Ruhaltı Mektupları 1

RUHALTI MEKTUPLARI - I

…Sigarasını elinden aldığımda hala ağlıyordu,
Bana “neden ben” diye sordu
Cevabı aslında biliyordum ama söyleyemedim konuşamadım işte,
Sigarasından bir nefes çektim
Sanki onun tüm hüzünlerini çeker gibi, sanki bir günah yiyici gibi
Yüzümü karanlıklara gömüp hep istediği şeyleri söyledim ve sonra durup bana baktı “Vazgeçmek mi zor yoksa kaybetmek mi “ dedi, sustum,
Yalnızca sustum

…Gece inadına ilerledi,
Ona son baktığım anı tam 30 dakika geçmişti,
Meleğim kafasını göğsüme yaslamış hala sessiz sessiz ağlıyordu,
Aslında bende ağlıyordum ama göz yaşlarımı saklıyordum,
Kalbim eziliyordu ve ruhum artık özgürlüğünü istiyordu bir an için kendimi bıraktım
İşte o an sanki ölüyorum sandım ve anladım her şeyi ,
Yaşamayı, ölümü, kaybetmeyi, sessizliği ve gerçek acıyı

…Gölgeler arasında duvardaki yansımamıza baktım,
Aklıma küçükken annemin okuduğu masallar geldi,
Tıpkı o güzel prensesler gibiydi,
Ne gölgeler nede gece güzelliğini bozabiliyordu meleğimin,
Sanki derinlerden gelmiş bir peri gibi kollarımda duruyordu
Ve gözleri odadaki mumlardan bile daha parlaktı
Bir an için titrediğini hissettim ve daha sıkı sardım onu,
Son anlarına yaklaştığında bir sigara daha istedi
Sigaraya uzandım ve son sigaramı yakıp bir nefes aldım,
Kaşlarını çattı “bunu bir daha yapma” dedi,
“Neden” dedim senin tüm ilklerin ben olmalıyım” dedi,
Gülümsedim sanki ruhum biraz olsun huzur bulmuştu
Ve birlikte mutlu ve huzurlu bir uykuya daldık

…Uyandığımda o çoktan gitmişti
Ve geriye buz gibi bir beden kalmıştı kollarımda,
Tüm gücümle haykırarak ağladım
Verdiğim tüm sözleri unutarak ölesiye ağladım
Ve ben o gece ruhumu tek bir sigaraya, tek bir bakışa sattım
SGabriel

Dün gece sensizliği anlatmaya çalıştım, sanırım bunu bile başaramadım
deniz mavisi gözlerin geldi aklıma ve gözlerinde boğulduğum geceler
Biliyormusun sen yatakta uyurken ben hep seni izlerdim senin yanında
bir dakika bile gözlerimi kapatmadım, hep korktum gitmenden hep
ürperdim bu düşünceyle Sabahın ilk ışıkları saçlarına vurduğunda bir
hayal denizindeymişcesine dalıp gittim derinlere Sen ise her sabah
kalktığında gözlerimin kan kırmızısı olduğunu söylerdin ve her sabah
sorardın "neden uyumadın?" hep yalanlar uydurdum sana saçma
sebepler söyledim, hiç bilmedin neden uyuyamadığımı seni korkmadan
yalnızca kendimce yaşabilmek için her gece uykumdan olduğumu hiç
bilemedin Bazen isyan ederdin "sevgi sövcüklerin nerede" diye keşke
her gece kulağına fısıldadığım şeyleri yüzünede söyleyecek cesaretim
olsaydı Seni ne kadar sevdiğimi hiçbir zaman anlatamadım, zaten
anlatsamda inanmazdın Şimdi düşünüyorum o eski günleri aklıma
ağladığın anlar geliyor, yeryüzünde senden başka kimseye ağlamak bu
kadar yakışmıyordu, sanırım sende biliyordun bunu bu yüzden ağlamak
için fırsat kolluyordun Gözlerinin mavisi bir anda parlıyordu yanaklarının
pembeliğinde göz yaşları gül yaprakları gibi duruyordu, hele o iç çekişlerin
yokmu sanki ağlamamak için kendini sıkan bir çocuk gibi oluyordun
Yüzün güldüğündeyse baharı anlatmak için kelime aramazdım, tüm
renklerinle seni yaşardım bahar yerine
Hatırlarmısın bizim şarkımızı hani sen çok severdin, bu şarkıyı daha ilk
mırıldandığımda sarılarak ağlamıştın bana

"Ah yabanım benim,
Yaban bakışlım
Dağınık saçlım
İsyankarım
Akşamdan kalmış sarhoşluğum,
Kara sevdaya tutulduğum
Ah yabanım benim
Ah yabanım benim
Şarkım seğahım
İstabul yüzlüm,
Günahkarım
Toz mavi günler paylaştığım,
Hayat kadar çok alıştığım
Ah yabanım benim
Kar yarası gibi,
Yüzüm acır bak
Günahım varsa,
Tövbekarım
Karmışıklığına bulaştığım
Ölüm kadar çok alıştığım
Ahh yabanım benim"

Sana seni anlatmak değil istediğim, sana bendeki seni anlatmak her ne
kadar geç olsada Birgün ölmeden önce bunları bil istedim ve bilmeni
istediğim son şey kardelenim yaşadığım en güzel anlar hep seninle oldu

"Yine aylardan kasım,
Sanki sende kaldı bir yarım"