Zafer Ve Öfke

Bizans İmparatoru Romanos Diogenes (Romen Diyojen) hanedan mensubu değildi Askerlik bilgisi, tecrübe ve cesareti, dul Bizans İmparatoriçesi Eudoxie’nin (Evdoksiya) dikkatini çektiğinden, diğer aday ve teklifleri reddederek, 1068’de Diyojen’i tercih etmesine sebep oldu Tek şartı vardı: Bizans tarafından tehdit olarak algılanan Selçukluları yenmesi

Bu yüzden Diyojen, tahta çıktığı tarihten (1068) 1071 yılına kadar her yıl Selçukluların üzerine sefere çıktı 1068’de Pozantı’ya, 1069’da Palu’ya kadar geldi 1070’te de Kayseri’ye ordu gönderdi Bu seferlerle, Bizans ordusunun savaş kabiliyetini ve tecrübesini arttırdı Disiplinli olmasını sağladı

Yeterince güçlendiğine inandığı gün ise büyük savaşı vermek üzere yola çıktı 200 binden fazla asker toplamıştı Ordusundan o kadar emindi ki, “Selçuklu Sultanı Alpaslan’ı atının kuyruğuna bağlayacağını” iddia ediyordu

İran’ın içlerine ilerleyecek, Türkleri daha da doğuya sürecek, başşehirlerini zaptedecekti İmparator, yalnız Anadolu’yu elinde bulundurmak ve Türkleri yok etmek değil, bütün İslâm ülkelerini de almaya karar vermişti İstilâ edeceği İslâm ülkelerindeki camilerin yerine kiliseler açmayı ve bu suretle İslâm dinini ortadan kaldırmayı da aklına koymuştu

Durumu Suriye taraflarında savaşan Sultan Alpaslan’a bildirdiler: “200 binden fazla (Bizans’ın ordu mevcudunu Matthew of Edessa 1 milyon olarak veriyor [figure of 1 million according to Matthew of Edessa] bir ordu ile Bizans İmparatoru üzerimize geliyor!”
Sultan Alpaslan kararlı, emin, mütevekkil bir tebessüm eşliğinde cevap verdi:

“Biz de onların üzerine gidiyoruz!” (Bunu korkmadan, zorluklar karşısında tırsmadan “hayatın üzerine gitmek” anlamına alabilirsiniz)
Hâlbuki ordu mevcudu 50 bin civarındaydı Kendi ordusundan en az beş kat daha kalabalık bir düşmanla karşılaşacaktı Buna rağmen korkmuyordu Diyar-ı Bekir’den kuzeye yöneldi ve Bizans’ın beklemediği bir anda, Malazgirt’in doğusunda ordugâhını kurup savaş hazırlığına başladı

26 Ağustos 1071’de Cuma namazından sonra askerlerine konuşan Alpaslan: “Bugün burada Allahü teâlâdan başka bir sultan yoktur, emir ve kader O’nun elindedir” dedi, “bu sebeple benimle birlikte cihad etmekte veya benden ayrılmakta serbestsiniz!”

Nihayet savaş ve zafer 200-300 bin kişilik Bizans ordusu, 40-50 bin kişilik Selçuklu ordusuna yenilmiş, Romen Diyojen esir alınıp Alpaslan’ın huzuruna getirilmişti Elleri arkadan bağlıydı Utancından başını kaldıramıyordu

Sultan Alparslan, onu ayakta karşılayıp ellerinin derhal çözülmesini emretti Ardından “Savaş talih işidir, bugün biz kazandık belki yarın siz kazanırsınız, mahcup ve mahzun olmayınız İmparator” diye teselli etti Diyojen, savaş öncesi, muazzam ordusunun Müslümanları muhakkak yeneceğine inandığını ifade ettikten sonra, “Yenildiğime inanamıyorum” diye mırıldandı

Sultan Alparslan; “Eğer zafer sizin olsaydı, bana ne yapardınız?” diye sordu
Diyojen, “Kamçılardım” cevabını verdi Alparslan: “Benim size ne yapacağımı düşünüyorsunuz?” diye sordu
“Ya öldürürsünüz yahut İslâm memleketlerinde bir esir gibi dolaştırır, süründürürsünüz!”

Alparslan, yenilgiye uğramış bir insanı küçük düşürmek istemedi Aldığı kültürde “düşene vurulmaz”dı Gülümsedi ve dedi ki: “Sizi affediyoruz, memleketinize dönebilirsiniz”

Sultan Alpaslan öfkesini yenmişti Birkaç gün öncesine kadar kendisi hakkında demediğini bırakmayan, “Türk Sultanı’nı atımın kuyruğuna bağlayıp sürüyeceğim, atlarımı Hemedan’da sulayacağım” diyen imparatora şimdi acıyarak bakıyordu “Evet affediyoruz Biz affı ve affedeni seven bir Allah’ın kuluyuz”

Yanına muhafız verdi, cebine harçlık koydu ve İmparatoru ülkesine uğurladı Ne yazık ki, Romen Diyojen, Bizans sınırlarından içeri girer girmez karısı İmparatoriçe Eudoxie’nin emriyle tutuklandı Hakaretler edilerek İstanbul’a getirildi Gözleri kızgın demirle dağlandı Türlü işkenceler yapıldı Sonra da öldürüldü Alicenap düşmanının yapmadığını ona karısı ve dostları yapmıştı

Yavuz Bahadıroğlu