğinde yastığının yanında bulduğu kağıtta yazılı bu ümitsiz cümleye karşılık

yazıp yastığının altına bırakır. Kadıncağız sabah,"Acaba Sultan cevap yazdı mı?" diye heyecanla

belkide biraz ümitle yastığın altına bakar ve kağıdının arkasına bir şeyler yazılmış olduğunu görür.

Sırdaşına okuttuğu bu notta,"Derdi olan söylesin." yazmaktadır. Kadıncağız en azından derdini

anlatabileceği düşüncesiyle biraz da olsa sevinir, ümitlenir bu cümleye. Fakat padişahın celadeti

onu korkutmaktadır. "Şirlerin pençe'i kahrında lerzan olduğu" Koca Yavuz'a böyle bir şey söylemek

kolay mıdır?... Bu defa kadın, "Korkuyorsa neylesin?" yazılı kağıt bırakır Sultanın yastığının

altına ve ertesi günü sabırsızlıkla bekler. Ertesi sabah yine yastığının altına heyecanla bakar.

Sultanın kaleminden çıkan, "Hiç korkmasın söylesin!" yazısını görünce kadının ümidi biraz daha

artmıştır. Hiç olmazsa kendini yakıp kavuran derdini söyleyecek, kabul görmese de, derdinden bir

nebze olsun kurtulacaktır. Kadıncağız Bütün cesaretini toplayıp akşam sultanın gelme vaktinde

çadırın girişinde bekler. Birazdan Koca Yavuz, bütün haşmetiyle görünür; halinden, duruşundan

kadının kendisine bir şeyler söylemek istediğini fark eder: "Söyle!" deyince, kadın, heyecanından

sadece; " Efendim!" der ve gerisini getiremez; Koca Sultan'ın celadetinden duyduğu heyecanla yere

yığılır ve ruhunu oracıkta Rabbine teslim eder. Herkesi bir telaş ve heyecan sarsa da, gözler Koca

Yavuz'dadır. Meseleyi günlerdir hisseden Yavuz'un bu tablo karşısında yüreği yanar,gözleri dolar ve

şöyle der:

"Hakiki aşık odur ki, sevdiği uğruna kalbi dursun!"

alıntı