Garip, Hiç Dostu Olmayan Kimsedir

Garson: Ne düşünüyorsun?
Garip: Dostluğu
Garson: Zaman kaybediyorsun dostum
Garip: Sadece değer kazandırıyorum

Son günlerde sol yanımdan giden tek şey ömür boyu yanımda olacak dediğim dostum değildi Yaşından büyük şeyler düşünerek oyalanan beynim geçici müddetle bu kavramı da yitirdi Çünkü insanlık kurallarına göre bu kavram her gün 3-5 kere telefonda konuşarak fatura israfı yapmak, her gün saatlerce beraber olup üçüncü şahsın dedikodusunu yaparak kelime israfında bulunmak değildi
En son giden dostum son söz olarak “yalnız kal” dedi Yalnızlığın saydam rengi; kan mavisi Hayallerin tozpembesi… (Benim hiç tozpembe hayallerim olmadı dostum Hep su rengindeydim Böyle olmuyor kaptan iyi öğrendim…) Ve dostum! ‘Yalnızlığını bırak da gel; benim yalnızlığım ikimize de yeter‘ desem de içim boşturİyi gün dostuna verebileceğim en entel armağan kötü günde belli olur En artistik hediye de en kestirme yoldur Ne garip(!)
Realist benliğimden sıyrılıp, çocuksu hayalperestliğe bürünerek düşlüyorum (düşüşe geçiyoruz kaptan); Ben düşmeden koluma giren… Herkesin anlamsız dediği felsefeme anlam veren… Saatim durmuşsa bile zamanın sesini dinleten… Uzakta olsa bile yol arkadaşlığını hissettiren… Konuşmasak bile yön çizen… “az laf çok iş” diyip kelimeleri israf etmeyen ve biraz da ölmeyen bir dost yanıma gelsin Belki de dost yerine tost istemeliydim garson ne dersin?
Nasıl olsa dedem “dost hiç gitmeyen” dedi Yol ver garson, son dostum da gitsin Bırak dostum da dost olmadığını öğrensin
Mademki dost hiç gitmeyen:

Dört dostum var şimdi: kalbim, beynim, nefsim ve ben!

Not: Garson dedi ki; bazı dostlar uzaklara gider, dostsa varlığını bilmek yeter Dost değilse “iyi ki gitmiş” demelisin Yoksa bulutlar bile seni ezer…

Garip: Öyleyse bana Rabbim yeter…

Nimet Sarı - Haber5