Salim Jarbon Çadir Kuşaği

ÇADIR KUŞAĞI

İstersem gülümserim,

kolay ne var bundan

Ama karanlığı kalacak gözlerimde

mezar çiçeklerinin,

bir yaşlı selvinin karanlığı kalacak,

alt üst olmuş yurdumun köylerinde,

acı sessizlikle kuşatılmış yurdumun köylerinde,

yıkıntılar arasında güçbelâ ayakta duran

bir yaşlı selvinin

Hangi halkı parçalamıştır tarih,

parçaladığı kadar benim halkımı?

Halkım benim oldu toprağımdan,

saçıldı dört bir yana halkım benim

Daldı yurdum uykuya

iççekişleri arasında ufkun

Bense burdayım,

gözlerim kapkara, zifir gibi,

çadırların karanlığını taşır gözlerim

Çocuk dudakları değil bu dudaklar artık,

analarını çağıran dudaklar değil,

döndüler kuru bir ekmeğe,

çağırmazlar hiç kimseyi

Siz orda barıştan dem vurun hâlâ,

ben burda durayım köksüz

Ben burda boşluğa asılmış bir tavan

Çadırlarda büyüyen bir kuşağım ben,

ben, çadırlarda çoğalan

Bir daha kulak verin,

bir daha dinleyin beni:

Büyüyen ve çoğalan bir kuşağım

ben kara çadırlarda

Kalsın sizin ekmeğiniz sofranızda

Uyuyayım ben burda aç ve susuz

Ama tarih dört açsın gözünü

bizim çadır kuşağına

Salim Jarbon