Akşam Serüvenleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

AKŞAM SERÜVENLERİ

Bir seferden döneriz seninle bazı akşamlar

Gün bulutları açık mora boyadıktan az sonra

Bile bile karanlığın bizi kalın örtülerle örteceğini

Son ışıklara dalarız koşa koşa gene de

Sürgününüm izini sürerim her yerde seve seve

Alacakaranlıkta hem özlemlin hem öksüzün olmak için

Kapanmaya hazırımdır kat kat kendi üstüme

Yağmurdan güneşten poyrazdan uzun yollardan

Biz şimdi gurbetimize çıkıyoruz vakit tamam

Çanlarla türkülerle davullarla ayrılmak uzak bize

Yüzüme vuran sıcaklığınla çocuk dudaklarınla

Sen giderken ellerimde ellerinden ayrılmanın öfkesi

Varlığında yeniden kurulur eksiksiz bir sıla

Seni her düşünmemde benzersiz bir yurt özlemi

Bana düşen gelişini aralıksız beklemek

Beklerken bakışında eriyip gitmek yavaşça

Beklerken sonsuz bir ormanı yürümek saçlarında

Benim tutkum ölümüm serüvenim bu işte

Afsar Timuçin

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

AKŞAM TÜRKÜLERİ

Beyaz bir gün üstüme kapanıyor

Yeşilini süze süze ormanların

Ah deniz dipleri neredesiniz

Derin deniz dipleri

Gözleri kadar güzel sevdalımın

Uzayan gölgelere uzanıyorum

Üstümde hırçın bir mavi

Yeni bir zamana başlar gibiyim

Batan günün ölgün kırmızısında

Usulca koyuluyor akşam türküleri

Gün bir kosuda dağıldı gitti

İnsan olursa olsun diyemiyor

Dokunduğum ne varsa kayıyor ellerimden

Ben bir şey olmamış gibi

Ölümsüz bir tutkuya davranıyorum

Nasıl olsa geceye daha çok var

Yasalarına sıkı sıkıya bağlı güneş

Ufka doğru süzülüyor olsa da

Her sevince yeniden başlıyorum

Afşar Timuçin

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

AKŞAMIN ANISI

Yorgun bir günden kalan

Avuçların uyudu avucumda

Saçların yüzümde omuzumda

Bana neler anlattı

Yüreğinin atışlarını duydum

İçimde içimin derininde

Yol bitmesin istedim uzasın

Alabildiğine dalsın karanlığa

Beklediğimiz oldu çatıldı

İki cana bir beden

Ya da bir başka deyişle varoldu

Bir bedende iki can

Bir iki silkindi deniz uzakta

Ay ikimize el salladı

İrili ufaklı bütün yıldızlar

Işık yolladı sevincimize

Ne olup bittiğini

Bizi görenler anlayamadı

Aşkın benzersiz güzelliğinde

Zaten kimse anlayamaz kimseyi

Afsar Timuçin

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

BARDAKTAN BOŞANIRCASINA

Çocuklar gibi koşmak boydan boya

Ufukları görünmeyen düzlüğü

Soluk soluğa şimdi

Üstümüze söken şafak

Biz böyle ayakta öleceğiz besbelli

Deniz gibi durmadan bir kıyıya çarparak

Her zaman bir yeşili, bir moru arındırarak

Biz böyle yaşayacağız

Sevişerek, savaşarak

Umarak, inanarak

Bardaktan boşanırcasına

Bir yağmurdur bizim için yaşamak

AFŞAR TİMUÇİN

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

BEKLERKEN

Sevdiğimin kulaklarımda sesi

Bembeyaz bir gül demeti

Kim bilir kaç yüzyılın gülşeninden

Duvar gibi kalınlaşırken bekleyişler

Birden bütün katılığın dağılması

Ve sesini duyuşum bir yerlerden

Kim bilir kaç yüzyılın gülşeninden

Ağır bir duyguyla birarada

Onsuz da olunur gibi gelirken bana

Gittikçe basan sis artan duman

Ve kilitlenmesi zaman zaman

İçimde bir ağırlığın aşk adına

Nasılsın nereden çıktın

Gerçekten bana mı geldin

Sen miydin o olmasa da olur gibi görünen

Şimdi yosun gözlerin gözlerimde

Binbir türlü rüzgarla rüzgarlanır

Kim bilir kaç dünyanın denizinden

Afşar Timuçin

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

BEN KİMİM

Ben kimim yaramaz bir çocuk

Sessizliğiyle kendine gizlenen

Bugün bile simyacılar iyi kötü

Bir şeyler bulup çıkarmak isterken

Ben kimim zamanın kıyısında direnen

Uçaklar uzaklara kanat vururken

Ben kimim kırılıp kalmış

Eski bir tekne gibi

Ben kimim çocuk düşlerinden

Anlaşılmaz ülkülere uzanmış

Ben kimim bilemiyorum

Açlığıyla olmadık sevgilerin

Bir küçücük bakışta oyalanan

Ben kimim olur olmaz zamanlarda

Kendine ve her şeye ağlayan

Afsar Timuçin

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

BENİ RÜZGARA VERME

Öfkeli bir deniz gibi

Üstünden atma beni

Yazdığın gibi silme

Yumlama parçalama

Ne yapsam kırılmaz diye

İtme koca dağlardan

Gidip gelip ağlatma

Bu bensiz yapamaz de

İçinin derinlerine sakla

Gösterme kimseye beni

Gönlünde tut bırakma

Kuşlara parçalatma

Çöllere koyup dönme

Gözden çıkarma beni

Tam her şeyimi aydınlatırken

Yeter bu kadar deyip sönme

Bir gidip bir gelip

Çocuk gibi oyalama

Korkutma yıldırma beni

Beni sakın bırakma

Afsar Timuçin

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

BİR SEVDA TÜRKÜSÜ

Akşam soğan kavrulan evlerde

Yoksul bir çorbayı ateşe koymadan önce

Son geleni bekler gibi seni beklemek

Bir yudum alır gibi bir kadeh buzlu rakıdan

Çocuk annesine güvenir gibi

Sonu belirsiz bir yolculuğa çıkar gibi

Hiçbir şey olmuyormuş gibi sevmek seni

Hiçbir yalanda hiçbir kandırmada payı olmamak

Hiçbir kaygının peşinde küçültmemek kendini

Bir yaz sabahında balkondan nasıl bakarsa

Dışarıya salınmamış çocuklar

Biraz özlemle ve biraz sevinçle

Nasıl bakarsa o çocuklar sokağa

Senin yolunu hiç yılmadan gözlemek

Benim için ölümsüzlükle birdir

Hep yüzünde kalmalı bu gülüş

Bu seni çağlara direnecek bir yontuya

Döndüren bu sevinç pırıltısı hep kalmalı yüzünde

Hep bu kadar büyük ve bu kadar güzel olmalısın

Bu kadar ölümsüz ve bu kadar olağan

Afsar Timuçin

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

BİR TUTKUNUN TÜRKÜSÜ

Neden onu görünce

Karışıyor ellerin birbirine

Onu görünce neden

Kendini bırakıp gidiyorsun giderken

Bırakıp gidiyorsun ve sende

Sevinç gibi bir acı koyuluyor

Öyle durup kalıyorsun gecende

Onu görünce sende neden

Bin tohum ekiliyor birdenbire

Birdenbire nice ürün kaldırılıyor

Onu görünce neden hızlanıyor

Suların akışı kendi kendine

O gidince neden baska birisin

Adın başka susuşun başka sesin başka

O gidince hiç kimse değilsin

Tükenmiş bir rüzgârsın ağaçta

Afşar Timuçin

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

CEYLANLARIN AŞK TÜRKÜSÜ

Yeni bir tutkuyu kaldırmaz o

Yeni bir aşk öldürür ceylanı

O sevdimi çocuklar gibi sever

Sen olsan ateşe verirsin tarlanı

Çiçeklerini yerle bir edersin

O bir duvar dibinde yatar sessizce

Düş gibi görür inen akşamı

Kelebekler yanaklarından öper

O sevdimi rüzgar gibi sever

Sen olsan yere çalarsın şapkanı

Yeni bir tutkuyu kaldıramaz o

Yazık olur küçücük saçlarına

Doyamadan gider derenin

Işık beyazı çakıl taşlarına

O sevdi mi yüreği bakakalır

Sen olsan yeniler giyip gezersin

Belki bir günde harcarsın paranı

O yemeden içmeden kesilir

Sevdiğini bir üzse bin üzülür

Sen olsan üzersin sevdiğini

O günde bin kere ipe çekilir

Afşar Timuçin

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

DEĞİŞİM

Çocuk ders çalışıyor görünüşte

Sayfaları yavaş yavaş çeviriyor

Çocuk deniz çalışıyor gerçekte

Gözlerini ufuklara dikiyor

Durup durup adını anıyor

Aşkın sözlüğünü ezberlemekte

Bütün nöbetçilerle yarışıyor

Gözleriyle gelişini beklemekte

Biz şimdi aşk öğrenelim

İnsan dersi sonra da öğreniyor

Yüzyıllık kitaplarda bilgi kendi malımız

Haritadan şehirler kaçmıyor ya

Sevinmek yaşarlığa dokunmaktır

Atlı gibi dört nala içimizden gidiyor

Bazen her şey yanılmakta bile

Sevişmek gene en az yanılmaktır

Afşar Timuçin

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

DERİNLEŞEN AKŞAMLAR

Bir sigara yaktım durup düşündüm

Neyim var neyim yok döküverdim önüme

Yeniden gözden geçirdim kendimi

Kendime yabancı düştüm gene

Nasıl da sert davranmıştım kendime

Şimdi daha iyi anlıyorum

Ben sokakların kural bilmez çocuğu

Bir baskası olabilir miydim hiç

Kendi yerime

Biraz da anılarla oyalansam

YaşanmıŞ ve bitirilmiş olanı

Nedense bir türlü sevemiyorum

Yeniden yaşamayı düşünmüyorum

En güzel sevinçlerimi bile

Her zaman kendime dar geliyorum

Ne zaman derinlerime dönsem

Yeni bir sayfa açılıyor önüme

Ne zaman yeni bir şeyleri özlesem

Neden bilmem

Kaskatı bir karanlık yerleşiyor içime

Afsar Timuçin

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri AKŞAM SERÜVENLERİ Bir seferden döneriz seninle bazı akşamlar Gün bulutları açık mora boyadıktan az sonra Bile bile karanlığın bizi kalın örtülerle örteceğini Son ışıklara dalarız koşa koşa gene de Sürgününüm izini sürerim her yerde seve seve Alacakaranlıkta hem özlemlin hem öksüzün olmak için Kapanmaya hazırımdır kat kat kendi üstüme Yağmurdan güneşten poyrazdan uzun yollardan Biz şimdi gurbetimize çıkıyoruz vakit tamam Çanlarla türkülerle davullarla ayrılmak uzak bize Yüzüme vuran sıcaklığınla çocuk dudaklarınla Sen giderken ellerimde ellerinden ayrılmanın öfkesi Varlığında yeniden kurulur eksiksiz bir sıla Seni her düşünmemde benzersiz bir yurt özlemi Bana düşen gelişini aralıksız beklemek Beklerken bakışında eriyip gitmek yavaşça Beklerken sonsuz bir ormanı yürümek saçlarında Benim tutkum ölümüm serüvenim bu işte Afsar Timuçin

10-09-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri AKŞAM TÜRKÜLERİ Beyaz bir gün üstüme kapanıyor Yeşilini süze süze ormanların Ah deniz dipleri neredesiniz Derin deniz dipleri Gözleri kadar güzel sevdalımın Uzayan gölgelere uzanıyorum Üstümde hırçın bir mavi Yeni bir zamana başlar gibiyim Batan günün ölgün kırmızısında Usulca koyuluyor akşam türküleri Gün bir kosuda dağıldı gitti İnsan olursa olsun diyemiyor Dokunduğum ne varsa kayıyor ellerimden Ben bir şey olmamış gibi Ölümsüz bir tutkuya davranıyorum Nasıl olsa geceye daha çok var Yasalarına sıkı sıkıya bağlı güneş Ufka doğru süzülüyor olsa da Her sevince yeniden başlıyorum Afşar Timuçin

10-09-2012	#3
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri AKŞAMIN ANISI Yorgun bir günden kalan Avuçların uyudu avucumda Saçların yüzümde omuzumda Bana neler anlattı Yüreğinin atışlarını duydum İçimde içimin derininde Yol bitmesin istedim uzasın Alabildiğine dalsın karanlığa Beklediğimiz oldu çatıldı İki cana bir beden Ya da bir başka deyişle varoldu Bir bedende iki can Bir iki silkindi deniz uzakta Ay ikimize el salladı İrili ufaklı bütün yıldızlar Işık yolladı sevincimize Ne olup bittiğini Bizi görenler anlayamadı Aşkın benzersiz güzelliğinde Zaten kimse anlayamaz kimseyi Afsar Timuçin

10-09-2012	#4
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri BARDAKTAN BOŞANIRCASINA Çocuklar gibi koşmak boydan boya Ufukları görünmeyen düzlüğü Soluk soluğa şimdi Üstümüze söken şafak Biz böyle ayakta öleceğiz besbelli Deniz gibi durmadan bir kıyıya çarparak Her zaman bir yeşili, bir moru arındırarak Biz böyle yaşayacağız Sevişerek, savaşarak Umarak, inanarak Bardaktan boşanırcasına Bir yağmurdur bizim için yaşamak AFŞAR TİMUÇİN

10-09-2012	#5
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri BEKLERKEN Sevdiğimin kulaklarımda sesi Bembeyaz bir gül demeti Kim bilir kaç yüzyılın gülşeninden Duvar gibi kalınlaşırken bekleyişler Birden bütün katılığın dağılması Ve sesini duyuşum bir yerlerden Kim bilir kaç yüzyılın gülşeninden Ağır bir duyguyla birarada Onsuz da olunur gibi gelirken bana Gittikçe basan sis artan duman Ve kilitlenmesi zaman zaman İçimde bir ağırlığın aşk adına Nasılsın nereden çıktın Gerçekten bana mı geldin Sen miydin o olmasa da olur gibi görünen Şimdi yosun gözlerin gözlerimde Binbir türlü rüzgarla rüzgarlanır Kim bilir kaç dünyanın denizinden Afşar Timuçin

10-09-2012	#6
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri BEN KİMİM Ben kimim yaramaz bir çocuk Sessizliğiyle kendine gizlenen Bugün bile simyacılar iyi kötü Bir şeyler bulup çıkarmak isterken Ben kimim zamanın kıyısında direnen Uçaklar uzaklara kanat vururken Ben kimim kırılıp kalmış Eski bir tekne gibi Ben kimim çocuk düşlerinden Anlaşılmaz ülkülere uzanmış Ben kimim bilemiyorum Açlığıyla olmadık sevgilerin Bir küçücük bakışta oyalanan Ben kimim olur olmaz zamanlarda Kendine ve her şeye ağlayan Afsar Timuçin

10-09-2012	#7
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri BENİ RÜZGARA VERME Öfkeli bir deniz gibi Üstünden atma beni Yazdığın gibi silme Yumlama parçalama Ne yapsam kırılmaz diye İtme koca dağlardan Gidip gelip ağlatma Bu bensiz yapamaz de İçinin derinlerine sakla Gösterme kimseye beni Gönlünde tut bırakma Kuşlara parçalatma Çöllere koyup dönme Gözden çıkarma beni Tam her şeyimi aydınlatırken Yeter bu kadar deyip sönme Bir gidip bir gelip Çocuk gibi oyalama Korkutma yıldırma beni Beni sakın bırakma Afsar Timuçin

10-09-2012	#8
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri BİR SEVDA TÜRKÜSÜ Akşam soğan kavrulan evlerde Yoksul bir çorbayı ateşe koymadan önce Son geleni bekler gibi seni beklemek Bir yudum alır gibi bir kadeh buzlu rakıdan Çocuk annesine güvenir gibi Sonu belirsiz bir yolculuğa çıkar gibi Hiçbir şey olmuyormuş gibi sevmek seni Hiçbir yalanda hiçbir kandırmada payı olmamak Hiçbir kaygının peşinde küçültmemek kendini Bir yaz sabahında balkondan nasıl bakarsa Dışarıya salınmamış çocuklar Biraz özlemle ve biraz sevinçle Nasıl bakarsa o çocuklar sokağa Senin yolunu hiç yılmadan gözlemek Benim için ölümsüzlükle birdir Hep yüzünde kalmalı bu gülüş Bu seni çağlara direnecek bir yontuya Döndüren bu sevinç pırıltısı hep kalmalı yüzünde Hep bu kadar büyük ve bu kadar güzel olmalısın Bu kadar ölümsüz ve bu kadar olağan Afsar Timuçin

10-09-2012	#9
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri BİR TUTKUNUN TÜRKÜSÜ Neden onu görünce Karışıyor ellerin birbirine Onu görünce neden Kendini bırakıp gidiyorsun giderken Bırakıp gidiyorsun ve sende Sevinç gibi bir acı koyuluyor Öyle durup kalıyorsun gecende Onu görünce sende neden Bin tohum ekiliyor birdenbire Birdenbire nice ürün kaldırılıyor Onu görünce neden hızlanıyor Suların akışı kendi kendine O gidince neden baska birisin Adın başka susuşun başka sesin başka O gidince hiç kimse değilsin Tükenmiş bir rüzgârsın ağaçta Afşar Timuçin

10-09-2012	#10
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri CEYLANLARIN AŞK TÜRKÜSÜ Yeni bir tutkuyu kaldırmaz o Yeni bir aşk öldürür ceylanı O sevdimi çocuklar gibi sever Sen olsan ateşe verirsin tarlanı Çiçeklerini yerle bir edersin O bir duvar dibinde yatar sessizce Düş gibi görür inen akşamı Kelebekler yanaklarından öper O sevdimi rüzgar gibi sever Sen olsan yere çalarsın şapkanı Yeni bir tutkuyu kaldıramaz o Yazık olur küçücük saçlarına Doyamadan gider derenin Işık beyazı çakıl taşlarına O sevdi mi yüreği bakakalır Sen olsan yeniler giyip gezersin Belki bir günde harcarsın paranı O yemeden içmeden kesilir Sevdiğini bir üzse bin üzülür Sen olsan üzersin sevdiğini O günde bin kere ipe çekilir Afşar Timuçin

10-09-2012	#11
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri DEĞİŞİM Çocuk ders çalışıyor görünüşte Sayfaları yavaş yavaş çeviriyor Çocuk deniz çalışıyor gerçekte Gözlerini ufuklara dikiyor Durup durup adını anıyor Aşkın sözlüğünü ezberlemekte Bütün nöbetçilerle yarışıyor Gözleriyle gelişini beklemekte Biz şimdi aşk öğrenelim İnsan dersi sonra da öğreniyor Yüzyıllık kitaplarda bilgi kendi malımız Haritadan şehirler kaçmıyor ya Sevinmek yaşarlığa dokunmaktır Atlı gibi dört nala içimizden gidiyor Bazen her şey yanılmakta bile Sevişmek gene en az yanılmaktır Afşar Timuçin

10-09-2012	#12
Prof. Dr. Sinsi	Akşam Serüvenleri DERİNLEŞEN AKŞAMLAR Bir sigara yaktım durup düşündüm Neyim var neyim yok döküverdim önüme Yeniden gözden geçirdim kendimi Kendime yabancı düştüm gene Nasıl da sert davranmıştım kendime Şimdi daha iyi anlıyorum Ben sokakların kural bilmez çocuğu Bir baskası olabilir miydim hiç Kendi yerime Biraz da anılarla oyalansam YaşanmıŞ ve bitirilmiş olanı Nedense bir türlü sevemiyorum Yeniden yaşamayı düşünmüyorum En güzel sevinçlerimi bile Her zaman kendime dar geliyorum Ne zaman derinlerime dönsem Yeni bir sayfa açılıyor önüme Ne zaman yeni bir şeyleri özlesem Neden bilmem Kaskatı bir karanlık yerleşiyor içime Afsar Timuçin