Kara Göründü!
 

Sözcükler ve Anlamlar Üzerine/Rengin Bingöl

http://frmsinsi.net/images/forumsins...sinsi.net_.jpg

Yaşamla sözcükler dünyasının ilk kesişme noktasında karşıma çıkan sözcük kapı..Açıl susam açıl diyebileceğimiz bir kapının varolmadığının farkındalığından belki de..

Oysa yaşam,masal dünyasının gerçek dışılığının yanında,kapılarla dolu bir geçiş.Hatta kimi zaman kapıları bile olmayan dört duvarları zorlamaya çalıştığımız bir geçiş.

Kimileri düşünce kapılarını zorluyor;kimileri de kale duvarlarını ..

Yazının büyüsü ,çekiciliği buradayım diyen meydan okumasında saklı.

En masumca yazılan bir sözcük bile ,görünen/görünmeyen ya da yitip gitmekte olan bir dünyaya meydan okuyor.Çünkü birgün yokolacağının bilincinde,buradayım,burada olacağım diyen bir başkaldırının sesi kalır yazıda..
Her kalem,her yazı birbirinin eşiti olamaz;kimi yazılar korunabilirken,kimileri toprak altında çürüyüp giderler.

Ve çoğu zaman ,yazıyla yaşamı,yaşamla yazıyı buluşturan bir kesişme anını açıklamak zordur.
Aynı düzlem üzerindeki paralel doğrular birbirleriyle kesişmezler.Aynı düzlem üzerindeki paralel olmayan doğrular ise mutlaka bir noktada kesişirler.
Uzayda ise paralel olmayan doğruların kesişme zorunlulukları yoktur.
...

Kara Göründü!
 

maialmila Nickli Üyeden Alıntı


Uzayda ise paralel olmayan doğruların kesişme zorunlulukları yoktur.
...



Ne Kitap ne Kara ilgi alanıma nüfuz etmedi maalesef.Ama bu cümle harika yaa.

Kara Göründü!
 

)Adanus..Devamı da var
*
Seninle benim aramda herhangi bir sözleşme metni yok.Ne seni bağlayan,ne beni bağlayan maddeler yok.Ama bizi bir araya getiren açıklanamaz bir şey var..var olmalı ki,ikimiz de yol alıyoruz!

Hiçbir sözleşmenin sözün yüreğime düşüşü kadar etkili olmadığını biliyorum;yaşadım.Herhangi bir sözleşmeyi feshedip yok sayabilirsin kağıt üzerinde;ama yürekte yazılı olan silinmez;silinemez.

Ben kendime inanarak yazdım;yazarak inandım.Yüreğime sözün büyüsü düştü;şimdi bir kapının görünmezliğinde ilerliyorsun.
Ah!Neler diyorum ben?

Gözün göremediğini ruh yakalar;ruhun dokunamadığına da göz ulaşır.Ancak gözün ve ruhun aklın labirebtlerinde çözülemediği yerde,insanca olan herşet,sahildeki çakıl taşları gibi ,dalgaların önünde durur.
Orada;dalgaların önünde öylece durur..

Kalemin itkisiyle,sözcüklerle oynuyorum:
Oynadım;kuşatılmışlıklarımı yıktım;kapılar,gedikler açtım kendime..
Beni var eden et ve kemikse de,bunu koruyamam.Öleceğim sonunda.Ama beni var edebilecek olan us ve yürekse,uçabilirim kuşlar gibi sözcüklerin kanatlarında..

Yazının büyüsü içinde,yazdığım da sensin!Sana yazıyorum.Sadece sana.Sana sesleniyorum;sana anlatıyorum;bendeki her şeyi kendimle kurarken ,yazarken aslında seni kuruyorum;seni olduruyorum.Her şeyi seninle buluşturuyorum;seninle kesiştiriyorum..

Anla artık!İki ucundayız bu kalemin..
...