Divan-ı Lügati’t Türk’ten Beyitler

Divan-ı Lügati’t Türk’ten Beyitler
(Aşkla İlgili Beyitler)

Üdik otı tutunup öpke yürek kagrulur
Özüm mening budursın otı anıng çaklanurAşk ateşi tutuşunca ciğer yürek kavrulur;
Benim özüm bıldırcın, onun aşk ateşinde döner

Köngli köyüp kanı kurıp ağzı açıp katgurar
Sızgurgalır üdikler essiz yüzi burkurar Gönlü yanar, kanı kurur; ağzını açıp güler;
Aşktan erimek üzredir, vah yazık, yüzü solar

Kizlep tutar sevüglüg adrış küni belgürer
Başlıg közüg yapsama yaşı anıng savrukar
Gizleyip durduğu aşk, ayrılış günü anlaşılır;
Yaralı gözü kapama, onun yaşı savrulur

(Hikemî Beyitler)

Erdi uza erenler erdem begi bilig tag
Aydı öküş öğütler könglüm bolur angar sag
Geçmişte vardı erenler, erdem beyi, bilgi dağdı;
Söylediler çok öğütler, andıkça gönlüm sağaldı
Bardı eren konuk körüp kutka sakar
Kaldı yavuz oyuk körüp evni yıkar
Gitti misafiri uğur sayan erler Kaldı
kötüler, hayal görse evin yıkar

Algıl öğüt mendin oğul erdem tile
Boyda ulug bilge bolup bilging ula
Ey oğul, benden öğüt al, erdem dile;
Halk içinde ulu bilge ol, bilgin yayıla

Öç kek kamug kişining yalmguk üze alım bil
Edgülüküg ugança eliging bile telim kil
Öç, herkesin insan üzerindeki borcudur, bil;
İyiliği elin yettiği ölçüde çok kıl

Körklüg tonug özüngke tatlıg aşıg adınka
Tutgıl konuk agırlıg yadsun çavmg budunka
Güzel giyimi kendine, tatlı aşı başkasına;
Konuğa itibar et, yayılsın ünün buduna
Kışka itin kelse kah kutlug yay
Tün kün keçe alkmur ödlek bile ay
Kışa hazırlan gelse de kutlu yaz,
Tükenir zaman ve aylar geçmekle gece gündüz
Erdem tile ögrenüpen bolma küvez
Erdemsizin ögünse engmegüde enger

Erdem dile, öğrenerek olma mağrur,
Erdemsiz ögünse de imtihanda şaşar
Kut kıvıg birse idim kulmga
Künde ışı yüksepen yokar ağar
Kut devlet verse Tanrım kuluna,
Her gün işi yükselip yukarı çıkar