Öteler

Ölüm bir derin uyku, uyku ölüme tam eş;
Biri dünya, öbürü ukbâ buudlu kardeş

Ölüm hareketsiz bir saat, durgun bir ırmak,
Uyku akrep-yelkovan arasındaki tik tak

Birinin nabzı ölüm hissiyle atar-durur,
Birinden taşan endişe, tâ rûhlara vurur

Ölüm sırlı bir yolculuk, mezar tıpkı bir konak,
Her yanda sereserpe insanlar yaprak yaprak

Hepsinde ukbâ ciddiyeti, uhrevî vakar,
Ve bir diriliş ümidiyle beklerler bahar

Sessiz bir çağlayan içinde yüzerler gamlı,
Sevinç ve endişeyle yutkunurlar devamlı

Kiminin rengi apak, kiminin ki sapsarı,
Kimi de hazan ortasında bekler baharı

Kiminin çehresine âdetâ ziftler akar,
Kiminin sîmasında sanki şimşekler çakar

Bîhuzur bakışlar huzurla tüllenen yüzler
Kapkaranlık geceler pırıl pırıl gündüzler

Kan-irin içenler ve ziya yudumlayanlar
Sürüm sürüm olanlar ve hep O’nu duyanlar

O’na uyanmış gözlerde sevinç damlaları,
Cennetlere denktir onların hatıraları

Görür gibi olurlar Firdevsi az ötede,
Ve huri besteleri dinlerler perde perde

Ayak basıyor gibi bir gelin odasına,
Yürürler aşkla dopdolu vuslat adasına

Menzilin, mesafenin olmadığı o dünya,
Uğrunda canların feda edildiği rüya

Daha ötede ise sessiz bir sürü hayran,
Ne zaman var, ne de mekân, bir O bir de insan