Bostan Korkuluğu - Masal Okuyun

Bostan Korkuluğu

Bostan korkuluğu bir gün kendini çok yalnız hissetti Kendine bir arkadaş aramaya karar verdi Önce kargaya sordu:

- Benimle arkadaşlık eder misin?

Karga kızarak:

- Benden bir darı tanesini bile esirgersin Seninle nasıl arkadaş olabilirim? dedi Uçtu gitti

Korkuluk boynunu büktü Ama umudunu yitirmedi Ayağının dibindeki tarla faresine seslendi:

- Ne olur dostluğumu kabul et

Tarla faresi:

- Senin dostluğun olmaz olsun! Geçen gün açlıktan ölen yavruma yiyecek götürüyordum Sen önüme çıkınca korkudan düşürdüm, dedi

Korkuluk buna çok üzüldü Ama biraz ilerde oynayan çocukları görünce yeniden umutlandı Onların yanına yaklaşıp :

- Beni de aranıza alın ne olur! diye yalvardı

Çocuklar hep bir ağızdan :

- Bizleri korkutuyorsun Topumuz kaçsa , senden korkumuzdan gelip alamıyoruz, dediler Sonra koşarak uzaklaştılar

Zavallı korkuluk şaşırıp kaldı

- Hiç kimse beni sevmiyor Herkes benden korkup kaçıyor! diye ağlamaya başladı

Sonra

- Yalnız yaşamaktansa, öleyim daha iyi! diye mırıldandı

Onun bu söylediklerini bekçi köpeği duydu Havlayarak :

- Ölmek çare değil Yalnız yaşayan bir tek sen değilsin, dedi Sonra devam etti:

- Ben de yalnızım Benden de herkes korkuyor Havlayarak buraya kimseyi yaklaştırmıyorum Çünkü görevim bu, dedi

Bunun üzerine korkuluk ağlamayı kesti

- Doğru söylüyorsun köpek kardeş Ben görevimi yapmasam, kuşlar, fareler ekinleri yer bitirir Çocuklar tarlayı ezer geçerler Hele bostan hırsızlarına gün doğar Sonra sahibim, karısı ve üç çocuğunu nasıl geçindirir? Emeğinin karşılığını nasıl alır? dedi ve o günden sonra da yalnızlıktan hiç şikayet etmedi