İç Mimarlık-17. Ve 18. Yüzyıllarda

17 yüzyılda, Eski Yunan ve Roma sanatını yani klasik sanatı temel alan Rönesans üslubu yerini Barok üsluba bıraktı Barok mimarinin en belirgin özelliği yapıların ve iç dekorasyonun son derece gösterişli ve görkemli olmasıydı Bu üslubun yaratıcısı İtalyan sanatçı Gian Lorenzo Bernini resim, heykel ve mimarlık alanında verdiği yapıtlarla ün kazandı (bak Bernini, Gian Lorenzo) Mermer, ahşap, altın ve yaldız kaplamalar, kristal aynalar, alçı kabartmalar ve resimli panolar yapıların iç süslemesinde yoğun bir biçimde kullanıldı Kral XIV Louis'nin yaptırdığı Versailles Sarayı bu üslubun en güzel örneklerinden biridir


18 yüzyılın başlarında Barok sanatın yerini Rokoko aldı Bu yeni üslupta simetrik olmayan desenlere yer veriliyordu Tavan, duvar süslemeleri ve mobilya yapımında en çok çiçek motifleri kullanıldı Süslü ve gösterişli duvar panolarında kır ve köy yaşamını betimleyen resimler ağırlık kazandı O dönemde kullanılan başlıca dekorasyon öğeleri tunç, altın, gümüş, porselen biblolar, vazolar, yemek takımları, çiçek motifleriyle çerçevelenmiş büyük boyutlu aynalar, oymalı, altın ve yaldız kaplama mobilyalardı Tavan ve duvar bezemelerinde başta mavi ve beyaz olmak üzere çoğunlukla pastel renkler kullanıldı


Rokoko'nun ardından 1750'lerde Fransa' da yeni bir akım ortaya çıktı XVI Louis üslubu olarak da bilinen Yeniklasikçilik'in (Neoklasik) gelişmesinde, İS 79'da Vezüv Yanardağı'nın püskürttüğü lavlar altında kalan Pompei ve Herculaneum kentlerinin yeniden ortaya çıkarılmasının büyük payı vardı {bak POMPEİ) Barok ve Rokoko'dan sonra yeni bir arayış içine giren mimarlar ve sanatçılar Eski Yunan ve Roma mimarisine yeniden ilgi duymaya başladılar Kazılar sonucu ortaya çıkarılan heykel ve fresklerin etkisiyle sanat yapıtlarında simetri, düz ve yalın çizgiler, yuvarlak ve oval biçimler yeniden gündeme geldi

Yeniklasikçi üslup mimarlık, iç mimarlık ve dekorasyon alanlarında da etkili oldu Tavan, döşeme ve duvarlar oval, yuvarlak ya da kare biçiminde resimli panolarla ve alçı kabartmalarla bezendi Barok ve Rokoko dönemlerinde yapıların içini daha geniş ve aydınlık göstermek için duvarlara asılan büyük aynalar artık kullanılmıyordu Pencereler daha büyük, odalar daha aydınlık ve ferahtı Şömineler daha küçük ve sadeydi Odalar çiçek ve palmiye motifli duvar kâğıtları, mermer sütunlar, tunç heykelcikler, saten ya da kadife perdeler, büyük avizeler ve şamdanlarla süslendi