Bu Sonu Önce Ben Yazdım ..

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

bu sonu önce ben yazdim

kimselerin basini bile bilmedigi o günlerde

ayrilik sevgiyi hissettigim ilk anda korkum oldu

seni bulup bulup yitirdim düslerimde

sonra yeniden buldum yeniden yitirdim

bende kalacagin bir yarin kurgulayamadim

sevgiyi ve korkuyu birlikte yasadim

bu yüzden bir daha göremeyecekmisim gibi uzun ve derindi bakislarim

her yeni bulusma ilki kadar heyecanliydi ve sensizlik hep seninleydi

bu sonu önce ben yazdim

kimselerin basini bile bilmedigi o günlerde

bilseydin ayriliga yazgilanmis bir sevgiye açar miydin yüregini

takvimden günleri birer ikiser çalmama

aylara yillara yerlesmeme izin verir miydin

görüyor musun farkinda olmadan ne çok sey paylasmisiz seninle

bu sonu önce ben yazdim

kimselerin basini bile bilmedigi o günlerde

hayallerin ardindan serüvenlere sürüklendik seninle

hiç görmedigimiz ülkelerde hayatlar kurar evler döserdik

kisa vadeler seçerdik hayatlarimizi yenilemeye

o gün gelmezdi bir türlü

vade dolmazdi

birileri çikar yolumuzu degistirirdi

yeni hayaller armagan ederdi bize

çocuk olur kanardik

sonuna kadar gidilecek yollar yerine böyle kopuk maceralara tutkunduk

seviyorduk

bir yaz gecesi dolunaydi

bana bakmistin

bende korkularimi yenmistim

bizden baska inanacak kimsem kalmamisti

yorgunduk kazanmak zorundaydik üstelik

adimlarimiza güç verecek saglam zeminlerden yoksunduk

içimiz bir kararsa bir daha günesi göremezdik

birbirimize güvendik, bize asilmayacak dag tas kalmadi sandik

en güzel günlerimizdi o günler

bu sonu önce ben yazdim

kimselerin basini bile bilmedigi o günlerde

sonra her sey degisiverdi

umutlarimizi yitirdik

kendi ayak izlerimizden yürüdükçe birbirimize

dostlugun vermis oldugu lezzeti üretmekten bikkin

kiskirtici huysuzluklardan medet umduk

ayri dünyalari özledik

kendi pesimizden kostuk baskalari diye

simdi sarkilar söyledigimiz birbirimizin gözlerinde eriyip gittigimiz puslu gecelerin kokusu burnumda tütüyor

beni beni böyle bir gecede öldürmeliydin

bir cennetten bir cennete geçmeliydim

itirazim olmazdi

sürgünleri bana vermemeliydin

Beni beni böyle bir gecede öldürmeliydin

ayrilik çigliklari kanimi dondururken

gemilerimi yakacak çilginliklarimi gemleyip

kendime ve sana en mutlu bölünmeleri vaat etmistim

benden armagan olacak bütün bensizlikleri reddettin

ve ben hiç bilmedigim dokunuslarinla yüregimden izlerini kazidim

bu sonu önce ben yazdim

Kahraman Tazeoğlu

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bu Sonu Önce Ben Yazdım .. bu sonu önce ben yazdim kimselerin basini bile bilmedigi o günlerde ayrilik sevgiyi hissettigim ilk anda korkum oldu seni bulup bulup yitirdim düslerimde sonra yeniden buldum yeniden yitirdim bende kalacagin bir yarin kurgulayamadim sevgiyi ve korkuyu birlikte yasadim bu yüzden bir daha göremeyecekmisim gibi uzun ve derindi bakislarim her yeni bulusma ilki kadar heyecanliydi ve sensizlik hep seninleydi bu sonu önce ben yazdim kimselerin basini bile bilmedigi o günlerde bilseydin ayriliga yazgilanmis bir sevgiye açar miydin yüregini takvimden günleri birer ikiser çalmama aylara yillara yerlesmeme izin verir miydin görüyor musun farkinda olmadan ne çok sey paylasmisiz seninle bu sonu önce ben yazdim kimselerin basini bile bilmedigi o günlerde hayallerin ardindan serüvenlere sürüklendik seninle hiç görmedigimiz ülkelerde hayatlar kurar evler döserdik kisa vadeler seçerdik hayatlarimizi yenilemeye o gün gelmezdi bir türlü vade dolmazdi birileri çikar yolumuzu degistirirdi yeni hayaller armagan ederdi bize çocuk olur kanardik sonuna kadar gidilecek yollar yerine böyle kopuk maceralara tutkunduk seviyorduk bir yaz gecesi dolunaydi bana bakmistin bende korkularimi yenmistim bizden baska inanacak kimsem kalmamisti yorgunduk kazanmak zorundaydik üstelik adimlarimiza güç verecek saglam zeminlerden yoksunduk içimiz bir kararsa bir daha günesi göremezdik birbirimize güvendik, bize asilmayacak dag tas kalmadi sandik en güzel günlerimizdi o günler bu sonu önce ben yazdim kimselerin basini bile bilmedigi o günlerde sonra her sey degisiverdi umutlarimizi yitirdik kendi ayak izlerimizden yürüdükçe birbirimize dostlugun vermis oldugu lezzeti üretmekten bikkin kiskirtici huysuzluklardan medet umduk ayri dünyalari özledik kendi pesimizden kostuk baskalari diye simdi sarkilar söyledigimiz birbirimizin gözlerinde eriyip gittigimiz puslu gecelerin kokusu burnumda tütüyor beni beni böyle bir gecede öldürmeliydin bir cennetten bir cennete geçmeliydim itirazim olmazdi sürgünleri bana vermemeliydin Beni beni böyle bir gecede öldürmeliydin ayrilik çigliklari kanimi dondururken gemilerimi yakacak çilginliklarimi gemleyip kendime ve sana en mutlu bölünmeleri vaat etmistim benden armagan olacak bütün bensizlikleri reddettin ve ben hiç bilmedigim dokunuslarinla yüregimden izlerini kazidim bu sonu önce ben yazdim Kahraman Tazeoğlu