YaLan(mıŞ),YaNar(mıŞ),YaKar(mıŞ)--
 

YaLaNMıŞ..!

Bu güne dek yaşadığım herşey...!
Sevindiğim , Sevildiğim yalanmış..

Manasını yitirmiş ; yazılan onca şiir , dökülen onca yaş..!
Ben yarama tuz basıp beklerken , Bir yastığın altına gözyaşlarımı saklarken
bu gurbet elde her gün derdime dert eklerken...çoktan unutulmuşum meğer..!
Adım geçmez olmuş lügatlarda , dillerde lanetlenmişim..!
Anladım ki kendime en büyük ceza benmişim..!

YaNaRMıŞ..!

Bir aşk uğruna bir ömür...
Hiçbir karşılık beklemeden , gençliğini yakarcasına
Kimseyi dinlemeden onun gözlerine bakarcasına..
Ve Azrail’i peşine takarcasına sevince..!
Yanarmış be Vefasız .. Yanarmış Yürek..!

Ve

YaKaRMıŞ..!

Onca yaktığı yetmezmiş gibi , küllerini savururcasına
Nefreti yetmezmiş gibi , yüreğine kurşun sıkarcasına
Bunlar sebep olamaz ölmeme.....
Başkasının gözlerine bakarcasına... baktın ya gözlerime
O an öldürdün beni..!

Şimdi kutla zaferini..