İbretlik Hikayeler-Sedef Çiçeği

Mahkeme salonunda, seksen yaşlarındaki yaşlı çiftin durumu içler acısıydı
Adam inatçı bakışlarla, suskun ninenin ağlamaktan iyice çukurlaşmış gözlerini ve bıkkın bakışlarını süzüyordu Hakim tok sesiyle, yaşlı kadına: „Anlat teyze, neden boşanmak istiyorsun?“
Yaşlı kadın, derin bir nefes çektikten sonra baş örtüsüyle ağzını aralayıp, kısılmış sesiyle konuşmaya başladı:
“Bu herif yetti gayri, 50 yıldır bezdirdi hayattan…”
Sonra uzunca bir sessizlik hakim oldu, mahkeme salonunda…
Sessizlik, bu tür haberleri her gün manşet yapan gazetecilerden birinin flaşıyla bozuldu Kim bilir nasıl bir manşet atacaklardı, yaşanmıs 50 yılın ardından? Çok sayıda gazeteci izliyordu davayı… Kadın neler diyecekti? Herkes, onu dinliyordu…
Yaşlı kadının gözleri doldu ve devam etti:
„Bizim bir sedef çiçeği vardı, çok sevdiğim… O bilmez…
50 yıl önceydi O çiçeği bana verdiği çiçekler arasından kopardığım bir yaprağı tohumlamıştım, öyle büyüttümYavrumuz olmadı onları yavrum bildim Bir süre sonra çiçek kurumaya başladıO zaman adak adadımHer gece güneş doğmadan önce, bir tas suyla sulayacağım onu diyeIyi gelirmiş derlerdi50 yıl oldu, bu herif bir gece kalkıp bir kere de bu çiçeği ben sulayayım demediTaa ki geçen geceye kadarO gece takatim kesilmiş uyuyakalmışım… Ben, böyle bir adamla 50 yıl geçirdimHayatımı, umudumu, herşeyimi verdim Ondan hiçbirşey görmedimBir kerecik olsun, benim bildiğim görevlerden birisini yapmasını bekledim Onsuz daha iyiyim, yemin ederim”
Hakim yaşlı adama dönerek:
“Diyeceğin birşey var mı, baba?” dedi
Yaşlı adam bastonla zor yürüdüğü kürsüye, o ana kadar suçlanmış olmanın utangaçlığını hissettiren yüz ifadesiyle, hakime yöneldiTane tane konustu: “Askerliğimi Reisicumhur köşkünde bahçıvan olarak yaptım O bahçenin, görkemli görünümüyle büyümesi için emeklerimi verdimFadime’mi de orada tanıdım Sedefleri de Ona en güzel çiçeklerden buketler verdimIlk evlendiğimiz günlerin birinde, boyun ağrısı nedeniyle, onu hekime götürdümHekim çok uzun süre uyanmadan yatarsa, boynundaki kireç sertleşir, kötüleşir dediHer gece uykusunu bölüp uyansın, gezinsin dedi Hekimi pek dinlemedi bizim hatun…Lafım geçmediO günlerde, tesadüf, bu çiçek kurumaya yuz tuttuBen ona: „Gece çiçek sularsan geçer”, dedim Adak dilettimHer gece onu uyandırdım ve onu seyrettim O sevdiğim kadını, yavrusu
bildiği çiçekleri sularken seyrettim Her gece, o çiçek ben oldum sanki…” dedi
adam O yaştaki bir adamdan beklenmeyecek ifadelerle”Her gece, o yattıktan sonra uyandım Saksıdakı suyu boşalttım Sedef, gece sulanmayı sevmez, hakim bey… Geçen gece de… Yaşlılık… Ben de uyanamadım UyandıramadımÇiçek susuz kalırdı ama kadınımın boynu yine azabilirdiSuçlandım…Sesimi çıkartamadım…“
O anda gazeteciler dahil, mahkeme salonundaki herkes ağlıyordu…
„Sevgide cömert ama sevdiklerimizi kırmada oldukca cimri olalım

Konu "Hayattan Kesitler" bölümüne taşınmıştır!