Namaza Fikri Hazırlık

Namaza Fikri Hazırlık
Hakkında Namaza Fikri Hazırlık




Namazda huşû, kendini namaza konsantre etme ve namazda derinlik hissedebilme birçok mü’minin sorunudur Namazla kendini bulamayan bizler; ne gibi bir hazırlık yaparsak bu sıkıntıyı aşarız?

Namazın bizzat kendisi huzûrdur Aleyhissalâtü Vesselâm Efendimiz, Mi’rac gibi huzûrun en mükemmel ve en münevveriyle şereflendirilmişti Bu çok önemli hâlin bizim mahiyet menşûrumuza aksi, namaz şeklinde olmuştu Evet O’nun Mi’rac’dan bize getirdiği en kıymetli hediye namaz olmuştur Bizler için mikro plânda namaz bir Mi’rac demektir Bunu duyup buna doyabilmemiz için, bir rahmet eseri olarak, günde beş defa namazla huzura alınıyor ve Rabb’imize muhatap olma bahtiyarlığıyla şereflendiriliyoruz Allah (cc) lütfuyla O’nu huzûruna aldı Ve en çok sevdiği bu insanı bizim nâmımıza konuşturdu Tahiyyatı ile O’na selâm verdi ve bize de selâm gönderdi Efendimiz (sas) istifade ettiği gibi, biz de o teveccühten istifade ettik Namaz işte böyle bir huzûru sembolize eder

İnsan namaza gelirken, bu anlayış ve bu düşünce ile gelmelidir Böyle kudsî bir işe hazırlanma çok önemlidir Her şeyden evvel namaza hazırlanırken abdest alınır Bazı hallerde de abdest yerine gusül yapılır İnsan, abdestte her uzvunu yıkayışıyla ayrı bir mesafe alır, ayrı bir aydınlık idrak eder ve ayrı bir canlılığa ulaşır Abdest içinde okunan duâlarla da belli bir metafizik gerilim içine girer Zira namaz İlâhî huzûra ermek ve âdeta, vicâhî olarak Hakk’la görüşmek demektir

Namazda Okuduğunuz Kur’an’ı Bizzat Cenâb-I Hakk’a Takdim Ediyor Gibi Okuyun

Bir insan düşünün ki, kendisine çok mühim bir mes’elede, seçkin bir topluluk karşısında, bir konuşma teklifi yapılmıştır ve o insan ilk defa böyle bir topluluk huzuruna çıkacaktır Dinleyenler arasında her sınıfın en üst seviyedeki temsilcileri de bulunmaktadır O insan böyle bir durum karşısında nasıl sararır, solar, bocalar, kem küm eder ve müthiş bir heyecan içine girer; öyle de kul, namazında bu kişinin durumundan bin misli daha fazla bir heyecan ve helecan içine girer tabiî ne yaptığının şuurunda ise Çünkü biraz sonra onun konuşacağı meclis, sadece misâl olsun diye sözünü ettiğimiz meclisten kıyas kabul etmeyecek ölçüde daha mehabetli ve daha yücedir Bu insan, her an ayrı bir şe’n ve tecellide olan Rabb’in huzûruna girecektir Ve daha önceki namazdan bir sonraki namaza ülfet adına intikal edecek heyecan yatıştırıcı müsekkinlere karşı dikkatli olmalıdır
Düşünmeli ki, Hz Mûsa (as) gibi ulü’l-azm bir peygamber, Cenâb-ı Hakk’a ait mehabetle dopdolu olduğu halde, yine de Firavun’un yanına girmeden evvel (Rabbişrahlî) (Tâhâ, 20/25) demek suretiyle bir iç hazırlık yapıyordu; vicdanını konuşturuyor ve mukavemetini arttırması için Cenâb-ı Hakk’a duâ ve niyazda bulunuyordu

Mü’minin abdesti ve mescide gidişi bir ilk hazırlıktır sanki Hayalinde Allah Rasûlü (sas) temessül etmiş ve biraz sonra da namazında O’na cemaat olacaktır Bu şuur ve bu iştiyak içinde namaza duracak ve namazında okuduğu Kur’an’ı bizzat Cenâb-ı Hakk’a takdim ediyor gibi okuyacaktır Belki yer yer, mescidin dışında bırakmaya çalıştığı uygunsuz düşünceler onu rahatsız edecek; fakat o böyle eşkiya ve yol kesicilere kat’iyyen teslim olmayacak ve yoluna devam edecektir Ayakta durmaya dermanı kalmadığını hissedince de, Rabb’in azameti karşısında iki büklüm olup rükû’a varacak, rükû’dan kalkarken de vicdanında Cenâb-ı Hakk’ın kendisine Rahmet nazarıyla bakışını yakalamaya çalışacak

Ve o bakışı yakalamış gibi, hayretinden dizlerinin bağı çözülecek, tam ve ciddi bir teslimiyet içinde, kulun Rabb’ine en çok yaklaşabileceği sınır nokta olan secdeye kapanacak Ümmetlerin âhirette diz çöküp oturmasına mukabil, o, bu ıstırarî hâli ihtiyarî olarak dünyada yapacak ve diz üstü çöküp, yalvarış ve yakarışlarla Rabb’ine müracaatta bulunacak ve gönül dünyası huzûrun ışıklarıyla dolup taşacaktır O, böyle yapıp ve bunlara mazhar olunca, âhirette böyle bir duruma düşmekten de -İnşaallah- kurtulacaktır Zira Allah (cc) iki korkuyu bir arada vermiyeceğini va’d etmektedir İki emniyetin bir arada verilmediği ve verilmiyeceği gibi Bu seviyeyi elde edebilmenin kendine göre yolları vardır Bunlardan bazılarını şöyle sıralamamız mümkündür:

1 Tefekkürde Israr Etmeliyiz
İnsanın tefekkürü, onu, bir taraftan semânın yıldızlarla yaldızlanmış ufuklarına götürmeli, diğer taraftan da mahiyetinin derinliklerinde seyahat ettirmelidir ki “kör ve sağırların” yediği damgayı yemiş olmasın Çünkü böyle olanlar, kalplerini terk ve rabbanî latîfelerini ihmâl ettiklerinden dolayı, körler, sağırlar ve dilsizler gibi yaşamaktadırlar Kendi mahiyetlerini görüp dururken de durumları daha farklı değildir İnsan tefekkürle, bir saatlik ibadetini bin senelik ibadet hükmüne getirebilir ve bu seviyede sevap kazanabilir Ve işte, bu tefekkür şuuruyla namaz onu, esmâ dâiresinden sıfat dâiresine, oradan da zât dâiresine sıçratır ve insan âdeta sonsuzluğa yelken açmış gibi olur

2 Ölümü Düşünmeliyiz
Bu yapılırken de ihtimal ve faraziyelerle değil, bizzat ölümle burun buruna gelmiş bir insan hâletiyle yapmalıdır Zaten Kur’ân-ı Kerimde “Küllü nefsin zâikatü’l-mevt” (Âli İmran 3/185) âyetiyle bu hakikata arz edilen çizgide parmak basmaktadır Ayetin manâsı ise şöyledir: “Her nefis bilerek veya bilmeyerek ölümü tadıp durmaktadır”

3 Huzur Dolu İnsanların Yanında Kılmalıyız
Başını secdeye koyduğu zaman soluklarında Muhammedîlik esip duran birinin yanında kılınan namaz da insanın o havaya bürünmesine bir vesiledir Ondandır ki, cemaat olma tavsiye ve emredilmiştir Çünkü ferdin iç mukavemeti her zaman huzur temin etmeye yetmeyebilir Bu durumda, cemaat içindeki fertlerin ma’nevî desteği onun imdadına yetişir ve ona da huzur kazandırır “Rukû edenlerle beraber siz de rukû edin” (Bakara, 2/43) âyetinin işaretinden bu anlaşılır

4 Namazımıza Biraz Çeki Düzen Vermeliyiz
İrâdemize hürmet, saygı duyarak ve irâdeli bir varlık olmanın gereğini yerine getirerek, namazımıza biraz çeki düzen vermeliyiz Evet irâdemize temrinler yaptırmalı ve huzûra giden yolda biraz da onun mevcudiyeti esasına göre yürümeliyiz Namaz, öyle dünyevî işlerimiz arasından geçiştiriliverecek kadar ehemmiyetsiz bir vazife değildir O bizim için en mühim bir meşgaledir Namaz ciddiyetle ele alınmalı ve öyle edâ edilmelidir Değil başka bir iş yüzünden onun ihmâle veya aceleye getirilmesi, gerektiğinde her türlü işimiz ona fedâ edilmelidir