|
Mavi Bir Ölüm
MAVİ BİR ÖLÜM Yine sana sesleneceğim, Senin kim olduğunu hiç bilmeden Senin kim olduğunu en çok bilerek. İsyankar zambakların,çılgın nilüferlerin, Dört nala açan kiraz çiçeklerinin Dudak kıvrımlarına yoldaş olacağım.. Sarı bir hüzün, Kızıl bir gurur, Ve siyah bir öfkeyle konuşacağım sana. Sana oklardan değil; Yaydan bahsedeceğim. Gülün dikenlerinden değil; Gülleri ve dikenleri doğurmaktan yorulmayan Topraktan söz açacağım. Akan su gelmeyecek kelimelerime, Suyu şefkatle kucaklayan, Sessiz taşların canını yakan Damlaları dillendireceğim. Yine sana sesleneceğim, Senin kim olduğunu hiç bilmeden Bilmek istemeden. Alaaddin`in sihirli lambasından çıkan cin Bana gelseydi Ve ne dilersem dilememi isteseydi, Hiçbir şeyi elde etmeyi dilemezdim, Bir şeyden vazgeçmeyi isterdim sadece Hayatta bir şeyden vazgeçmem lütfedilseydi Bedeli her şeyim olsa bile , Sana seslenmekten vazgeçmeyi isterdim.. Garip değil mi? Sana seslenmekten vazgeçmediğimi Bundan hoşlandığı düşünüyorsun belki de Oysa sana seslenmek; Bütün hesaplarımı gördüğüm bu dünyadaki Tek geride kalmış hesap benim için. Bu dünyadaki tek yük; Bu seslenişin kalbini avucumda tutabilmek.. Kürek mahkumu için kürek neyse, Benim için de sana seslenmek o; Bir yandan gemiyi ufka ulaştırmanın tek yolu, Öbür yandan bileklerimden sızan kanların Gönlümü işgale yeltendiği bir notanın can suyu. Oysa ben sana küreklerden değil; Gemiden bahsetmek isterdim. Atalarım bana, Kadınlara,gökyüzünü,gemileri ve yelkenleri Anlatmayı öğrettiler Sen bana yağlı urganları, Geceyi siyaha gömen fırtınaları Öğretmeye çalışıyorsun. Sana ellerimle dokunarak, Gözlerimle okşayarak anlatmak isterdim Rüzgarla şişen beyaz yelkenleri, Ama senin vaktin yoktu Ben bunu hiç anlayamadım Kavmimin kadınları bana öğretmediler ki Bazı kadınların beyaz güvercinlerden daha çok Siyah apoletleri sevebileceğini.. Sana sesleniyorum Ve gözlerin bileklerimden parmak uçlarıma kadar toplanmış Kan pıhtılarını seyrediyor, Kürekli bırakmıyorum Önce yücelttiğin,sonra terk ettiğin aşkın onuru için Kalemi bir an elimden düşürmüyorum. Ankara kalesinin önünde sana sesleniyorum; Ben kaçıp cennete gitmek isteseydin Seni cennetin kapısına kadar götürürdüm, Bana gelmek için seni korkutan cehennem olsaydı Cehennemle konuşurdum,seni ona anlatabilirdim.. Oysa sen! Ne cenneti isteyecek kadar aşık oldun Ne de cehennemi isteyecek kadar ayrılık. ‘seviyorum seni ama…’dedin ‘hoşça kal’diye ekledin ‘şimdi gitmeye mecburum, belki yine gelirim,umarım gelirim’son sözün oldu. Cennetin ve cehennemin dillerini, Savaş naralarını ve aşk şiirlerini Gazelleri ve boleroları öğreten atalarım Senin sözlerinin anlamını öğretmediler. Hiçbir şey söylemeden gittin Ayrılığın dilsiz olduğunu Ben senden öğrendim. Dilsiz olanın yaşayabileceğini sen öğrettin bana Ve kalemime ilk defa yaban gözlerle baktım.. Yine,yeniden sana sesleneceğim Müebbet bir aşk dışında Bildiğim tüm duyguları terk edeceğim Sana sesleneceğim yine, Seni sadece kuru bir sevdayla değil; Derin bir hüzünle, Binlerce yıllık bir gururla Ve pervasız bir öfkeyle sevdiğimi Duyumsuyor musun? Mütevazı bir sevgiyle değil, Küstah bir aşkla sevdim seni. Ben Osmanlı gibi, Kollarımın yetişemediği bir aşkı kucaklamaya çalışırken, Sen köprülerin ülkesi Venedik teki son sancağı Kışın üşümemek için şal yaptın kendine. Neden bilmiyorum Özlemin artıyor içimde, Zaman geçtikçe eksilir demiştin oysa. Atalarımın öğrettiklerine ters düşse de Sana inanırım bilirsin. Zamanla unutursun demiştin Niye daha derinleşiyor öyleyse? Derinleşiyor özlemin ve gönlümde Bir iç savaşta dökülen kanları Coşturuyor ayrılık sözlerin. Öfkelerin kararlılığını aşka katık ederek konuşacağım Bedenim bu dünyayı terk edene kadar. Öyle sanıyorum ki, Hüzünle ve acıyla pek barışık olmadığın için Benden uzun yaşayacaksın, Benden sonra kelimelerim gelecek gönlüne Onların benden geldiğini bir tek sen bileceksin. Küstah bir aşkla seveceğim seni Ben savaşla ve ölümle haşır neşir olan Kelimeler dışındakileri unutmaya gayret edeceğim, Ömrümün geri kalanında... Sana sesleneceğim yine, Ben seni Beyrut gibi sevdim ama Sana ne mağrib i ne de Manhattan ı anlatamadım Bağdat’ı ve Şam işgale yeltenmişken Venedik’ten gelen ihanet Tarumar etti ordularımı.. Sarı bir keder, Kızıl bir kibir, Siyah bir isyanla konuşacağım sana.. Senin kim olduğunu hiç bilmeden. Ağlayan zambakların dudak kıvrımlarına yoldaş olacağım Senin kim olduğunu en çok bilerek.. Kavmimin bana vaat ettiği Tüm aşkları terk edeceğim.. Müebbet bir aşk, Sarı bir hüzün, Kızıl bir gurur Ve siyah bir öfkeyle konuşacağım Bu dünyayı terk etme müjdesi gelene kadar.. Hüznü,gururu ve öfkeyi bilseydin keşke… Hüznümün beni aşan taşkınlığını, Gururumun binlerce yıl öncesinden Miras kalmış hoyratlığını, Öfkelerimin hiçbir zaman sona ermeyecek Ve azalmayacak kararlılığını anlayabilseydin, Anlatabilirdim sana; Seninle yaşanan bir aşktan sonra Ayrılığın ölüm bile olsa Mavi bir ölüm olacağını… ÖMER ÇELİK |
Oysa sen!
Ne cenneti isteyecek kadar aşık oldun Ne de cehennemi isteyecek kadar ayrılık. ‘seviyorum seni ama…’dedin ‘hoşça kal’diye ekledin ‘şimdi gitmeye mecburum, belki yine gelirim,umarım gelirim’son sözün oldu. Anlatabilirdim sana; Seninle yaşanan bir aşktan sonra Ayrılığın ölüm bile olsa Mavi bir ölüm olacağını… benim için yazılmış gibi çok güzel teşekkürler... |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.