Şimdi Okullu Olduk..
 

Anılarımızda okul sıralarının yeri yadsınmaz.İlk öğretmenimizi,ilk okul arkadaşlarımızı yıllar geçse de anımsarız.Ama nedense ebeveynlerimizin yaptıkları bazı hataları biz de çocuklarımızda tekrarlarız.

Çocuk için ne kadar büyük bir adımdır okullu olmak.İlk önlük,ilk çanta,ilk suluk....Aile için de büyük bir heyecandır çocuğun okula başlaması.

Okumaya geçmek ilk büyük başarıdır minik yavrularımız için mutluluktur, onurdur ..Kendine güven duygusu gelişir,öz saygısı artar,sosyalleşmeye başlar .İlkokul sıraları kişiliğinin sağlıklı gelişimi için büyük önem taşır.

Ama çok sevdiğimiz çocuklarımıza karşı hatalı bir tutum geliştirmeye başlarız...Ebeveynlerimizi tekrarlarız bir anlamda.

Onu akranlarıyla mukayese etmeye başlarız.Bazen bunun dozu o kadar kaçar ki kulakları duya duya, gözleri göre göre yaparız ..Komşu çocuklarıyla ,sınıf arkadaşlarıyla,kuzenleriyle,kardeşiyle kıyaslarız onu..

Küçücük yüreği kim bilir nasıl kırılır, nasıl içerler bize..Utanmaya başlar , kendine saygı duymaktan vazgeçer,içine kapanır. Ya da tam tersi olur içinde kopan fırtınayı , öfkeyi dışa vurur ,yıkıcı olur,hırçınlaşır bu şekilde dikkat çekmeye çalışır.Bir anlamda intikam alır bizden..

Unutmamamız gerekir çocuklarımızı birbirlerinin kopyası yapamayız... Çocuklarımızın yeterlilikleri farklıdır.Onların başarılarını kendi sınırları içinde değerlendirmeli ve optimum noktaya ulaşabilmeleri için onları güdülemeliyiz.

Başarılarını görmeli,onları fark etmeliyiz....Başarısızlıklarını , başarıya çevirmelerinde onlara destek olmalıyız.

Unutmayın içten diyeceğiniz bir aferin , yanağına koyacağınız kocaman bir öpücük ,sımsıkı bir sarılış onu yüreklendirecek ve çok mutlu edecektir.

Eğitmen Esin Sağlamcı