Erkeklerin Duyguları,Şiddete Meyil..
 

Birçok olayda duyuyoruz.Terk edilen koca şöyle yaptı böyle yaptı,Terk edilen sevgili çıldırdı..v.s v.s
Şiddet dolu haberler.
Peki terk edilen erkek ne hisseder,ruhali nasıldır? yaşama bakış açısı nasıldır?


Şiddet sadece erkeklere özgü bir tavırmıdır,yoksa bir tartışma ile gerilen ortamda fiziken güçlü olanın karşı tarafa verdiği fiziksel hasarmıdır..
Bu konuda özellikle erkeklerin samimi duygularını,özeleştirileriyle beraber alırsak sanırım karşı tarafı anlamakta bir kaynağımız olacak..


Alınan bu karar önceleri aklımda acaba başka biri mi var sorusunu getirdi..Nasıl bu kadar boktan bir sebep için bensizliği seçmişti..Ve çocuklarda doğal olarak annelerin yanını istiyordu,kızmıyorum onlara..
Ben bunları nedenleri düşündükçe kahroldum,ama yinede işe başladım..Hiç uyuyamıyordum daima düşünüyordum neden???????
Vel hasıl geçirdiğim ucuz atlatılan bir kaza bu şekilde çalışamıyacağımı anlattı..Zaten tehlike ile iç içeyiz ve ben odaklanamıyordum işe..
Sonrasında uykusuzluk devam etti,ve kendimi içkiye verdim..Hep sordum neden diye..Ona sorduğumda aldığım cevap,bulunduğumuz yerin onu boğmasıydı,sıkılmasıydı,ailesi ne yakın yere gitme isteğiydi..Ama bu bir yuvayı,mutlu bir yuvayı yıkacak neden miydi?
Alkol alınca sızmak en güzel anımdı,hem gözlerim kapanıyor,hem gördüğüm kabusları hatırlamıyordum,baş ağrısı ise bir hapla geçiyordu..
Ya ayılınca..Aynı şeyler devam neden neden neden??
Hazır değildim böyle bir şeye,kapı duvar oldu yemek yemek unuttuğum bir şeydi.Dışarı çıkmıyordum hiç..Aynı pavyona düşen ev kızı ruhalindeydim ne yapacağımı bilmiyordum..
Aklım çalış,bak planlaın var diyordu..İpin ucu kaçarsa yakalayamazdım..2-3 hafta hergün içtim,sızdım uyudum..Planların ne önemi vadı ki.Zaten ölümü düşünüyordum..Ölüm çok güzel gelmeye başlamıştı,yaşam durmuştu sanki.Onlar yoksa ben neden varım ki?
Onlarsız bir yaşam nasıl yaşarım ki?
Çalışamıyordum,aylık ödenmesi gerekenler ödenmedi,git gide batmaya başladım..battım düşündükçe dahada battım..Bu yıkım hiç yaşamamıştım böyle bir şeyi..
Ve sevgilimle azraili karşılaştırınca Azrail çok masum geldi inanın..Can vermek bunları yaşamaktan daha kolaydı..
Sonrasında şuurumu kaybettim,alkollüyken duygular daha depreşiyor inanın..Her kesi aramışım,saçmalamışım v.s v.s
Ama önemi yok ki benim için..Artık neyin önemi kaldı ki?Yaşamda beklide tek olan zaafım,korkumla yüz yüzeydim..
Dayanamadım,dayanamadım özür dilerim..Bu yıkıma dayanamadım..
Şimdi ise toplumdan kendimi tecrid ettim..Enkazdan kalkamıyorum..Bazen dalıyorum unutuyorum,ama kendimle baş başa kalınca nefesim kesiliyor dayanamıyorum..
Ben artık ben değilim?
Bazen düşünüyorum,keşke ölseydim yada o ölseydi diye..Çocuklarımla avunurdum..Ve tvde ayrılık haberleri..koca dehşetleriii
Onları anlamaya çalıştım hep..Belli ki benim gibi yıkılmışlardı..Yıkıldıklarına göre belikli çok seviyorlardı..O halde neden öldürüyorlar???
İnsan sevdiğini hiç öldürürmü? Hemde çocuklarının gözünün önünde..
Belikli onlarında şuurları gitmişti,belikli onlarda delirmişti ve yıkımın altında kalmışlardı.
Beklide benim en büyük şansım,bu sürecin yüz yüze geçmemesiydi..
Ben yaparmıydım,asla hayır?İnsan sevdiğine kıyar mı?
Ama bu normal insan düşünceleri..İnanın o yıkımda normal olamıyorsunuz..




alıntı