Sait Faik Abasıyanık - Babamın İkinci Evi

Sait Faik Abasıyanık - Babamın İkinci Evi

Mutfağında kızarmış ördek, suyuna bulgur ve irmik helvası hazırlanmış köy evine niçin gittimizi o gün bilmiyordum Bugün dertli ve kimsesiz, otelin penceresinden geçen tramvaylara bakarken, niçin bu köy evine
bir akşamüstü sessiz sedasız, bekleniyormuşuz gibi indiğimizin sebebini söylemeyeceğim Akşam ezanı daha öbür köyde okunmuştu Atlarımıza
biraz su vermiştik Babam, şehirden çıkalıberi somurtmuştu Bir taraftan bulutlu gök,diğer taraftan yolun tozları ve hendekleri sinirlerini adamakıllı
germiş olacaktı Bir kelime söylesem belki geriye dönecektik
Kazanın sessiz, köpek sesleri dolu sokaklarını tekrar dört nala geçeceğiz,
atlar ahırlara bağlanacak, o belediye kıraathanesine, ben odama
kapanacağım

İyisi mi, ses çıkarmamak hayırlıydı Ben de somurttum Yalnız bir iki defa dalgınlığımdan atım sürçtü: Babamın kirpiklerinin rüzgarlandığına dikkat edebildim Gözlerini çevirmedi bile Çünkü ekseriya bu gibi hallerde göz göze geldiğimiz zaman kendini tutamaz suni bir alaycı gülümseme ile dudağını kenetlerdi Kendi atı hiç sürçmezdi Dediğim köy evine vardığımız zaman atlarımızı ufak, oya gibi bir köy çocuğu aldı Kasketinin kenarına sokulmuş karanfile baktığımı sandığı için çiçeği bana verdi
Halbuki ben onun, ıslak saman rengi gözlerine, yüzünün aynı renkteki derisine bakmıştım Kim bilir karanfili bana, belki de onları veremeyeceği için vermişti Bu arada babam arkasını dönmüştü Verilen çiçeği önce kokladım Sonra, kasketimle kulağımın arasına yerleştirirken babamı bana bakar buldum Gülmedi Ciddi de değildi Yüzü ifadesiz, mümkün olduğu kadar saçma ve sakindi Kızardım sanırımBir hint horozuna gözlerimi dikmiştim Kırmızı ve tüysüz boynuyla bu yarı karanlıkta
ne kadar csseli, iri şeydi Ne kuvvetli olsa gerekti

Babam, "hadi sersem," diye mırıldandı
Biz evden içeri girerken; çocuk etrafımızda ağır ağır atları gezdiriyordu
Köy evinin içine ayak basar basmaz elbette, bir saman ve hafif tezek kokusu duyulur Biraz daha yaklaşınca yayıkların bulunduğu yerden eskimiş bir ayran kokusu da burnumuza çarpacaktır Dört beş ayak merdiven çıktık Tahtaboş, muallim kürsüsüne, daha doğrusu millet bayramlarında uluorta söz söyleyen hatipler için yapılmış kürsülere benzeyen bir yerde, bir kadın namaz kılıyordu Babam bu kürsünün beşinci ayağında, ben üçüncüsünde bir müddet bekledik

Ayakkabılarımızı ev kapısının dışına bıraktığımız için yün çoraplarımız evin
içinde ufacık bir gürültü bile yapmamış olacağını tahmin ediyorum Öyle ki kadın, son rekatı bitirip selam verirken bizi görüverecek; bu yarı karanlıkta, babamın zaten heyulai hali gölgelerle büyüdüğü, esatirleştiği için çığlık çığlığa köyü ayaklandıracak sanmıştım Hiç de böyle olmadı Kadının sağ tarafında olduğumuz için ilk selam verişinde bizi gördü Ben evvela ihtiyar kadının dudaklarına baktım Sakin kıpırdaşırlarken gözle-
rini gördüm Bu arada çıkık şakak kemiklerini farkedebildim Başımı öbür tarafa çevirirken kalbimden de bir muhabbet gelip geçiverdi; rüzgar gibi esiverdi Başörtüsünü koklayabilseydim, dedim Beyaz tülbenttendi Ni-
neminki gibi Bu sefer ana, şefkat dolu başını tekrar bize çevirdi Karşı tarafta başka bir kapıyı aynı müşfik başla işaret ederek:

-- Ömer Ağa, dedi Fatma içeride, girsenize
Babam:
-- Gireriz, dedi Sen nasılsın? İyisin ya nine
Kadın başını salladı, biz karşı odaya yollandık
Orada genç bir kadın vardı Akşama karşı türkü söylüyordu Biz girince ayağa kalktı, gülümsedi Odanın içini köhnemiş bir meyve kokusu sarmıştıYerdeki Kocaeli kilimi ıslak bir kırmızı renkle, gaz lambasının altında, acayip bir reçel gibi kaynıyordu Bu esrarengiz seyahat, beni tecessüsten tecessüse attığı için her şeye dikkat etmeye çalışırken, babam,birdenbire bana döndü Daha genç kadının selamını bile iade etmeden:
-- Hadi oğul, git, dedi Emin'e yardım et Atları işetmeden ahıra sokmayın ha

Atlar işemişler, ahıra girmişlerdi Önlerine kuru ot yığılmıştı Ahırın eşiğine de Emin oturmuştu Elinde çakı, bir dal soyuyordu Yanıbaşına oturdum Yüzüme bakmadı Elindeki sopayı bana söyleyecek bir söz bulmak
için, sinirli sinirli çakısıyla kertiklediğini farkediyordum Gözüm, elindeki dalda

-- Ne dalı o? dedim
Bir müddet cevap vermedi Elini kesmişti Bir kedi dili kadar keskin, sivri, pembe diliyle parmağını uzun
zaman yaladı Sonra kızılcık renkli dudaklarının arasından:
-- Kızılcık, dedi
Konuşmadık Bu taze, su kenarında yaz sıcağı kadar ılık çocuk, bana gösterdiği ilk aşinalıktan çoktan pişman olmuşa benzer gibiydi Evden kalınca bir kadın sesi bizi çağırdı Kızarmış ördek, syuna bulgur ve irmik
helvası yedik Sofra tahtadan bir yer sofrasıydı Peşkirler, kalın bezdendi Tahta kaşıklar vardı Babama ve bana çatal da koymuşlardı Geçenlerde, ay ışığında mısır tarlasında domuzlarla acayip, korkunç bir saklambaç
oynanmıştı Emin kadar bir çocuğu, domuz göbeğinden ikiye biçivermişti İhtiyar kadın bu hikayeyi ağır ağır,uzun uzun anlattı Vakanın kimlerin tarlasında geçtiğini, çocuğun kim olduğunu, avcıları birer birer anıyordu Babam, hepsini tanıdığını anlatan bir yüz takınmıştı Emin hep bana bakıyordu Biz üç erkek ve bir ihtiyar kadın yemek yiyorduk Genç kadın hizmet ediyorduYalnız avuçlarındaki kınayı, sahanları sofraya koyarken
görebiliyordum Yemeği ihtiyarın namaz kıldığı yerde yedik Yemekten sonra evin üst katında ocaklı bir odaya çıktık Emin ocağı yaktı Bir siyah koyun pöstekisinin üzerine diz çöktü Bir müddet sonra da boylu boyunca oraya uzanıverdi Boyu koyun pöstekisini ancak aşıyordu
İhtiyar kadın da minderin üzerinde uyuklamaktaydı

Ben onu yanıbaşındaydım Elim elindeydi Uyku sârî bir hastalık gibi bu elden bana geçiyor, gözlerim kapanıyordu Elimi ihtiyar kadının kuzu, mazlum elinden kurtardım Biraz uzağa, Emin'in pöstekisine doğru uzattım

Bu sırada babamla genç kadın sedirin üzerindeydiler Babamın cigarası, esrarengiz ışıklar ve dumanlarla alevleniyordu Düğünlerden, genç kızlardan, delikanlılardan bahsediyorlardı Emin'in yüzünde ocaktan kor olmuş dökülen bir odunun çıtırtısı çiçeklendi Uyudum

Uyandırıldığım zaman tanyeri ağarıyordu Kasabaya, babamın içgüveysi girdiği zengin evine doğru yol alırken, taze manda sütünün kokusu sıcak buharı, hâlâ sabah sisiyle ürpermiş, yüzümün üstünde, hâlâ ihtiyar kadının dudakları alnımda, hâlâ kardeşim Emin'in kalın parmakları parmaklarımın içinde sabittiler

Bu hissi uzun müddet, alaminüt fotoğrafçıların çıkarttığı kartlar gibi muhafaza ettim Sonra sarardılar, belirsizleştiler