Aşkımın Tahtına Oturan, Naz Makamının Efendisi (S.A.V.)…

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-08-2012

Aşkımın tahtına oturan, Naz Makamının Efendisi (S

A

V

)…
Aşkımın tahtına oturan, Naz Makamının Efendisi (S

A

V

)…

Dünya insanının sana muhtaç anları, nisan sabahlarıydı

Olmadığın iklimlerin yağmurları bulanıktı

Ötelerden bir Rahmet düşmüyor, gönül yamaçları baharı bilmiyordu

Kainata teşrifinle gönüller cennet yamaçlarının rengini aldı

Ve hayat çeşmesinin ufukları damla damla görünmeye başladı

Ne büyük şerefti Sen’i bilmek!

Sen’i bize bildiren Rab’be şükürler olsun…

Adını konuşmaya başladığımız zaman öğrendik, ilk ezberlediğimiz belki Sen’in ismindi

Doğduğun yerin ismini, hicretini ve Rab’bimin izniyle seni himaye eden büyüklerin adlarını…
Sonra mübarek annelerimiz olan zevcelerini ve sana evlat olma şerefine erişen çocuklarını…
Daha biz ufacık bir çocukken, oturmuştun yüreğimizin en güzel yerine…
Ya biz sana lâyık bir ümmet olabilmiş miydik acaba?

Şimdi bu ızdırabı yaşıyorum

Gönül heybemde gözyaşlarım, yürek tezgahımda işlenen sancılarım ve
Sen’den dilendiğim şefaatin var dilimde

İçim en derin yerinden sızlıyor

Öyle bir sızı ki, seslendirsem deli divane derler bana

Ey, kendisine yollanan selâmları işiten Vefalı Dost!…

Sana ümmet olmak için Sen’i sevmek yeterse eğer, ben seviyorum

Elbette Seviyorum…
Nasıl sevmem?
Kalbimin bütün zincirleriyle nasıl bağlanmam Sana?
Kimler Sen’i ölesiye sevmedi ki,
Ya RasulALLAH?

Hz

Bilal’e kızgın kumlar üzerine dayanma gücü veren, sana olan bağlılığı ve sevgisi değil miydi?
Hz

Ebu Bekir’e, ‘anam, babam sana feda olsun Ya RasulALLAH!’ dedirten şey neydi?
Nasıl sevmem Sen’i ?
Elbette seviyorum…
Bir ömür boyu…

Daha niceleri Efendim!…

Daha nice kalp seninle, sevginle dolup mübarek olmamış mıydı?
Mübarek sevgin daha nice kalbe ışık olup hayat vermemiş miydi?
Bir güvercin seni korumak adına türlü oyunlar oynamamış mıydı?
İspatlamamış mıydı, sensiz kalan yüreklerin, gözlerin kör olduğunu?

Ve hepsinden önemlisi,

Cenab-ı Hak sana olan sevgisini, ‘Sen olmasaydın, âlemleri yaratmazdım’ şeklinde ifade etmemiş miydi?

Sevginle doluyum Ya RasulALLAH!

Gönlüme hayat, gözlerime ışık olur musun?
Bir hurma kütüğününki kadar olamayan muhabbetimi kabul eder misin?
Sen özümsün, tutkunun oldum,
Ya RasulALLAH!

Beni de yoluna düşenlerin içine alır mısın?
Şemsiyende gölgelendirir misin, aşkınla ve hasretinle kavrulmuş gönlümü?
Duy lütfen feryadımı, tut elimden, Ümmetin olmak istiyorum

Ey özümüze kor düşüren ateşli Gönül!
Biliyor musun, göz pınarlarım çorak çöller gibi, kupkuru

Gözlerime rahmetinin yağması için yağmurlarına ihtiyacım(ız) var

Ne olur yağmur gibi yağ üzerimize, çisil çisil…

Yarım kalmış yanımı tamamlayan Sevgili!…

Hüzünlüyüm, ama bir o kadar da umutluyum

Zamanımız çok çetin, sana çıkan yollar sarp

Biz gurbette mahsun, gözlerimiz ışığa muhtaç

Sen’den uzakta gözlerimiz dolu ve buğulu…
Biz gökte yankılanacak ‘taleal bedru’larla kalbimize karışacağın günlerin hasreti içindeyiz

Ey sevgili, En Sevgili!…
Ey gönüller Fatihi!…
Elimizde bir demet Gül,
Sen’i (S

A

V

) beklemekteyiz…

alıntı

09-08-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Aşkımın Tahtına Oturan, Naz Makamının Efendisi (S.A.V.)… Aşkımın tahtına oturan, Naz Makamının Efendisi (SAV)… Aşkımın tahtına oturan, Naz Makamının Efendisi (SAV)… Dünya insanının sana muhtaç anları, nisan sabahlarıydı Olmadığın iklimlerin yağmurları bulanıktı Ötelerden bir Rahmet düşmüyor, gönül yamaçları baharı bilmiyordu Kainata teşrifinle gönüller cennet yamaçlarının rengini aldı Ve hayat çeşmesinin ufukları damla damla görünmeye başladı Ne büyük şerefti Sen’i bilmek! Sen’i bize bildiren Rab’be şükürler olsun… Adını konuşmaya başladığımız zaman öğrendik, ilk ezberlediğimiz belki Sen’in ismindi Doğduğun yerin ismini, hicretini ve Rab’bimin izniyle seni himaye eden büyüklerin adlarını… Sonra mübarek annelerimiz olan zevcelerini ve sana evlat olma şerefine erişen çocuklarını… Daha biz ufacık bir çocukken, oturmuştun yüreğimizin en güzel yerine… Ya biz sana lâyık bir ümmet olabilmiş miydik acaba? Şimdi bu ızdırabı yaşıyorum Gönül heybemde gözyaşlarım, yürek tezgahımda işlenen sancılarım ve Sen’den dilendiğim şefaatin var dilimde İçim en derin yerinden sızlıyor Öyle bir sızı ki, seslendirsem deli divane derler bana Ey, kendisine yollanan selâmları işiten Vefalı Dost!… Sana ümmet olmak için Sen’i sevmek yeterse eğer, ben seviyorum Elbette Seviyorum… Nasıl sevmem? Kalbimin bütün zincirleriyle nasıl bağlanmam Sana? Kimler Sen’i ölesiye sevmedi ki, Ya RasulALLAH? Hz Bilal’e kızgın kumlar üzerine dayanma gücü veren, sana olan bağlılığı ve sevgisi değil miydi? Hz Ebu Bekir’e, ‘anam, babam sana feda olsun Ya RasulALLAH!’ dedirten şey neydi? Nasıl sevmem Sen’i ? Elbette seviyorum… Bir ömür boyu… Daha niceleri Efendim!… Daha nice kalp seninle, sevginle dolup mübarek olmamış mıydı? Mübarek sevgin daha nice kalbe ışık olup hayat vermemiş miydi? Bir güvercin seni korumak adına türlü oyunlar oynamamış mıydı? İspatlamamış mıydı, sensiz kalan yüreklerin, gözlerin kör olduğunu? Ve hepsinden önemlisi, Cenab-ı Hak sana olan sevgisini, ‘Sen olmasaydın, âlemleri yaratmazdım’ şeklinde ifade etmemiş miydi? Sevginle doluyum Ya RasulALLAH! Gönlüme hayat, gözlerime ışık olur musun? Bir hurma kütüğününki kadar olamayan muhabbetimi kabul eder misin? Sen özümsün, tutkunun oldum, Ya RasulALLAH! Beni de yoluna düşenlerin içine alır mısın? Şemsiyende gölgelendirir misin, aşkınla ve hasretinle kavrulmuş gönlümü? Duy lütfen feryadımı, tut elimden, Ümmetin olmak istiyorum Ey özümüze kor düşüren ateşli Gönül! Biliyor musun, göz pınarlarım çorak çöller gibi, kupkuru Gözlerime rahmetinin yağması için yağmurlarına ihtiyacım(ız) var Ne olur yağmur gibi yağ üzerimize, çisil çisil… Yarım kalmış yanımı tamamlayan Sevgili!… Hüzünlüyüm, ama bir o kadar da umutluyum Zamanımız çok çetin, sana çıkan yollar sarp Biz gurbette mahsun, gözlerimiz ışığa muhtaç Sen’den uzakta gözlerimiz dolu ve buğulu… Biz gökte yankılanacak ‘taleal bedru’larla kalbimize karışacağın günlerin hasreti içindeyiz Ey sevgili, En Sevgili!… Ey gönüller Fatihi!… Elimizde bir demet Gül, Sen’i (SAV) beklemekteyiz… alıntı