Ne Tarafa Döneceğimi Şaşırdım Lütfen Yardım Edin..
 

Kızlar hiç böyle olmamıştım..Son bir aydır sanki kendimi ölecek gibi hissediyorum..Sanki sürekli azrail yanı başımda canımı almak için bekliyor..Sürekli nefesim kesiliyor elim ayağım titriyor ve herşeyi umutsuz düşünüyorum..Bazen öyle dereceye geliyorum ki borçlarım var ölürsem onları kim ödeyecek diyorum..Dün mezar ziyaretine gittik dönüşte fenalaştım yine..O mezarda sanki ben yatacakmışım gibi hatta dönüşte sanki orda ben kaldım beni bırakıp arkamdan el sallıyorlarmış gibi hissettim..Bu düşüncelerim ne anlama geliyor kafayı yemek üzereyim.

Bide dün gece yatakta sabah ezanı okunurken ağladım..Hiçbir ibadetimi tam yapamadım kendimi çok günahkar hissediyorum ölürsem ne yapacağım bu halde diye düşündüm..Hatta içimdeki bi his elini çabuk tut öleceksin bütün ibadetlerini yapmaya çalış diyor..Bu düşüncelerim bana acaba malum mu oluyor yani ne bileyim sürekli boğulma riski,sürekli kendimi mezarda düşünmek..Mafediyor beni.

Ne zamandır namaza başlamak için hevesleniyorum ama sürekli erteliyorum..Oruç belki tutamamam bünyem çok hassas biraz sağlık sıkıntılarım var..Ama namazımı kılmak istiyorum bi türlü başlayamadım..

Bu günlerde dünyanın ne kadar boş olduğunu hissediyorum..Bazen ne için çalışıyoruz ne için sabah işe gidiyoruz die düşünüyorum..Evlenemeyeceğim yuva kurmadan ölecek gibi hissediyorum kendimi..Hatta bazen kendimi aşıp sanki ben ölmüşüm ruhum evin içinde dolaşıyor ailem ağlıyor arkamdan gibi hissediyorum..Gözlerim doluyor sonra onların ağlayan halini görünce..Çok yalnızım ailem dışında başımı omzuna koyup ağlayacağım ne bir arkadaşım nede sevgilim var dört duvar arasında çıldırmak üzereyim..İşe gidiyorum orda da aynı düşüncelerle yaşıyorum..Yaşım 27..Bazen etrafımda bıcır bıcır gençler görünce gözlerim doluyor eğlenin gülün hiçbir şey için üzülmeyin diyorum içimden..Halbuki başımdan öyle kötü bir olayda geçmedi..Sadece sevgisizlikten oldu sanırım..Bugüne kadar kimse beni sevmedi ben sevdi zannettim ve hep bişeyler olması için uğraştım didindim ama hala yalnızım..Bunların yorgunluğu da var tabiki..

Bugüne kadar neye elimi atsam kuruttum hiçbir işim tam sonuçlanmadı..Kendimi çok bıkkın bezgin hissediyorum..Aslında biliyorum nasıl iyi olacağımı ..İçimden bir his namaza başla dualarını et diyor sıkıntın bitecek diyor ama bi türlü başlayamadım .

Bakıyorum herkes mutlu mesut gülüyor oynuyor..Ben en mutluluğumda bile yüzüme takıyorum maskelerimi içimde kocaman dolmayan bi boşluk var sanki..Bi el aradım senelerce beni kurtarsın bu psikolojiden diye..Her elimi attığımda o eller yok oldu..Ben mi uğursuzum bilmiyorum

Neden bana böyle oluyor neden sürekli ölecek gibi hissediyorum nolursunuz bunun açıklamasını yapın .